14 Μαρτίου 2016

Κατσαρίδες γέννησαν στα μαλλιά εργατρίας (πρωτοφανές)

Το Βήμα, Μάιος 1963

3 σχόλια:

Elias είπε...

Αυτό που μου άρεσε στη συγκεκριμένη μη-είδηση είναι ότι δίπλα στις αοριστίες και ανωνυμίες και αντωνυμίες (μια εργάτρια, που κατοικεί σε μια φτωχογειτονιά του Πειραιά, που δουλεύει σε ένα εργοστάσιο, που μεταφέρθηκε σε ένα από τα μεγάλα νοσηλευτικά ιδρύματα κ.λπ.), ο άγνωστος ποιητής συμπλήρωσε την εικόνα με μια ιδιαίτερη πινελιά: η άλουστη άμυαλη δούλευε σε εργοστάσιο κατασκευής στρατιωτικών ενδυμάτων.

Manchurian είπε...

Δίκιο έχεις, δεν το πρόσεξα. Ίσως η συγκεκριμένη εργασία να κάνει πιο έντονη την αντίθεση με το πάθος για τη μόδα.

Elias είπε...

Υποθέτω πως ναι, ο σκοπός ήταν το κοντράστ του χαζοκόριτσου με τη σοβαρή στρατιωτική κουλτούρα.

Δες τη μη-είδηση στο κόντεξτ του καιρού της. Ήταν η εποχή της Βουγιουκλάκη τότε. Η εποχή που ο κόσμος άρχιζε να φωτογραφίζεται χαμογελαστός, όχι σοβαρός. Πολλοί μεσήλικες τότε άρχιζαν να βλέπουν γύρω τους χαζοκόριτσα, χωρίς μυαλό στο κεφάλι τους, όλο στα λούσα και στους έρωτες ο νους τους.
Επίσης, ο στυλοβάτης της κοινωνίας τότε ήταν το αφεντικό, όχι ο εργάτης. Αυτός ο τελευταίος γινόταν αντιληπτός ως Ζήκος: αμόρφωτος, χαζός, χοντροκομμένος επαρχιώτης, πάλι καλά να λέει που η πρωτεύουσα τού έδωσε μια δουλειά στα μέτρα του.

Επίσης, βάλε και τον παράγοντα της σωματικής καθαριότητας στο παιχνίδι. Η Ελλάδα του 1963 δεν ήταν η μόνη χώρα που έκανε την ταύτιση σωματική καθαριότητα = εκπολιτισμός: Of germs, public hygiene, and the healthy body: the making of the medicalizing state in Thailand