Και να πω μπαίνοντας αμέσως σ’ αυτό το επίμαχο θέμα των ενδεχόμενων κυρώσεων, ότι αυτό που η Γερμανία ήθελε να κάνει ήταν να επιβάλει κυρώσεις «οριζόντιες» αν θέλετε, κυρώσεις δηλ. για αφαίρεση του δικαιώματος ψήφου σε όλα τα θέματα και όχι μόνο θέματα που αφορούν την οικονομική πολιτική και τη Νομισματική Ένωση.Δεν λέω πως ο υπουργός εξωτερικών δεν έχει το δικαίωμα, αν όχι την υποχρέωση, να προσθέτει σάλτσα στο χρονογράφημα των αγώνων του προϊσταμένου του. Νομίζω όμως πως στην περίπτωση αυτή ξέχασε το μπουκάλι γερμένο.
Αυτό ήταν κάτι στο οποίο αντιστάθηκε πρώτος ο Έλληνας Πρωθυπουργός, ο κ. Παπανδρέου, εκείνος «το πήρε στην πλάτη του», εάν επιτρέπεται να το πω έτσι, και είπε ότι αυτού του είδους πολιτικές κυρώσεων - αφαίρεση δικαιώματος ψήφου σε όλα τα θέματα - είναι απαράδεκτες. Αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό, διότι πρώτα απ’ όλα η Ελλάδα δεν μπορεί να συναινέσει, να δώσει μέρος της εθνικής της κυριαρχίας, αν θέλετε, να της αφαιρεθεί αυτό το δικαίωμα και οπωσδήποτε θίγει και την αξιοπρέπεια και τα δημοκρατικά δικαιώματα του κάθε κράτους – μέλους.
Το χαρακτηριστικό παράδειγμα, το οποίο ανέφερε ο Έλληνας Πρωθυπουργός στη συζήτηση που είχε χθες και στην συζήτηση, με την Γερμανίδα Καγκελάριο την κα Μέρκελ, ήταν ότι «μπορείτε εσείς να περιμένετε από την Ελλάδα, όταν π.χ. συζητείται το θέμα της Τουρκίας ότι η Ελλάδα εδώ πέρα δεν θα έχει δικαίωμα ψήφου;»
Απευθύνθηκε παραδείγματος χάρη σε χώρες Βαλτικές και είπε: «Όταν είναι θέματα Ρωσίας μπορείτε εσείς να δεχτείτε να μην έχετε δικαίωμα ψήφου;»
Αυτή η παρέμβαση ήταν καταλυτική και αυτό που επετεύχθη, η τελική συμφωνία είναι ότι θα συζητηθεί περαιτέρω, θα εξεταστεί περαιτέρω σε διαβούλευση με τα κράτη – μέλη το θέμα του δικαιώματος συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων, αλλά σε διαδικασίες σχετικές με την Νομισματική Ένωση, δηλαδή πολύ συγκεκριμένα μόνο στα θέματα που αφορούν τη Νομισματική Ένωση. Κι αυτό νομίζω είναι μια επιτυχία.
Αν ρωτήσουμε το Google News τι γνωρίζει για merkel, papandreou και baltic επιστρέφει μόνο ένα αποτέλσμα. Την αγγλική μετάφραση της παραπάνω συνέντευξης.
Είναι τόσο μίζεροι οι ξένοι δημοσιογράφοι που όταν οι άλλοι υπουργοί και πρωθυπουργοί τους διηγήθηκαν, ασφαλώς με ένα μείγμα θαυμασμού και ζήλιας, την επίδειξη πολεμικής αρετής από τον ΓΑΠ, αποφάσισαν όλοι μαζί να ασκήσουν τη χειρότερη μορφή λογοκρισίας;
Τι λέει ο ίδιος ο πρωταγωνιστής;
Γ. Τσακίρης («ALTER»): Κύριε Πρόεδρε, [...] Και επίσης, αληθεύει ότι δημιουργήσατε εσείς έναν άξονα, με τις χώρες της Βαλτικής, απέναντι στην κυρία Μέρκελ, για την πρότασή της για την αφαίρεση ψήφου;Εντάξει, δεν είναι δα και ο νέος Μέτερνιχ, αλλά πάντως με το λέγε-λέγε τους άνοιξε τα μάτια των Ισπανών, των Πορτογάλων και των Εσθονών. Γιατί μόνοι τους δεν ήταν σε θέση να κατανοήσουν τι πήγαινε να γίνει, χρειάζονταν βοήθεια.
Γιώργος Α. Παπανδρέου: [...] Σε ό,τι αφορά τη δεύτερη ερώτηση, αυτό το οποίο είπα στην εισήγησή μου, πολύ απλά, ήταν: σκεφτείτε τις συνέπειες, το τι σημαίνει να αφαιρεθεί το δικαίωμα ψήφου από μια χώρα. Ότι δεν είναι κάτι αόριστο. Είναι κάτι, που έχει άμεση σχέση με τα συμφέροντα της κάθε χώρας.
Και αναφέρθηκα σε παραδείγματα, όπως θα μπορούσε να είναι η Ισπανία, η Πορτογαλία, η σχέση τους με τη Βόρεια Αφρική ή την Λατινική Αμερική, και στο να μην μπορούν να έχουν λόγο και ψήφο. Οι Βαλτικές Χώρες, να μην μπορούν να έχουν λόγο και ψήφο για τις σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης π.χ. με τη Ρωσία κ.ο.κ.
Μετά από τη δική μου τοποθέτηση, κατανόησαν ευτυχώς αρκετές χώρες τον κίνδυνο και εκεί δημιουργήθηκαν οι απαραίτητες συμμαχίες, οι συσχετισμοί, θα έλεγα – γιατί δεν ήταν μία θεσμική συμμαχία, απλώς συσχετισμοί στη συζήτηση – που τελικά μας έφεραν αυτό το θετικό αποτέλεσμα.
Δυστυχώς όμως τα θαύματα πλέον δεν κρατάνε ούτε μια μέρα.
Ο πρόεδρος της Κοµισιόν κ. Μπαρόζο µιλώντας πριν από τη σύνοδο κορυφής έκανε σαφές πως δε θα είχε αντίρρηση να συζητήσει µια αλλαγή της Συνθήκης ώστε να αντιµετωπισθεί η θέσπιση του Μόνιµου Μηχανισµού – ο σηµερινός µηχανισµός των 750 δισ. λήγει το 2013 – αλλά απέρριψε κατηγορηµατικά την ιδέα για στέρηση ψήφου στους «παρανοµούντες». Κατόπιν αυτού, µε δηλώσεις τους διάφοροι ηγέτες άρχισαν να ξεκαθαρίζουν ότι είναι διατεθειµένοι να συζητήσουν το ζήτηµα της αλλαγής της Συνθήκης, εφόσον αφορά όµως µονάχα τη δηµιουργία του Μόνιµου Μηχανισµού – και όχι τη στέρηση ψήφου. Ετσι, διπλωµατικές πηγές έλεγαν ότι κατά πάσα πιθανότητα η κ. Μέρκελ έθεσε το θέµα αλλαγής της Συνθήκης για στέρηση ψήφου καθαρά για διαπραγµατευτικούς λόγους – προκειµένου να αναγκάσει τους εταίρους της να συµφωνήσουν σε έναν Μηχανισµό Στήριξης κι Ελεγχόµενης Πτώχευσης έτσι όπως αυτή τον φαντάζεται – κάτι που περιέγραψε και στις δηλώσεις της, κάνοντας λόγο για συµµετοχή τραπεζών και επενδυτών στο ταµείο στήριξης. Η συµµετοχή αυτή των ιδιωτών έγινε αποδεκτή κι από τους εταίρους τελικώς.
