28 Φεβρουαρίου 2008

Ο γάμος "δεν αλλάζει τίποτα"

Έρευνα-σοκ Ρώσων επιστημόνων ανατρέπει εδραιωμένες αντιλήψεις σχετικά με την επίδραση του δημοφιλούς θεσμού.


"Δεν τους πιστεύω, θα συνεχίσω την προσπάθεια", δήλωσε η νύφη που με δυσκολία συγκρατούσε τα νεύρα της.
"Καλά...", σχολίασαν με νόημα κύκλοι προσκείμενοι στην επιστημονική κοινότητα.


ωραίο νυφικό

27 Φεβρουαρίου 2008

Ο άρχοντας της κοιλάδας


Photo: Lynsey Addario for The New York Times, Κοσμική έξοδος του άρχοντα.

Battle Company Is Out There, ξαφνικά το "Αποκάλυψη Τώρα" μου φαίνεται ανυπόφορα ντεμοντέ.
One full-moon night I was sitting outside a sandbag-reinforced hut with Kearney when a young sergeant stepped out hauling the garbage. He looked around at the illuminated mountains, the dust, the rocks, the garbage bin. The monkeys were screeching. “I hate this country!” he shouted. Then he smiled and walked back into the hut. “He’s on medication,” Kearney said quietly to me.

Then another soldier walked by and shouted, “Hey, I’m with you, sir!” and Kearney said to me, “Prozac. Serious P.T.S.D. from last tour.” Another one popped out of the HQ cursing and muttering. “Medicated,” Kearney said. “Last tour, if you didn’t give him information, he’d burn down your house. He killed so many people. He’s checked out.”

...

At the end of the summer, Kearney told his dad, “My boys are gonna go crazy out here.” The army sent a shrink, and Kearney got a wake-up call about his own leadership. He discovered that half his men thought he was playing Russian roulette with their lives and the other half thought he stuck too closely to the rules of engagement.

26 Φεβρουαρίου 2008

Ο Χασάπης

... στριφογυρίζει στο μυαλό ξυπνώντας
με σύρματα πίσω απ' τα μάτια, διπλώνοντας τα χέρια
στη μέση. Ξυπνά, με τα νευρώδη,
τεντωμένα δάχτυλα να κροταλίζουν,
να του φιμωνουνε τη γλώσσα.
Ξυπνάμε, στριφογυρίζουμε.
Με τη ράχη στο πάτωμα,
τη ραχοκοκαλιά του να γυρίζει,
το στήθος του βαθουλωμένο,
αέρα στις συνδέσεις, σπίθες
πέφτουν από τα σύρματα του ταβανιού, πάνω
στα σπινθιριστά του νύχια. Βήχει, φωνάζει.
Ο δίδυμος πίσω απ' τα μάτια βήχει, φωνάζει.
Ο σκοτεινός δίδυμος διπλώνεται στο πάτωμα,
καταπίνει τη γλώσσα του. Τιναγμένος στο σκοτεινό
πάσαλο συνδεδεμένος με τα κυκλώματα πίσω
από τα μάτια, ο σκοτεινός δίδυμος ελευθερώνει
τη ραχοκοκαλιά του, χτυπά τις παλάμες του
στο ταβάνι. Φορτισμένες φυσαλίδες πετούν.
Το ταβάνι, πολωμένο, τσακίζει το μάγουλο με μέταλλο.
Σκίζει το δέρμα ελεύθερο. Σκίζει πλευρά,
σκίζει στήθος το καμπυλωμένο μέταλλο,
μαύρο, πίσω απ' τα ραγίσματα που είναι
τα ξεραμένα και σκασμένα χείλη του. Κι άλλο.
Μηροί και ώμοι τρίβονται στο πάτωμα
χαλκοπράσινοι απ' την άλμη των δακρύων.
Ξυπνούν.
Ξυπνάμε, στριφογυρίζουμε.
Εκείνος, μπουκωμένος μ' αίμα, γυρίζει,
γεννημένος, στο υγρό πάτωμα...
από το The Dark Twin

Της Μαίριλυν Χάκερ, σε μετάφραση Δημήτρη Αρβανίτη, από τη ΒΑΒΕΛ-17 του Σάμιουελ Ντηλέηνυ.

Ήταν μία ανταπόκριση από το μέλλον, για τη Μένα.

Έχεις κάποιο ποίημα από sci-fi; Μη ντρέπεσαι, ανέβα στο βήμα.

24 Φεβρουαρίου 2008

Dick Tracy: The Collins Casefiles, σελίς 123


σημαντικό στοιχείο, τεκμηριώνεται η πασίγνωστη λυκοφιλία των ανθρώπων των media με τους ανθρώπους του νόμου.

Τέρατα στην πρώτη σελίδα

Δεν μπορεί να κρίνει κανείς ένα κινηματογραφικό έργο από λίγες σελίδες σενάριο, αλλά πάντως πιστεύω ότι η πιο επιεικής γνώμη που μπορεί να εκφράσει κάποιος γι' αυτό το κείμενο είναι ότι στερείται τελείως φαντασίας. Όλα όσα αναφέρονται σ' αυτό έχουν πράγματι, κατά τον έναν ή τον άλλο τρόπο, συμβεί και δε χρειάζεται να κουράσουμε πολύ τη μνήμη-μας για να τα θυμηθούμε έτσι όπως βγήκανε στις εφημερίδες πρόσφατα.

Με άλλα λόγια το φιλμ ξαναπαρουσιάζει, με αφηγηματικό τρόπο, το πολυσυζητημένο πρόβλημα της αντικειμενικότητας και της αλήθειας στις ειδήσεις, εκφράζοντας με υπονοούμενα μερικές υποψίες. Το γεγονός ότι μια είδηση είναι αληθινή δε σημαίνει ταυτόχρονα ότι έχει χρησιμοποιηθεί κατά τρόπο αληθινό. Κι ας αφήσουμε το ενδεχόμενο, γέννημα της φαντασίας-μου, να «κατασκευάσει» ένας διευθυντής εφημερίδας έναν υπεύθυνο για πολιτικούς λόγους. Του φτάνει και μόνο να κάνει φανερή στην πρώτη σελίδα την ύπαρξη ενός υπεύθυνου (και μιας ευθύνης) για να κάνει τους αναγνώστες να ξεχάσουν άλλους υπεύθυνους και άλλες ευθύνες. Για παράδειγμα, ένας στραγγαλιστής κοριτσιών παραμένει πάντα και αντικειμενικά ένας στραγγαλιστής κοριτσιών, αλλά αν γεμίσει τις πρώτες σελίδες για να μας κάνει να ξεχάσουμε μιαν αεροπορική επίθεση στο Βιετνάμ ή ένα κυβερνητικό σκάνδαλο γίνεται (από δημοσιογραφική σκοπιά) ένας πλαστός στραγγαλιστής.

Σ' αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει ακόμη ένας τρόπος άμυνας που είναι να διερωτάται ο αναγνώστης (σαν η είδηση να ήταν έγκλημα και σύμφωνα με τους κανόνες του καλού αστυνομικού μυθιστορήματος) «τι κέρδος θα είχε απ' αυτό ο ύποπτος;». Ποιος ωφελείται απ' το ότι προβάλλεται τόσο βίαια η τάδε είδηση αυτή τη στιγμή, ποιες άλλες ειδήσεις σκεπάζει; Και να που έτσι θα ήταν ακόμη δυνατό ν' αποκρυπτογραφήσει κανείς την εφημερίδα με τον ίδιο τρόπο που οι αντιφασίστες της εικοσαετίας αποκρυπτογραφούσαν με μεγάλη ικανότητα λίγες αράδες του «Osservatore Romano» για να καταλάβουν τι μαγειρευόταν εκείνη την εποχή. Αυτή όμως είναι μια θλιβερή προοπτική, ταιριάζει σε ανελεύτερες μόνο χώρες. Είναι μια λύση που μπορούν να χρησιμοποιήσουν αποκλειστικά τα καλλιεργημένα άτομα. Συμπέρασμα: η αυτοάμυνα από τον τύπο, στην Ιταλία, παραμένει ακόμη ταξικό προνόμιο.

Κάτω απ' όλα αυτά μένει πάντως η υποψία ότι η ιδεολογία της είδησης πάση θυσία (που δεν έχει καμιά σχέση με το ιδανικό της αλήθειας πάση θυσία) κυριαρχεί επικίνδυνα στη δημοσιογραφική ηθική: έτσι, ακόμη και ο τίμιος δημοσιογράφος, που δεν επιδιώκει το δόλο ή τη διαφθορά, θα πρέπει να διερωτάται πάντα μήπως πλαστοποιεί τα γεγονότα, απλά και μόνο προσπαθώντας να τους δώσει έμφαση. Πρόκειται για ένα δραματικό πρόβλημα που αφορά όλους, ακόμη και τον επονομαζόμενο δημοκρατικό τύπο, και δε χρησιμεύει σε τίποτα να θεωρούμε ότι προσβάλλεται η τιμή-μας όταν άλλοι μιλούν γι' αυτό. Τι σημαίνει δίνω μ' έναν κάποιο τρόπο μια κάποια είδηση;

Ο Αριστοτέλης στη «Ρητορική Τέχνη», όπου έδινε συμβουλές σε όσους θέλανε να πείσουνε τους άλλους πάνω σε θέματα συζητήσιμα και αμφισβητούμενα, ανάφερε τη χρήση «παραδειγμάτων». Το παράδειγμα είναι ένα γεγονός όμοιο μ' ένα άλλο γεγονός και αναφέρεται σαν απόδειξη (ή μάλλον για να φανεί ότι υπάρχει απόδειξη): «Ο Διονύσιος σκοπεύει να γίνει τύραννος επειδή ζήτησε φρουρά. Πράγματι στο παρελθόν ο Πεισίστρατος ζήτησε φρουρά, γιατί είχε αυτή την πρόθεση, και, όταν την απόχτησε, έγινε τύραννος». Είναι σαφές ότι ό Διονύσιος μπορεί να είχε ζητήσει φρουρά για χίλιους άλλους λόγους, αλλά πώς μπορεί να γλιτώσει απ' το προηγούμενο της ενέργειας του Πεισίστρατου;

Ας δούμε τη σύγχρονη ερμηνεία του θέματος. Ο δολοφόνος εξαφανίστηκε παίρνοντας μαζί-του ένα ζευγάρι παπούτσια. Γίνεται έρευνα στο σπίτι ενός ύποπτου και (γράφει η εφημερίδα) «βρέθηκαν πολλά ζευγάρια παπούτσια». Είναι αυτονόητο ότι πολλά ζευγάρια παπούτσια μπορεί κανείς να βρει και στην παπουτσοθήκη του προέδρου της δημοκρατίας και του αρχιεπισκόπου του Μιλάνου, και το πρόβλημα είναι αν πρόκειται για «εκείνο» το ζευγάρι παπούτσια. Αλλά, όταν γραφτεί η φράση (και ιδίως αν έχει τη μορφή: «σημαντικό στοιχείο, βρέθηκαν πολλά ζευγάρια παπούτσια»), είναι δύσκολο να αποβάλει ο αναγνώστης μιαν έντονη υποψία, ή να μπορέσει τουλάχιστο να μην πάρει μια στάση δυσπιστίας προς τον κρινόμενο.

Όσο καιρό κράτησε η υπόθεση Feltrinelli, για παράδειγμα, και κατά τη διάρκεια των ερευνών που ακολούθησαν, οι εφημερίδες (σχεδόν χωρίς καμιά εξαίρεση) συμπεριφέρθηκαν κατ' αυτόν τον τρόπο. Είναι φυσικό πράγμα, οποιοσδήποτε μπορεί να έχει στην τσέπη-του ένα σημειωματάριο με διευθύνσεις. Αλλά, όταν για κάποιον που έλεγχε ή συλλάβαινε η αστυνομία οι εφημερίδες γράφανε «και βρέθηκε στην κατοχή-του ένα καρνέ με πολλές διευθύνσεις», η φυσική αντίδραση του αναγνώστη ήτανε να σκεφτεί: «Το μασκαρά! Εγώ που είμαι καθώς πρέπει άνθρωπος δε μαζεύω διευθύνσεις...».

Ένα από τα πιο χαραχτηριστικά μαργαριτάρια είναι μια είδηση —τη μετάδωσε το ράδιο και πολλές εφημερίδες— σχετικά με την ανεύρεση του αυτοκινήτου του Corradini, του νεαρού στελέχους της οργάνωσης Εργατική Εξουσία που πιάστηκε τη στιγμή που έμπαινε στο διαμέρισμα της οδού Legnano, το επονομαζόμενο «στρατηγείο του ανταρτοπόλεμου των πόλεων». Η είδηση έλεγε: «Βρέθηκε επιτέλους το αυτοκίνητο του Corradini. Σημαντικό στοιχείο: ήταν σταθμευμένο κοντά στο στρατηγείο της οδού Legnano». Η απόδειξη φαινότανε τόσο συντριπτική, ώστε ελάχιστοι αναγνώστες πρέπει να σκεφτήκανε το γεγονός ότι τον Corradini τον είχανε συλλάβει στην οδό Legnano, που σημαίνει ότι είχε πάει με κάποιο μέσο εκεί. Είναι λογικό να είχε πάει με το αυτοκίνητό-του, να το είχε παρκάρει πριν ανέβει στο διαμέρισμα και, αν δεν ήταν ηλίθιος, να το είχε παρκάρει εκεί κοντά και όχι στη Γένοβα. Κι όμως, ποιος μπορούσε να μη μείνει με την εντύπωση ότι η σύμπτωση ήταν ένα σημάδι, το σημάδι μια απόδειξη και η απόδειξη μια μαρτυρία;

Οι εφημερίδες εκείνες τις ημέρες ήταν γεμάτες με τέτοιου είδους αξιοπερίεργα. Η Nicoletta Misler, μια τρομοκράτρια, χαραχτηριζότανε σαν «περίεργη» κοπέλα που «φορούσε πάντα φούστες μίνι». Δεν είχε σημασία το γεγονός ότι οι εφημερίδες, δυο σελίδες πιο κάτω, στις στήλες τις αφιερωμένες στη γυναίκα, παρουσιάζανε κομψά σκίτσα «ομαλών» κοριτσιών με μίνι. Δίπλα στα επίθετα όπως «περίεργη, εκκεντρική, ύποπτη», η μίνι φούστα αποχτούσε μελανά χρώματα και παρουσιαζότανε σαν σύμβολο μόνιμης επανάστασης.

Το ίδιο αξιοκατάκριτες ήταν και οι παρατηρήσεις του είδους «βρέθηκαν πολλά ανατρεπτικά έντυπα», εννοώντας εκδόσεις τσέπης που βρίσκει κανείς στα περίπτερα. Ή «βρέθηκαν φονικά όργανα», στα οποία μπορούν να ταξινομηθούν ακόμη και τα αιχμηρά ειδικά μολύβια σχεδίου που, όπως είναι γνωστό, αν τα χώσουμε στο μάτι κάποιου, γίνονται φοβερό όπλο. Ή, τέλος, περιγράφοντας τη σκηνή της κηδείας του Feltrinelli, κατά την οποία μίλησε κάποιος ύποπτος, οι εφημερίδες βιαστήκανε να πληροφορήσουν ότι το άτομο «πήρε το λόγο με βραχνή φωνή...».

Αυτό που με προβληματίζει και που πρέπει να προβληματίζει όλους, είναι ότι πάρα πολλές φορές ο χρονογράφος δεν εκφραζόταν έτσι ακολουθώντας μια συγκεκριμένη πολιτική γραμμή, αλλά υπακούοντας σε μία ενστικτώδη ανάγκη δημιουργίας εντυπωσιακής είδησης, δηλαδή στην ανάγκη να κάνει ένα μπανάλ γεγονός να φανεί σημαντικό.

Αλλά καθώς δεν υπάρχει τίποτα πιο πειστικό από το μπανάλ και το κοινό, μια και οποιοσδήποτε το αντιλαμβάνεται σαν αληθοφανές, ο υπαινιγμός και η υπερβολή που απορρέει απ’ αυτά είναι τα πιο τρομερά και δόλια όπλα.

Του Ουμπέρτου, από τη "Σημειολογία στην καθημερινή ζωή". Όπως αναφέρεται (Αυτό το άρθρο σχολίαζε στο «Espresso» το σενάριο του φιλμ του Bellocchio «Sbatti il mostro in prima pagina»).

Το θυμήθηκα διαβάζοντας, μέσω vrypan, το σχόλιο του Νίκου Δρανδάκη:
Τι κοινό έχουν το κλείσιμο του monitor, η υπόθεση blogme.gr, και η υπόθεση press-gr? Πρωταγωνιστές είναι άνθρωποι των Media.
Όπως θά 'λεγα, με βραχνή φωνή, κι εγώ:
Ακόμη ένα σημαντικό στοιχείο: όλοι οι πρωταγωνιστές στάθμευαν τα αυτοκίνητα μπροστά στα τα σπίτια τους. Βάζανε καρέκλες, καταγγέλουν οι γείτονες.

23 Φεβρουαρίου 2008

Απότομη πτώση δολαρίου (με αποκαλύψεις απειλεί ο Μάκης)

Την εκδήλωση φαινομένου ντόμινο φοβούνται οι επιστήμονες, καθώς η πτώση έχει ήδη συμπαρασύρει ακόμη ένα δισεκατομμύριο εκατόν ενενήντα εννέα εκατομμύρια εννιακόσιες ενενήντα εννέα χιλιάδες εννιακόσια ενενήντα εννέα χαρτονομίσματα.

Ο πενηντάρης είν' ένας νέος του ψυχρού πολέμου

21 Φεβρουαρίου 2008

We shall never surrender!



We shall fight in Orbit, we shall fight over the seas and oceans, we shall fight with growing confidence and growing strength in the air. We shall defend our space stations, whatever the cost may be. We shall fight on the Moon, we shall fight on the space ports, we shall fight in the launch pads and in the control rooms, we shall fight in the runways. We shall never surrender! And if, which I do not for a moment believe, this space station or a large part of it were subjugated and starving, then our empire beyond this solar system, armed and guarded by the Ελ fleet, would carry on the struggle; until in God's good time, the new world, with all its power and might, steps forth to the rescue and the liberation of the old.

Αμην

19 Φεβρουαρίου 2008

Μακάριοι οι διψώντες την δικαιοσύνη

Ότι αυτοί θα ξεδιψάσουν στο Tower Inn Cafe


Από την πολύγλωσση συνωμότρια η οποία μόλις μια δρασκελιά από τα γάργαρα νερά της ορθοδοξίας μας, προσπαθεί του κάκου να βγάλει νόημα με τα ορθολογικά εργαλεία της. Έχει την ειλικρινή και απεριόριστη συμπάθειά μου.

Google Maps (δοκίμασα με iframe και έκανε μαντάρα το blog)

Breaking News Update

World is not enough, because it's sooοοο small.

Μόνο στις ταινίες γίνονται αυτά!





Ελπίζω κάποια στιγμή να το δουν και τα παιδιά.

18 Φεβρουαρίου 2008

Τρίχες, with or without them




Προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που κάνει επιβεβλημένη στην πρώτη φωτογραφία την παρουσία των τριχών, και στη δεύτερη την απουσία τους.

Μα σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας!

17 Φεβρουαρίου 2008

Σύμφωνα με το δημοσίευμα και ως 5 λεπτά μετά την ανάγνωσή του

Το άκουσα την περασμένη εβδομάδα. Ή από τον Βασίλη Κουφόπουλο στον Σκάι, ή από τους Πετρόπουλο-Κακούση στον Άλφα. Ότι (μάλλον το Ποντίκι ανέφερε πως) η είδηση πως ο Τζορτζ Κλούνεϊ αντιτίθεται στην ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου, είναι μούφα.

Στο Ποντίκι η αναζήτηση για Κόσοβο και Κλούνει δεν βγάζει κάποιο σχετικό άρθρο. Αλλά η είδηση, όχι η διάψευση της, έχει παίξει στις εφημερίδες.
Λογικά υπεύθυνο είναι το ΑΠΕ, «Αστέρες του Χόλιγουντ τάσσονται στο πλευρό της Σερβίας στο ζήτημα του Κοσόβου, σύμφωνα με δημοσίευμα». Προφανώς αν κάποιος σπεύσει από τον τίτλο κιόλας να αποστασιοποιηθεί από την πηγή, ουδεμία ευθύνη φέρει για την ακρίβεια όσων μεταφέρει.

Βρήκα μια Βέστι αλλά δεν ξέρω αν πρόκειται για την ίδια. Από το μπλογκ του Foreign Policy παραπέμπουν στη σερβική Blic. Όμως κανείς δεν φτάνει τη δημιουργικότητα του Serbian Unity Congress, το οποίο προσθέτει στη λίστα τους Τομ Χανκς, Μάικλ Ντάγκλας, Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Τζόνυ Ντεπ. Η προσθήκη επιβεβαιώνεται και από τη Blic, έστω και προς αναπλήρωση της απώλειας του λιγόψυχου Κλούνεϊ, άρα να και η διασταύρωση της είδησης.

Το πιο συγκινητικό, περισσότερο κι από τη βάφτιση του Χάνκς, μου φαίνεται πως είναι η πληροφορία για το ταξίδι του Ντε Νίρο στη Σερβία όταν σπούδαζε και πως έδωσε στην κόρη του, που πάντως είναι από προηγούμενη σχέση της γυναίκας του, το όνομα του ποταμού Ντρίνα. Τι Drina, τι Drena.

Πάντα σύμφωνα με τα δημοσίευμα, μη πάρω κανένα στο λαιμό μου.

Κι επειδή πάντα υπάρχει κάποιος στραβός του οποίου το δίκιο πρέπει να ειπωθεί, το RTS, στο οποίο παραπέμπει το SUC, έχει κατεβάσει τη σχετική είδηση (αντίγραφο επιβιώνει ακόμα στην Google Cache).

11 Φεβρουαρίου 2008

去りゆく恋 Not Even Thanks

Για να κατακτήσουν λοιπόν τη δόξα στον κυβερνοχώρο, οι μπλόγκερ δοκιμάζουν τα πάντα, σκορπούν φήμες, διαδίδουν ψεύδη, δημιουργούν τεχνητές αντιπαραθέσεις, κατασκευάζουν ανύπαρκτα πρόσωπα και μεταδίδουν τα πλέον εξωφρενικά βίντεο, διεκδικώντας επάξια τον τίτλο των ιερόδουλων του κυβερνοχώρου.
καθημερινή
Ενίσταμαι, που χρησιμοποιείται σήμερα (και χθες) η λέξη ιερόδουλος εκτός από τα αστυνομικά δελτία συμβάντων; Εγώ θα έγραφα τροτέζες του κυβερνοχώρου. Αλλά κι αυτό, μάλλον σε σινεφίλ απευθύνεται.
Για να κατακτήσουν λοιπόν τη δόξα στον κυβερνοχώρο, οι μπλόγκερ δοκιμάζουν τα πάντα προς άγρα επισκεπτών, σκορπούν φήμες, διαδίδουν ψεύδη, δημιουργούν τεχνητές αντιπαραθέσεις, κατασκευάζουν ανύπαρκτα πρόσωπα και μεταδίδουν τα πλέον εξωφρενικά βίντεο, διεκδικώντας επάξια τον τίτλο των καλντεριμιτζούδων του κυβερνοχώρου.
Δεν μου φαίνεται άσχημο. Γενίκευση μεν, όχι ανυπόστατη δε.

Μια πετυχημένη απόδοση στα ελληνικά του attention whore ή του media whore ("τσούλα της δημοσιότητας";) ίσως να κάνει την επόμενη επιχείρηση απαξίωσης της μπλογκόσφαιρας περισσότερο δραστική. Ας επαγρυπνούμε.

Πάντως αλλού είναι πιο χαλαροί
The latest issue of the upmarket men's glossy features a list of the top 50 most accomplished "media whores" in Britain today, compiled, according to the magazine, not from B-list celebrities such as Jordan and Gareth Gates, but from those who know the difference between good and bad publicity.

...

The overall winner is the Queen, following a highly successful golden jubilee year which culminated in a national holiday, two televised concerts and a huge procession down the Mall.
guardian
Πάνω στη σύγχυση προέκυψαν και δυο βίντεo

(από εδώ βγήκε και ο τίτλος)


Διάλειμμα τροτέζας


Powered by ScribeFire.

10 Φεβρουαρίου 2008

Χαμπέμους Τσιπρα

Βγήκε κόκκινος καπνός με πράσινες βούλες.

Από Δευτέρα θα αρχίσουν να γεννάνε και τα κοκόρια.

Powered by ScribeFire.

08 Φεβρουαρίου 2008

Αναφαιρετικη΄Σκέψη

Αν υποθέσουμε πως αφαιρώντας τις μπουρμπουλήθρες από τον πόλεμο Μάκη-Θέμου θα περίσσευε κάτι σε στερεή μορφή

Αν το Πρώτο Θέμα είχε μια άλλη ονομασία, εξωτική

Αν ο Πέσι δεχόταν να υποδυθεί τον Μάκη και ο Ντε Νίρο τον Θέμο

Ίσως το αποτέλεσμα να ήταν απροσδόκητα καλό



Παρελκόμενο τεχνολογικό Makis Fact

Τα χαρτιά που ανεμίζει ο Μάκης είναι ειδικής κατασκεύης, ενισχυμένα με ανθρακονήματα, για να μη διαλύονται από τη βιαιότητα των οργισμένων κινήσεων.

Powered by ScribeFire.

07 Φεβρουαρίου 2008

Εγώ για τον Κοντορεβιθούλη έψαχνα

Ο Βαγγέλης, έξι χρονών παιδί, κρατούσε γερά τους ώμους μου την ώρα που το θαλασσινό νερό αγκάλιαζε το αδύνατο κορμάκι του. Τα επαναλαμβανόμενα τινάγματα, και η ανημπόρια του να βαδίσει, τον υποχρέωναν να κάνει το μπάνιο του πάντα με την παρουσία άλλου. Για μια πρωτοετή σπουδάστρια της σχολής νηπιαγωγών, που η οικογένεια την προσέλαβε για αυτό το σκοπό, χωρίς να έχει εκπαιδευτεί, χωρίς -το βασικότερο - να έχει έλθει ποτέ αντιμέτωπη με το πρόβλημα της εγκεφαλικής παράλυσης, η επιρροή ήταν μεγάλη. Αλλά και η έκπληξη μεγαλύτερη. Ο κόσμος άδειαζε τη θάλασσα για να έλθει να δει το «φαινόμενο»...Η συμπόνια τους για μένα, που με θεωρούσαν μάνα του, ήταν έκδηλη! Η περιέργεια εκνευριστική!

Ένιωθα να μην την αντέχω και να διακατέχομαι από τη βιαστική ανάγκη να εξηγήσω: Όχι, δεν είναι γιος μου!

Όταν μετά από δέκα περίπου χρόνια η οκτάχρονη Ευαγγελία περνούσε το κατώφλι της πόρτας του «κανονικού» νηπιαγωγείου μου, οι γονείς των «φυσιολογικών» παιδιών μάζευαν υπογραφές για να διώξουν το δύσμορφο νταουνάκι που φόβιζε τα παιδιά τους! Και κατάφεραν να το απομονώσουν και πάλι στους τέσσερις τοίχους ενός σπιτιού που βάραινε από την προκατάληψη και τον πόνο. Εμείς οι υπόλοιποι συνεχίσαμε το έργο και τη ζωή μας ανεμπόδιστα από ό,τι πήγε να χαλάσει την αισθητική και την ησυχία μας.

Έτσι δημιουργήθηκε το «χρέος»!
Από το προλογικό σημείωμα στην μεταπτυχιακή εργασία της Αγγελικής Μάλμου: Το άτομο με ειδικές ανάγκες σε πεζά κείμενα της λογοτεχνίας για παιδιά και νέους τη δεκαετία 1986-1996, Οι στάσεις των συγγραφέων

Η αναφορά στον Κοντορεβιθούλη υπάρχει από σπόντα, στα αντιπροσωπευτικά παραδείγματα στερεότυπων μορφών των ηρώων με ειδικές ανάγκες στη λογοτεχνία
Στους αρχέγονους μύθους των λαών που στάθηκαν οι πηγές των λαϊκών παραμυθιών, οι κακοί χαρακτήρες έχουν τη μορφή τερατόμορφου δράκου, αποκρουστικού γίγαντα, άσκημης γριάς μάγισσας. Η «ψυχική ασχήμια» συμβαδίζει πάντα με τη σωματική μειονεξία, ενώ το στοιχείο του καλού έχει τη μορφή πανέμορφης κόρης, νεράιδας ή ξωθιάς.
Επίσης, εξαιτίας του Κοντορεβιθούλη πάντα, βρήκα το ελληνικό λαϊκό παραμύθι και τις σύγχρονες μεταμορφώσεις του, από τον Βασίλη Γεργατσούλη.
... η διαδικασία απάλυνσης της βίας στις ελληνικές παραμυθιακές αφηγήσεις δεν έχει ολοκληρωθεί. Οι σημερινοί λαϊκοί παραμυθάδες, πιο μορφωμένοι από τους παλιούς, αναλαμβάνουν, κάποτε με ερασιτεχνικό τρόπο, τη μετάπλαση του παραμυθιού. Όταν διαπιστώνουν την παρουσία άσεμνων ή βίαιων σκηνών, παρεμβαίνουν αυτόκλητα και διασκευάζουν αυτά τα σημεία. Για να κατανοήσουμε αυτή τη διαδικασία θα αναφερθώ στο παράδειγμα της νέας σε ηλικία αφηγήτριας Βιβής Σκευοφύλακα20 από το χωριό Αρκάσα της Καρπάθου. Μου αφηγήθηκε δυο παραμύθια, παρουσία της μικρής κόρης της, τον «Πισωκωλάκη» και την «Κοκκινοσκουφίτσα». Το πρώτο το έμαθε από τη γιαγιά της, ενώ το δεύτερο από γραπτές πηγές. Θα σταθώ στις αφηγήσεις της γιατί παρουσιάζουν ενδιαφέρον για τις σύγχρονες διαδικασίες μετάπλασης του παραμυθιού.

Ο «Πισωκωλάκης» (ATU 700: «Thumbling» + 327C: «The Devil (witch) carries the hero home in a sack»)21 είναι ένα μαγικό παραμύθι. Η ευχή μιας άτεκνης γριάς πραγματοποιείται και μεταμορφώνονται σε παιδιά τα κουκιά που έχει στην ποδιά της. Επειδή δεν μπορούν να τους προσφέρουν τροφή, εξαιτίας της φτώχειας τους, τα σκοτώνουν ζεματίζοντάς τα. Επιζεί μόνο ο Πισωκωλάκης. Μια στρίγγλα τον αιχμαλωτίζει και τον παραδίδει στην κόρη της να τον σφάξει να τον φάνε. Ο πονηρός μικροσκοπικός ήρωας σκοτώνει την κόρη της στρίγγλας και κόβει τα στήθη της και τα κρεμάει στο καρφί. Μετά μαγειρεύει το κορίτσι. Η στρίγγλα επιστρέφει και βλέποντας τα στήθη, νομίζοντας ότι είναι τα γεννητικά όργανα του παιδιού, αναφωνεί «Όσο μικρός ήταν, τόσο μεγάλα τα είχε!». Στη συνέχεια τρώει την κόρη της, νομίζοντας ότι τρώει τον Πισωκωλάκη. Στο τέλος ο ήρωας εξοντώνει και την ίδια. Στην παραλλαγή της Βιβής Σκευοφύλακα, αν και η αφηγήτρια με πληροφόρησε ότι γνώριζε το παραμύθι με τη μορφή που ανέφερα, εμφανίζεται μια εκτεταμένη απάλειψη των βίαιων και άσεμνων σκηνών. Τα παιδιά-κουκιά δε δολοφονούνται από τους γέρους, αλλά στέλνονται στην πόλη για να βρουν δουλειά. Στην αφήγηση της Σκευοφύλακα η στρίγγλα αιχμαλωτίζει τον Πισωκωλάκη για να τον παντρέψει με την κόρη της κι όχι για να τον φάνε. Αυτές οι αλλαγές στην πλοκή επιβάλλουν ένα διαφορετικό τέλος στο παραμύθι, ώστε να απαλειφθεί η σκηνή του κανιβαλισμού. Έτσι στην αφήγηση της Σκευοφύλακα η στρίγγλα και η κόρη της πήγαν στο πηγάδι να φέρουν νερό. «Μόλις σκύψανε στο πηγάδι, πάει από πίσω τους ένας σκύλος, ο σκύλος ο καλός, που αγάπησε τον Πισωκωλάκη, και δίνει μια στον πισινό της γριάς, δίνει μια στον πισινό της κόρης της και πέφτουνε και οι δυο μες στο πηγάδι. […] Και έβαλε λοιπόν και την τάπα του πηγαδιού. Και γλιτώσανε όλα τα παιδιά απ’ την κακιά τη γριά και ο Πισωκωλάκης γλίτωσε απ’ την κόρη, που ’θελε να τον παντρευτεί, να τον κάνει γαμπρό»22

20Η Βιβή Σκευοφύλακα του Βασιλείου γεννήθηκε το 1965 στην Αρκάσα Καρπάθου. Είναι απόφοιτος Μέσης Σχολής (ΣΒΙΕ) και εργάζεται ως Βοηθός Μικροβιολόγου.
22Η αφηγήτρια μου είπε ιδιαιτέρως, χωρίς την παρουσία της κόρης της: «Η γιαγιά μου έλεγε ότι τα παιδιά η γριά και ο γέρος τα ρίξανε στον γκρεμό, αλλά για να μην τρομάζουν τα παιδάκια λέμε “στην πόλη”. Όταν τον έφερε στην αυλή, να τον φάει με την κόρη της -έτσι το ξέρω εγώ απ’ τη γιαγιά- έλεγε “να τον φάνε”. Εγώ το ’φτιαξα το “να τον παντρευτούν”. Και έλεγε λοιπόν, όταν τον φέρανε για να τον φάνε, πήρε δρόμο ο Πισωκωλάκης και ανέβηκε στη σκεπή. “Πώς ανέβηκες, Πισωκωλάκη, εκεί πάνω;”. “Έβαλα, λέει, γυαλιά στον πισινό μου και ανέβηκα πάνω!”. Ε! Και εβάλανε και αυτές γυαλιά στον πισινό τους για να ανεβούνε. Μετά έβαλαν και καρφιά στον πισινό τους και πεθάνανε. Αυτό το τέλος ήξερα εγώ. Αλλά το τέλος το δικό μου είναι άλλο, αυτό που σου ’πα πριν».
Τέλος (;) βρήκα και την εργασία «Η κοινωνική παιδαγωγική των Pokémon μέσα από τα τρία πρώτα επεισόδια της σειράς» που έκαναν οι φοιτήτριες Σοφία Ζωράκη και Αικατερίνη Γουρνιεζάκη. Έκπληξη, η διδάσκουσα καθηγήτρια! (δεν τολμώ να προφέρω το όνομά της από το φόβο μήπως τονίσω λάθος συλλαβή)
Μέσα από την έρευνα του προγράμματος κινουμένων σχεδίων Pokémon θα διερευνηθεί το αν στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα ιδιαίτερα βίαιο πρόγραμμα και για το κατά πόσο τα μηνύματα του, μπορούν να θεωρηθούν αρνητικά για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών.

Θα διερευνηθεί παράλληλα, ιδιαίτερα επισταμένα, το αν και κατά πόσο υπάρχουν θετικές επιδράσεις στα παιδιά από τα Pokémon και σε ποιο βαθμό αυτές μπορούν να συμβάλουν στη διαπαιδαγώγηση τους.


Powered by ScribeFire.

06 Φεβρουαρίου 2008

Λιπαντικά για τα κανόνια ή μαχαιράκια για το βούτυρο;

Ο Φρεντ Κάπλαν γράφει στο Σλέιτ για τον αμερικανικό "αμυντικό" προϋπολογισμό. Αν και το θέμα του είναι τα "κρυφά" κονδύλια και που τελικά θα πεταχτούν τα λεφτά, αναφέρει και μια λεπτομέρεια που θύμισε μια κουβέντα στο buzz. Καθώς αρχίζει να ξεσκαρτάρει τα κονδύλια λέει πως από τα επίσημα 515,4 δις, 125,2 δις πάνε σε δαπάνες για το προσωπικό.

Αυτό από μόνο του δεν λέει και πολλά πράγματα. Οπότε πάμε στους καλούς ανθρώπους του ΝΑΤΟ, που εκτός από σκοινί για να τους κρεμάσουμε μας δίνουν και πληροφορίες για τις στρατιωτικές δαπάνες. Πάμε στα φρέσκα κουλούρια του 2007 και στην ένατη σελίδα. Εκεί είναι ο πίνακας 5 που δείχνει πως κατανέμονται τα κονδύλια.

Δηλαδή πόσα δαπανώνται για το προσωπικό, για εξοπλισμό, για υποδομές και πόσα για "άλλα".

Η Αμερική λοιπόν, το 2007 και με το μέτρημα του ΝΑΤΟ, για κάθε εκατό αμερικανικές χακί δραχμές ξόδεψε 30 δρχ και 6 λεπτά για το προσωπικό, 26 δρχ και 5 λεπτά σε εξοπλισμό, 1 δραχμή και 6 λεπτά σε υποδομές και 41 δρχ και 3 λεπτά σε "άλλα".

Δεν πρόκειται να παρουσιάσω επιχειρήματα αλλά νομίζω πως η πληροφορία για το πως κατανέμονται τα χρήματα είναι περισσότερο ουσιαστική από το πόσα χρήματα ξοδεύονται.

Για την Αμερική λοιπόν έχουμε χοντρικά 30 χακί δραχμές για το ανθρώπινο δυναμικό και 70 για σίδερα. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό, απλά παίρνουμε μια ιδέα. Ίσως όχι ακριβή, πάντως ενδεικτική.

Η Ολλανδία δεν έχει τους μπελάδες της Αμερικής στο κεφάλι της. Ξοδεύει 48 δραχμές σε ανθρώπους και 52 σε σίδερα. Η Δανία σχεδόν 54 δραχμές για ανθρώπους και 46 για σίδερα. Αποδεικνύει αυτό κάτι; Δεν ξέρω, ίσως ότι τα τεχνολογικά εξελιγμένα όπλα μειώνουν τις ανάγκες σε αρβύλες. Ίσως ότι οι αρβύλες παραμένουν ίδιες, κάποιος πρέπει να περιπολεί στα κατεχόμενα, αλλά τα όπλα εκτός από έξυπνα γίνονται ακριβά.

Αλλά η Τουρκία, που δεν έχει την πολυτέλεια να συνορεύει με το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο, γιατί ξοδεύει κι αυτή 49 δραχμές για ανθρώπους και 51 για σίδερα;

Τι γίνεται εδώ; Ποιος κοροϊδεύει ποιον;

Ε;

Ελλάς

Εβδομήντα τρεις δραχμές και μισή για ανθρώπους

Δεν έχω δίκιο; Τα λιπαντικά για τα κανόνια μας έρχονται φτηνότερα από τα μαχαιράκια για το βούτυρο.

Ναι, έχουμε παρέα την Πορτογαλία, την Ιταλία και το Βέλγιο. Αλλά (Πάσχο!) αυτοί είναι δικοί μας, παρέα δεν διαβάζουμε βιβλία (τα λογιστικά τουλάχιστον).


Powered by ScribeFire.

04 Φεβρουαρίου 2008

Η πειρατεία σκοτώνει τα παγοθραυστικά

According to satellite navigation, the tugboat is cruising in the Gulf of Aden, as the pirates are probably running it to Mogadishu port of Somali. It emerged by past night that Sakhalin Energy set to negotiations with the pirates via an intermediary in an effort to clarify destiny of the crew and the ship.

Pirates Boarded Sakhalin Ice Tugboat


Powered by ScribeFire.