06 Φεβρουαρίου 2008

Λιπαντικά για τα κανόνια ή μαχαιράκια για το βούτυρο;

Ο Φρεντ Κάπλαν γράφει στο Σλέιτ για τον αμερικανικό "αμυντικό" προϋπολογισμό. Αν και το θέμα του είναι τα "κρυφά" κονδύλια και που τελικά θα πεταχτούν τα λεφτά, αναφέρει και μια λεπτομέρεια που θύμισε μια κουβέντα στο buzz. Καθώς αρχίζει να ξεσκαρτάρει τα κονδύλια λέει πως από τα επίσημα 515,4 δις, 125,2 δις πάνε σε δαπάνες για το προσωπικό.

Αυτό από μόνο του δεν λέει και πολλά πράγματα. Οπότε πάμε στους καλούς ανθρώπους του ΝΑΤΟ, που εκτός από σκοινί για να τους κρεμάσουμε μας δίνουν και πληροφορίες για τις στρατιωτικές δαπάνες. Πάμε στα φρέσκα κουλούρια του 2007 και στην ένατη σελίδα. Εκεί είναι ο πίνακας 5 που δείχνει πως κατανέμονται τα κονδύλια.

Δηλαδή πόσα δαπανώνται για το προσωπικό, για εξοπλισμό, για υποδομές και πόσα για "άλλα".

Η Αμερική λοιπόν, το 2007 και με το μέτρημα του ΝΑΤΟ, για κάθε εκατό αμερικανικές χακί δραχμές ξόδεψε 30 δρχ και 6 λεπτά για το προσωπικό, 26 δρχ και 5 λεπτά σε εξοπλισμό, 1 δραχμή και 6 λεπτά σε υποδομές και 41 δρχ και 3 λεπτά σε "άλλα".

Δεν πρόκειται να παρουσιάσω επιχειρήματα αλλά νομίζω πως η πληροφορία για το πως κατανέμονται τα χρήματα είναι περισσότερο ουσιαστική από το πόσα χρήματα ξοδεύονται.

Για την Αμερική λοιπόν έχουμε χοντρικά 30 χακί δραχμές για το ανθρώπινο δυναμικό και 70 για σίδερα. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό, απλά παίρνουμε μια ιδέα. Ίσως όχι ακριβή, πάντως ενδεικτική.

Η Ολλανδία δεν έχει τους μπελάδες της Αμερικής στο κεφάλι της. Ξοδεύει 48 δραχμές σε ανθρώπους και 52 σε σίδερα. Η Δανία σχεδόν 54 δραχμές για ανθρώπους και 46 για σίδερα. Αποδεικνύει αυτό κάτι; Δεν ξέρω, ίσως ότι τα τεχνολογικά εξελιγμένα όπλα μειώνουν τις ανάγκες σε αρβύλες. Ίσως ότι οι αρβύλες παραμένουν ίδιες, κάποιος πρέπει να περιπολεί στα κατεχόμενα, αλλά τα όπλα εκτός από έξυπνα γίνονται ακριβά.

Αλλά η Τουρκία, που δεν έχει την πολυτέλεια να συνορεύει με το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο, γιατί ξοδεύει κι αυτή 49 δραχμές για ανθρώπους και 51 για σίδερα;

Τι γίνεται εδώ; Ποιος κοροϊδεύει ποιον;

Ε;

Ελλάς

Εβδομήντα τρεις δραχμές και μισή για ανθρώπους

Δεν έχω δίκιο; Τα λιπαντικά για τα κανόνια μας έρχονται φτηνότερα από τα μαχαιράκια για το βούτυρο.

Ναι, έχουμε παρέα την Πορτογαλία, την Ιταλία και το Βέλγιο. Αλλά (Πάσχο!) αυτοί είναι δικοί μας, παρέα δεν διαβάζουμε βιβλία (τα λογιστικά τουλάχιστον).


Powered by ScribeFire.

5 σχόλια:

Elias είπε...

Ο Βερύκιος θα ήταν χρήσιμος εδώ.
Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό, είναι μία κουβέντα που είχα κάποτε με έναν αξιωματικό για τα οχήματα του στρατού. Είχα αναφέρει τον Αμερικάνικο Στρατό κι αυτός παρατήρησε: "Στον Αμερικάνικο Στρατό, αγοράζουν το ανταλλακτικό πριν χαλάσει το μηχάνημα. Σ' εμάς εδώ, το μηχάνημα χαλάει, εμείς συνεχίζουμε μέχρι να το λιώσουμε, και τότε φτιάχνουμε πατέντες, το δένουμε με σύρματα κ.λπ., ανταλλακτικό όμως δεν αγοράζουμε αν δεν καταστραφεί το μηχάνημα εντελώς".
Δεν ξέρω αν βοηθάει στην ανάλυση.

(Πώς λειτουργεί το buzz και πού είναι αυτές οι κουβέντες;)

Manchurian είπε...

Το buzz είναι μια υπηρεσία social bookmarking. Δηλαδή διαβάζεις κάτι που σου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Αν κρίνεις ότι μπορεί να ενδιαφέρει κι άλλους, το καταθέτεις στο buzz. Ουσιαστικά βρίσκεις σπόρους στο δάσος και βγάζεις μια φωνή. Κάποιοι σπόροι θα θεωρηθούν ιδιαίτερα νόστιμοι και θα μπουν στο μενού της ημέρας.

Η κουβέντα στην οποία αναφέρομαι ήταν για τανκς και μελομακάρονα. manchurian == akindynos. Το "γιατί" δεν ούτε μεγάλη ούτε ιστορία.

Manchurian είπε...

Για το θέμα μας, αν υποθέσουμε πως τα ποσοστά που δίνει το ΝΑΤΟ ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, τείνω να πιστέψω ότι τελικά ο στρατός είναι ο μεγαλύτερος μηχανισμός αναδιανομής πλούτου.

Φειδίας είπε...

Τὰ νούμερα ποὺ παραθέτεις σημαίνουν δημόσιο- καταβόθρα. Ἂν δὲν μὲ πιστεύῃς, ρώτα καὶ τὴν ΦιΣ.

Στὶς σοβαρὲς καὶ ἐξελιγμένες χῶρες, οἰ ἀμυντικὲς δαπάνες σκοπὸ ἔχουν τὴν ἐνίσχυσι τοῦ ἀξιόμαχου τοῦ στρατοῦ. Στὶς σαχλὲς καὶ καθυστερημένες χῶρες, οἱ ἀμυντικὲς καὶ ὅλες οἱ κρατικὲς δαπάνες σκοπὸ ἔχουν τὴν μάσα, τὴν μίζα, τὸ ρουσφέτι καὶ τὸ τάισμα κηφήνων τοῦ δημοσίου.

Ἡ τουρκία, ἐπὶ παραδείγματι, εἶναι σοβαρὴ βεβαίως χώρα, ἀλλὰ σχετικῶς καθυστερημένη (ἂν καὶ ταχέως ἐξελισσόμενη). Γι᾿ αὐτὸ βρίσκεται περίπου στὴν μέση. Τὸ ἑλλαδιστὰν ἀπὸ τὴν ἄλλη εἶναι καί καθυστερημένο καί ἀσόβαρο, ὁπότε καταλαβαίνεις.

Ἀναρωτιέμαι ἐπίσης ἂν ἔχει ἐξετασθεῖ ἡ ἐπίπτωσις στὴν ἐθνικὴ οἰκονομία ἀπὸ τὴν δραστικὴ μείωσι, μὲ τάσι ὁλοσχεροῦς καταργήσεως, τῆς στρατιωτικῆς θητείας. Οἱ συνέπειες εἶναι ἀσφαλῶς καί στὴν οἰκονομία ἀρνητικότατες (χωρὶς ἡ οἰκονομικὴ παράμετρος νὰ εἶναι κἂν τὸ χειρότερο κακό), ἀλλὰ βεβαίως οὐδεὶς τολμᾷ κἂν νὰ συζητήσῃ τὸ θέμα, διότι ὁ Τσίπρας θὰ πιάσῃ 20 % ἔτσι καὶ θιγῇ τὸ βόλεμα τοῦ βουτυρομπεμπέ καφενόβιου τσιφτετέλληνα.

Καὶ κάτι ἀκόμη. Πῶς δικαιολογεῖται νὰ διαθέτουμε ὑψηλὸ σχετικῶς ποσοστὸ τοῦ ΑΕΠ γιὰ τὴν ἄμυνα (ὄχι τόσο βεβαίως ὅσο λένε οἱ ψεῦτες τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, διότι ἔχει πέσει στὸ μισὸ σὲ σχέσι μὲ πρὶν μερικὰ χρόνια), καὶ νὰ μὴν μᾶς φθάνει καλά-καλά νὰ ντύσουμε τοὺς στρατιῶτες, καὶ ἀπὸ ὅπλα νὰ τοὺς ἔχουμε γυμνούς;

Manchurian είπε...

@kallimaxos, έλα ντε!

Καταλαβαίνω οι Βέλγοι και οι Πορτογάλοι να έχουν ενδεχομένως λίγα σιδερικά, και ως εκ τούτου το ποσοστό της δαπάνης για το προσωπικό να είναι φαινομενικά μεγάλο.

Αλλά εμείς είμαστε οι καλύτεροι πελάτες σε Ανατολή και Δύση. Τα φιλέτα γκοτζίλα κάνουν τη διαφορά;