Κύριε μάρτυς, το 1953 ή 1954, όταν εγένετο η πρώτη προσφυγή της Ελλάδος εις τα Ηνωμένα Έθνη, σε μια μικρή εφημερίδα που εξεδίδετο τότε, τα «Αστυνομικά Νέα», είχε γραφή ένα άρθρο εναντίον του Μακαρίου. Κατηγορούσε τότε ο αρθρογράφος τον αρχιεπίσκοπον ότι αντί να πάρη τον «επισκοπικόν σάκκον», «περιεφέρετο εις τας πρωτευούσας των μεγάλων χωρών» κλπ. Αποτέλεσμα του άρθρου εκείνου ήτο, μεταξύ των άλλων, δι' ενεργειών Ιωάννου Πανοπούλου, του στρατηγού Μπενηψάλτη και του υποφαινομένου, να αποταχθή ο τότε αρχηγός της αστυνομίας Άγγελος Έβερτ. Διότι εκ μόνου του γεγονότος ότι το άρθρον ανέφερε περί «σάκκου» και όχι περί «ράβδου» ποιμαντορικής, συνήγετο το συμπέρασμα ότι ο αρθρογράφος ήτο ξενοκίνητος, καθ' όσον, όπως είναι γνωστόν, τοιαύτην έκφρασιν δια τους επισκόπους μας δεν χρησιμοποιούμεν ημείς οι ορθόδοξοι, αλλά οι προτεστάνται.Και ο Έβερτ κατήγετο από προτεσταντικήν οικογένειαν... Τα λέγω όλα αυτά για να επιστήσω την προσοχήν σας εις το ότι, όπως και στην συγκεκριμένη εκείνη περίπτωσι, έτσι και τώρα και ένα ασήμαντον γεγονός θα ήτο δυνατόν να οδηγήση εις την συναγωγήν άκρως σημαντικών συμπερασμάτων.
Μακεδονία 20/12/1966, σελίδα 9, 7η στήλη, Δίκη ΑΣΠΙΔΑ
