«... who looks like a refugee from the 1970s»

STEVE Hardas is a short, swarthy man of Greek extraction who looks like a refugee from the 1970s. He has sidelevers down to the bottom of his ear lobes; his black hair is long and curling up at the back; and at the front he wears it in bangs.

His darting eyes perhaps make him look a bit like a haunted ferret, but that may only derive from his present circumstances.

He wears a shapeless black double-breasted suit and a black tie. His birth date is given, apparently accurately, as September 19, 1937. This evoked some derision; he doesn't look anything like 57.

"Well, he's led a blameless life," suggested The 7.30 Report's Quentin Dempster.

Not quite;

Coming Through The Rollover Door

Σκέφτομαι τι ανεκμετάλλευτο (;) ορυχείο είναι οι Έλληνες εντός, εκτός και επί τα αυτά του Αυστραλιανού υπόκομου.

Carl Williams at the funeral of slain underworld figure Andrew Benji Veniamin at the Greek Orthodox Parish of St Andrews in March 2004. Photo: Jason South

Ο Καρλ Ουίλιαμς (θεός σχωρέστον) δεν ήταν Έλληνικής καταγωγής αλλά ο Ανδρέας Βενιαμίν (προφανώς θεός σχωρέστον) ήταν Ελληνοκυπριακής. Πρόκειται (ο Καρλ) για τον βασικό πρωταγωνιστή ενός δεκαετούς αλληλοφαγώματος στη Μελβούρνη. Στη συμμορία του Ουίλιαμς ήταν και ο Μόκμπελ, γνωστός και ως ο άνθρωπος που του άρεσαν οι λαχανοντολμάδες.

Ενδιαφέρουσα φιγούρα για μυθοπλασία ο Ευάγγελος Γούσης, με όλα τα απαραίτητα συστατικά για να ικανοποιήσει και τα πιο σύνθετα γούστα.

Αλλά τη δικιά μου καρδιά έχει σκλαβώσει η ατάκα "πρόσφυγας από τα σέβεντις".

Οι βέρες ήτανε χρυσές, χρυσές κι οι αλυσίδες

Ο Στέφανος Κασσιμάτης έκανε κι αυτός την αποτίμηση του Τσάβες. Μου έκανε εντύπωση ένα περιστατικό που αναφέρει.

Ομως, με τη χαρισματική προσωπικότητα που είχε, τι του χρειαζόταν η θεωρία; Ο Τσάβες ήταν ο «τσαβισμός». Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό που αναφέρει ο ειδικευμένος στη Λατινική Αμερική Ιρλανδός δημοσιογράφος και συγγραφέας Ρόρι Κάρολ. Η τηλεόραση παρακολουθεί τον Τσάβες καθώς περιδιαβάζει τους δρόμους του Καράκας, ενώ κόλακες και οπαδοί τον περιτριγυρίζουν χαρωπά και όλοι μαζί τραγουδούν. Ξαφνικά ο Τσάβες κοκαλώνει. Δείχνει το κτίριο ενός εμπορικού κέντρου, όπου εργάζονται κάπου 2.000 άνθρωποι και ζητεί επιτόπου από τον δήμαρχο να το απαλλοτριώσει και να το κάνει πολιτιστικό κέντρο. Ενα χρόνο αργότερα, κατά τον Κάρολ (που, σημειωτέον, γράφει για τον Guardian...) το κτίριο παρέμενε κλειστό και είχε αρχίσει να ρημάζει.

Ο λόγος που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο κυκλοθυμικός παρουσιάζεται ο Τσάβες. Τη μια στιγμή τραγουδάει και την άλλη, κυριολεκτικά την άλλη, στέλνει στην ανεργία 2.000 ανθρώπους. Χωρίς λόγο, από καπρίτσιο Υποθέτει κανείς πως πηγή του Κασσιμάτη είναι κάποιο άρθρο του Κάρολ, είτε τωρινό είτε παλιότερο. Αν υπάρχει δεν κατάφερα να το βρω. Αντίθετα βρήκα ένα άρθρο στον Αυστραλό με τον τίτλο "The US was midwife to comandante Hugo Chavez". Αν γκουγκλίσεις τον τίτλο και ακολουθήσεις το λινκ τότε περνάς το paywall και μπορείς να διαβάσεις το παρακάτω:

In his own head too. The journalist Rory Carroll recounts how, in edition 351 of Chavez's interminable TV program, Alo Presidente!, he walked round part of Caracas where once his hero Simon Bolivar had stayed. The mayor was by his side and an audience of admirers went with him. Suddenly Chavez switched from crooning songs and, pointing to buildings containing high-end shops and employing 2000 people, ordered the mayor to expropriate them and build a cultural centre. A year later Carroll went to the place. It was boarded up and empty. The shops had gone, the centre had never materialised.

Μαθαίνουμε λοιπόν πως ο Τσάβες δεν περιδιάβαινε τους δρόμους του Καράκας αλλά το ιστορικό κέντρο, ας πούμε. Και δεν λέει να απαλλοτριωθεί ένα εμπορικό κέντρο αλλά κάποια κτίρια με high-end shops, υποθέτω "ακριβά μαγαζιά" δεν είναι απαίσια απόδοση.

Παραμένουν όμως οι 2.000 άνεργοι και, σημαντικό για μένα, το κυκλοθυμικό του πράγματος.

Όμως υπάρχει ένα ακόμα στοιχείο. Το επεισόδιο 351 του προσωπικού ριάλιτι σόου του Τσάβες! Κι όταν λέμε επεισόδιο εννοούμε εφτά ώρες.



Ευτυχώς το περιστατικό εξελίσσεται νωρίς, γιατί όσο κι αν μ' αρέσει το ψάξιμο μόνο δεμένος θα καθόμουνα να το δω όλο. Έτσι λοιπόν στα πρώτα δεκαπέντε λεπτά βλέπουμε τον Τσάβες να τραγουδάει (λίγο) και να μιλάει (πολύ).

Μιλάει για τη ρεβολουθιόν, τον σοσιαλίσμο (αγκαζέ με τον μουέρτε) και τον Μπολίβαρ.. Λέει κι άλλα φυσικά, όμως τα ισπανικά μου είναι απελπιστικά περιορισμένα. Στο δέκατο πέμπτο λεπτό δείχνει κάτι στις πλακες με τις οποίες είναι στρωμένη η πλατεία. Στο 15:20 δείχνει κάτι τεάτρο στα δεξιά του, του εξηγούν δεν ξέρω τι, και τότε λέει το μοιραίο εσπρόπριεσε.

Μετά δείχνει αριστερά, λέει διάφορα ισπανικά, πάλι εσπρόπριεσε, και μετά γκραν σέντρο ιθτόρικο

Στη συνέχεια λένε διάφορα δικά τους που δεν μας ενδιαφέρουν. Και δεν έχει άλλο γιατί τελειώνει ο περίπατος και κάπου στο 24:00 αρχίζει το κυρίως πρόγραμμα (πάλι με ολίγη από τραγούδι).

Εντάξει, δεν είναι και το πιο σημαντικό ότι η ψυχολογική παράμετρος της αφήγησης είναι κατασκευασμένη 100%. Στο κάτω-κάτω, αν περιέχεται στο βιβλίο του Κάρολ, μπορεί να είναι μια ψευδής ανάμνηση. Καθένας είναι πρόθυμος να πιστέψει πράγματα που επιβεβαιώνουν τις προκαταλήψεις του.

Αλλά ακόμα και τα πραγματικά περιστατικά δεν είναι ακριβώς αδιαμφισβήτητα.

Hugo Chavez orders expropriation of historic buildings

Venezuelan Government Closes Illegal Gold Trading and Money Laundering Racket

On Chavez's whim, a gold market no more

Το τελευταίο έχει τις περισσότερες πληροφορίες και στη δεύτερη σελίδα κάνει λόγο για 500 εργαζόμενους. Για 91 κοσμηματοπωλεία παύλα ενεχυροδανειστήρια ακούγεται λογικός αριθμός.

Πάντως ο Κάρολ ακούγεται μια χαρά τύπος.

Ο αποθανών δεδικαίωται;

© Christopher Anderson/Magnum Photos

Έστω κι αν υπονόμευσε την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης;

Έστω κι αν χρησιμοποίησε τον ενεργειακό πλούτο της χώρας του για ψηφοθηρία;

Έστω κι αν κατέστρεψε κάθε στοιχειώδη έννοια ιδιωτικής πρωτοβουλίας;

Η ιδεολογική κυριαρχία των θαυμαστών του είναι ασφυκτική αλλά πρόσκαιρη, τον τελευταίο λόγο θα τον έχει η Ιστορία.