«Πέφτω από τα σύννεφα... γδουπ!»
Ξαφνιασμένος ο δήμαρχος Αθηναίων δεν κατάφερε να αποφύγει την επώδυνη πτώση. Μόλις είχε ενημερωθεί για την ύπαρξη ντοκουμέντων που εμφανίζουν τον διευθυντή του 984 να υιοθετεί αποκρουστικές απόψεις σχετικά με τη λογοκρισία.
«Αν είναι αλήθεια, αν δεν πρόκειται για πλαστογραφία των αδίστακτων καλικάτζαρων της ΕΣΗΕΑ, δεν θέλω να ξαναδώ τον Τάκη μπροστά μου».
Όπως αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής, ο Γιώργος Καμίνης δεν έπαθε εγκεφαλικό εξαιτίας της λογοκρισίας που ασκεί ο Τάκης Καμπύλης στον δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό. Ούτε του προκαλεί ναυτία η μεθοδος της υπαγορευμένης δήλωσης μετανοίας.
Άλλωστε, ακόμα κι αν με την ξεχασμένη ιδιότητα του καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου κάποια γωνιά του μυαλού του τον τσίγκλαγε, είναι βέβαιο πως το αφηγηματικό σχήμα του θεωρητικού της λογοκρισίας Δημήτρη Φύσσα θα τον έπεισε ότι ορθά ακολουθεί την τακτική του Πόντιου Πιλάτου.
Αλλά τι να σου κάνει το πλύσιμο των χεριών όταν χάνεις τη γη κατω από τα πόδια σου.
Ξαφνιασμένος ο δήμαρχος Αθηναίων δεν κατάφερε να αποφύγει την επώδυνη πτώση. Μόλις είχε ενημερωθεί για την ύπαρξη ντοκουμέντων που εμφανίζουν τον διευθυντή του 984 να υιοθετεί αποκρουστικές απόψεις σχετικά με τη λογοκρισία.
«Αν είναι αλήθεια, αν δεν πρόκειται για πλαστογραφία των αδίστακτων καλικάτζαρων της ΕΣΗΕΑ, δεν θέλω να ξαναδώ τον Τάκη μπροστά μου».
Όπως αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής, ο Γιώργος Καμίνης δεν έπαθε εγκεφαλικό εξαιτίας της λογοκρισίας που ασκεί ο Τάκης Καμπύλης στον δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό. Ούτε του προκαλεί ναυτία η μεθοδος της υπαγορευμένης δήλωσης μετανοίας.
Άλλωστε, ακόμα κι αν με την ξεχασμένη ιδιότητα του καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου κάποια γωνιά του μυαλού του τον τσίγκλαγε, είναι βέβαιο πως το αφηγηματικό σχήμα του θεωρητικού της λογοκρισίας Δημήτρη Φύσσα θα τον έπεισε ότι ορθά ακολουθεί την τακτική του Πόντιου Πιλάτου.
Αλλά τι να σου κάνει το πλύσιμο των χεριών όταν χάνεις τη γη κατω από τα πόδια σου.
Η αυτολογοκρισία, ιδίως στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, είχε μία παράμετρο που ακόμη δεν έχει πολυ-συζητηθεί: Την εξουσία της «κομματικής γραμμής» ή άλλως τον «δημοκρατικό συγκεντρωτισμό»: Τα πολιτικά κόμματα (δεξιά και αριστερά) αντάλλαξαν την αυτολογοκρισία με την εξουσία εκείνου που είχε γνώση της «γραμμής». Το αντίβαρο της αυτολογοκρισίας ήταν πάντα η ψευδαίσθηση συμμετοχής στην εξουσία.Τι σπόντα είναι αυτή που πετάει ο Τάκης Καμπύλης του 2008 στον Τακη Καμπύλη του 2012; Γιατί εκθέτει τόσο άγαρμπα τον Γιώργο Καμίνη; Δεν είναι ωραία πράγματα αυτά. Και πάνω απ' όλα, γιατί τέτοιο ποδοπάτημα στη συλλογιστική του Δημήτρη Φύσσα; Είναι βάρβαρο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου