Στη ζώνη του δημοσιογραφικού λυκόφωτος

Τα πράγματα είναι απλά.

Στις 12 Αυγούστου του 2007 η εφημερίδα Το Παρόν αποκαλύπτει τις δραστηριότητες Εφραίμ και σία.

Ο Ήλιος κάνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τη Γη, ή το αντίστροφο όπως ισχυρίζονται κάποιοι περίεργοι, και βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος 2008. Οι μύγες έχουν αποκτήσει το νενομισμένο αυγουστιάτικο βάρος και τίποτα δεν προϊδέαζει για το πόσο διαφορετικός θα είναι αυτός ο Αύγουστος.

Ο Άλφα αποκαλύπτει τις δραστηριότητες Εφραίμ και σία.

ΣΟΚ!

Δεν έχω παρακολουθήσει και την τελευταία λεπτομέρεια της υπόθεσης, νομίζω όμως πως από το ρεπορτάζ του Προκόπιου δεν απουσιάζει κάποια ουσιώδης πτυχή. Αντίθετα, εξηγεί π.χ. πως μια λίμνη βρέθηκε με ιδιοκτήτη, λες και είμαστε Αγγλία.

Εντάξει, τον Αύγουστο του 2007, και τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο, κυριαρχούσαν άλλα θέματα. Οι φωτιές, οι εκλογές, το ΠΑΣΟΚ. Και όπως αντιλαμβάνεται κανείς ούτε το ξέπλυμα μαύρης γης (μπράβο μου!) κολλάει με τις φωτιές, ούτε οι μπίζνες υπουργικών οικογενειών είναι συνατόν να γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης από τα κόμματα εν μέσω εκλογών. Και πάλι, είναι δυνατόν να χρειάστηκε να φτάσουμε ξανά στον Αύγουστο;

Για κάποιο λόγο επί δώδεκα μήνες μοιάζει να συντελείται μια συνεννοημένη αποσιώπηση. Από κόμματα και ΜΜΕ, εννοώ τους ιδιοκτήτες αμφότερων. Τα αδέπσοτα σκυλιά γαβγίζουν αλλά να δαγκώσουν δεν μπορούν. Εφραίμ και σία απολαμβάνουν μια ασυλία ανεξήγητη. Κι αν οι δικαστικές περιπέτειες του Κοντομηνά λειτούργησαν σαν υποτιμημένος καταλύτης, παραμένει η απορία ποιος παράγοντας ή συνδυασμός λειτουργούσε σαν αξιόπιστος αναστολέας όλο το προηγούμενο διάστημα.

Και πρέπει να μιλάμε για ανασταλτικό παράγοντα με πολύ ισχυρή δράση, αφού από τη στιγμή που τα πιθηκάκια τράβηξαν τα χέρια από το στόμα, τα μάτια και τα αυτιά τους η χημική αντίδραση κυλάει ρολόι. Όλα στο φως, ναι, με τη διαφορά ότι τα όλα και πριν στο φως ήταν. Σε εθελούσιο σκοτάδι ήταν ακριβώς οι φωτοχύτες, κατά το νεροχύτες.

Κι αυτό είναι σκάνδαλο πολύ πιο πνιγηρό από τα κατορθώματα Εφραίμ και σία.

Χρυσόψαρο με μνήμη ελέφαντα

Το χρυσόψαρο είναι τα Ελληνικά Νέα της Google



Η μνήμη ελέφαντα αφορά τις ειδήσεις του προηγούμενου μήνα. Ως εκεί θυμόνται τα Ελληνικά Νέα. Και για χρυσόψαρο είναι καταπληκτική επίδοση.

Μήπως όμως, μετά από ένα χρόνο λειτουργίας, θα ηταν περισσότερο χρήσιμος ένας ελέφαντας με μνήμη χρυσόψαρου; Να πηγαίνει λίγα, ένα-δύο ή τρία-τέσσερα, χρόνια πίσω. Απαράδεκτο για ελέφαντα, όμως θα το αντέξουμε.

Κι επειδή δεν πιστεύω πως στη Google δεν θέλουν, κάνω τη σκέψη πως αυτό το χάλι ίσως να υφίσταται κατ' απαίτηση των Ελλήνων εκδοτών. Άλλωστε ορισμένοι δείχνουν ανικανοι για όλα.

Κάποια εκ των έσω πληροφόρηση, anyone;

Θύμα γλωσσικής κακοποίησης ο Βουλγαράκης ...

... οι δημοσιογράφοι φταίνε για τις εις βάρος του εντυπώσεις

Ο άνθρωπος δεν είπε "ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό" (445 χιτς) αλλά "ό,τι είναι νόμιμον είναι και ηθικόν" (μόνο τρία!)

(γύρω στα 7:30)

Options | by OnlineFLVPlayer.com

Ό,τι είναι νόμιμον είναι ηθικόν

Δεν είναι καταπληκτικό, σε πείσμα των δημοτικιστών, πόσο ηθικό κύρος δίνουν μερικά τελικά νι σε ένα αμοραλιστικό απόφθεγμα.

Ωστόσο καμία εντύπωση που η φράση παρατίθεται με ακρωτηριασμένα άκρα. Ακόμη κι εγώ, αν δεν είχα περάσει από τα ειδικά σεμινάρια της βουλγαρικής πρεσβείας, δεν θα το είχα προσέξει. Ας όψονται όσοι οψέποτε διέλυσαν τα σχολεια.

Τώρα, τι παρτίδες έχω με τη πρεσβεία της Βουλγαρίας; Πολλές, είναι μία απάντηση. Μια άλλη απάντηση είναι πως στρατολογήθηκα τυχαία ενώ προσπαθούσα να κερδίσω χρόνο (όπα, ανέβηκε στην έβδομη θέση!). Το επιχείρησα, έστω κι αν ήξερα ότι ήταν μάταιο, γιατί άκουσα στο Άλτερ στο δελτίο προκάτ ειδήσεων μια φωνή να λέει για τον Καραμανλή ότι προσπαθεί "να κερδίσει πολιτικό χρόνο για να διατηρήσει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού".

Ίσως να μην μεταφέρω ακριβώς το περί αιφνιδιασμού, ωστόσο το νόημα ήταν αυτό, ο Καραμανλής καλύπτει τους υπουργούς του για να κερδίσει πολιτικό χρόνο, ώστε να έχει το στοιχείο/πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Και σκέφτηκα για ποιο λόγο κάποιος να μην χρησιμοποιήσει την απλούστερη μορφή;

Και η απάντηση ήρθε από τον πολύπειρο χειριστή μου στην πρεσβεία. Γιατί αν ο πρωθυπουργός κέρδιζε σκέτο, ανόθευτο χρόνο (οκ, στην πολιτική σκακιέρα, στην πολιτική κονίστρα, γουάτ έβερ) τότε σε τι θα διέφερε από τον τυχαίο κακομοίρη που με παρακάλια προσπαθεί να κερδίσει μη πολιτικό χρόνο προκειμένου να μη του σφραγίσουν την ακάλυπτη επιταγή;

Και ανεξαρτήτως των ρατσιστικών αντιλήψεων για το χρόνο, δεν υποτίθεται πως η παράταση μιας προθεσμίας και ο αιφνιδιασμός είναι έννοιες ασυμφιλίωτες; Yπάρχει περίπτωση ο Σωτηρακόπουλος απόψε να πει ότι θα παίξουμε αμυντικά ώστε να κερδίσουμε ποδοσφαιρικό (χα!) χρόνο για να διατηρήσουμε το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού;

Όχι βέβαια, ξέρει ότι το αθλητικό θέαμα κρίνεται αυστηρότερα από το πολιτικό.

Απίστευτο: σκάνδαλο πολιτικού με σεξ, βία, 2 εκ. δολάρια και μια νεκρή τραγουδίστρια

Ποιο ακριβώς είναι το απίστευτο; Ότι, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δεν εμπλέκεται υπουργός της ΝΔ.


Ελπίζω να μην καίω τον κρυφό άσσο, που θα αναστρέψει το άσχημο κλίμα, λίγες ώρες πριν τη συνέντευξη.

Πάντως οι ομοιότητες με τη γειτονική χώρα φέρνουν καυτά δάκρυα στα μάτια.

κι ένα βιντεοκλίπ

Κάποτε στην Αμερική ...

... ακόμη και τα καθάρματα διέθεταν ένα ήθος.

("the kids, like all kids, love the dog and I just want to say this right now, that regardless of what they say about it, we're gonna keep it.")

Ας έρθουμε στα δικά μας.

Ο παππούς μου θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι ενσαρκώνει το ιδεώδες του αυτοδημιούργητου Έλληνα. Θα μπορούσε, αν είχε πετύχει έστω σε μία από τις όχι λίγες απόπειρές του να κάνει μια δική του δουλειά.

Τελικά τα κατάφερε με ουρανοκατέβατο τρόπο, και με ύφος που δεν επέτρεπε την παραμικρή αμφισβήτηση το ανέφερε ως απόδειξη της παρέμβασης του Θεού στη ζωή του. Από μία άποψη ακριβώς αυτό τον κάνει σύμβολο μια ορισμένης πτυχής της αείποτε ελληνικής επιχειρηματικότητας.

Πριν όμως ενας φίλος του παπάς στα καλά καθούμενα τον οδηγήσει σε μια δημοπρασία όπου αγόρασε κοψοχρονιά κάποια βερνίκια από τα οποία πρόεκυψε το Κεφάλαιο, έκανε διαφόρων ειδών δουλειές.

Σε μια φάση, μιλάμε προπολεμικά, βρέθηκε απέναντι (Ρούμελη ντε) σε κάποια επιχείρηση ξυλείας. Τι επιχείρηση ήταν ακριβώς και ποια η θέση του δεν θυμάμαι. Αυτό που θυμάμαι από τη διήγηση του παππού είναι ότι η επιχείρηση χρεωκόπησε, οι εργάτες ήταν απλήρωτοι και αυτός έπρεπε (ανέλαβε; του ανέθεσαν;) να πουλήσει το εμπόρευμα ώστε ο κόσμος να πάρει τα λεφτά του και να γυρίσει στα σπίτια του.

Με μια λεπτομέρεια, τα ξύλα ήταν σκάρτα.

90 χρόνων ο παππούς ακόμα το έλεγε με ντροπή ότι ξεγέλασε τον απλό κόσμο, το τόνιζε αυτό, που αγόρασε τα σκάρτα ξύλα. Αλλά και τι να έκανε, έλεγε, τόσος κόσμος πίσω βασιζόταν σ' αυτόν.

Θυμήθηκα τώρα καλύτερα. Τα θεόσταλτα βερνίκια προέκυψαν όταν ο παππούς άκουσε την προτροπή του παπά να μην ανοίγει το μαγαζί την Κυριακή το πρωί. Και όλες οι προηγούμενες επαγγελματικές αποτυχίες ήταν εκ Θεού. Αυτό ήταν το νόημα της αφήγησης.

Αλλά το νόημα της αφήγησης του τμήματος της αφήγησης είναι άλλο.

Άκουσα τον Βουλγαράκη να υπερασπίζεται τον άκοπο πλουτισμό του (από κληρονομιές) ως ασπίδα για την αξιοπρέπεια των παιδιών του. Και ήθελα να εκφράσω την εντός μου διαμαρτυρία, πως η αναξιοπρέπεια του παππού στον αγώνα για επιβίωση δεν είναι ο άλλος πόλος σε σχέση με τον αγώνα του Βουλγαράκη για την αξιοπρεπή διαβίωση των παιδιών του.