29 Ιουλίου 2009

Η πραγματική Ακρόπολη χωρίς πραγματική λογοκρισία

At night Athens was awesome ... The floating flares also revealed the Parthenon in a new, glowing beauty. The Acropolis was again a fortress.



αυθεντική φωτογραφία παραήταν σκοτεινή για τα γούστα μου, αλλά κι εγώ το παράκανα με την καμπύλη της φωτεινότητας, όμως μου αρέσει το αποτέλεσμα πάνω στα αγάλματα)

Θυμάμαι πριν χρόνια που το Έψιλον της Ελευθεροτυπίας είχε δημοσιεύσει κάποιες από τις φωτογραφίες, λογικά με την ευκαιρία της έκδοσης του λευκώματος. Φανταστικές. Αν δηλαδή μπορούσες να αγνοήσεις ότι απεικονιζόταν η μετατροπή ενός παγκόσμιου μνημείου σε νόμιμο στρατιωτκό στόχο.

Αλλά στον πόλεμο όλα επιτρέπονται.



Μόνο ο Κόκκινος Στρατός ήταν τύπος και υπογραμμός.

Άλλες δυο φωτογραφίες, συν η πρώτη, με τα ονόματα των αγαλμάτων.

Δεν έψαξα ιδιαίτερα αλλά στις λίγες αναφορές που βρήκα στον ξένο τύπο της εποχής δεν καταγράφεται κάποια οργισμένη αντίδραση.

Hint, Δεκέμβρης του 44. Ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει ακόμα, η μάχη των Αρδεννών μόλις ξεκινάει. Και η Ελλάδα δεν είναι το κέντρο του κόσμου, έστω κι αν πρόκειται για την Ακρόπολη.

Να υποθέσω πως στο περίφημο φιλμάκι έχει χωρέσει και το άγος των βρετανών αλεξιπτωτιστών;

8 σχόλια:

Elias είπε...

Κατά τα άλλα, βαβυλωνία. Θορυβώδεις και αλλόκοτοι Γερμανοί• βρήκαν τον τρόπο για να δείξουν τη σωματική τους δύναμη• μια ολόκληρη φαμίλια βάλθηκε σώνει και καλά να μετακινήσει τον πλαγιασμένο κορμό μιας αμέριμνης κολόνας. Γάλλοι μικροαστοί: ο πατέρας, μούσι• η κόρη βαριά σφυρά, έλεγε κάθε τόσο: "Maman; il fait une brume intensive"
Ο τόπος είναι η Ακρόπολη, η ώρα είναι αργά το βράδυ ("Βραδιές της Πανσελήνου στην Ακρόπολη"), η χρονολογία είναι 1926 και ο αφηγητής είναι ο Γ. Σεφέρης.

Δε βρίσκω να υπάρχει ουσιώδης διαφορά μεταξύ των Άγγλων στρατιωτών που οχυρώθηκαν στο μνημείο και της φαμίλιας που μετακινούσε μία πεσμένη κολόνα για πλάκα (και ποιος ξέρει πόσων ακόμη ασεβών, που δεν καταγράφηκαν από κανέναν).

Τα γαλλικά πρέπει να σημαίνουν: "Μαμά, θέλει ένα καλό σκούπισμα"

Φειδίας είπε...

Ποῦ τὰ βρίσκεις... Πολὺ ἐνδιαφέρον!

...Γιὰ τὸ Μουσεῖο, ἕνα πρᾶγμα θὰ πῶ: Οἱ φωνασκοῦντες διαψεύστηκαν.
Αὐτὸς δὲ στὴν γιαννιώτικη ἱστοσελίδα εἶναι ἀστεῖος· καταφέρεται ἐναντίον τοῦ Μουσείου καὶ ὑπερασπίζεται τὰ μπάζα, τὰ σκουπίδια τοῦ Φίξ καὶ τὰ προσφυγικὰ τῆς Λεωφόρου! Διαστροφή!
Τὰ παλιόμπαζα (συμπεριλαμβανομένων τῶν ἰδιωτικῶν κατοικιῶν τῶν μεγαλοαρχιτεκτόνων καὶ μεγαλοδικηγόρων ποὺ παραμύθιασαν τὸν κόσμο νὰ ὑπερασπίζεται τὸ δικό τους προνόμιο νὰ ἔχουν τριώροφη κατοικία μπροστὰ στὴν Ἀκρόπολι) νὰ γκρεμιστοῦν.

Πῶς τὸ λένε αὐτὸ μὲ τὸ φεγγάρι καὶ τὸ δάχτυλο; Ἀκριβῶς ἔτσι. Λοιπόν, ἄμα ἐπισκεφθεῖτε τὸ Μουσεῖο, θὰ ἀνέβετε στὴν αἴθουσα τοῦ Παρθενῶνος καὶ ξέρετε τί θὰ δεῖτε; Ὄχι τὶς κολῶνες οὔτε τὰ τζάμια τοῦ Μουσείου οὔτε τὶς ἄλλες ἀρχιτεκτονικὲς ἐμπνεύσεις τοῦ Τσουμί. Θὰ δεῖτε τὸν Παρθενῶνα. Σὲ εὐθυγράμμισι μὲ τὴν ζῳφόρο καὶ τὶς μετόπες· σὰν νὰ εἶναι στὸ ἴδιο τὸ μνημεῖο. Ἀκόμα καὶ περπατώντας ἐπὶ τῆς Διονυσίου Ἀρεοπαγίτου, στὰ τζάμια τοῦ Μουσείου θὰ δεῖτε νὰ καθρεφτίζεται ὁ Παρθενῶν. Ὁ Τσουμί ἐπέτυχε.

Αἰρετικὴ ἡ ἄποψίς μου, διότι ἀφ᾿ ἑνὸς εἶχε κυριαρχήσει ὁ προπαγάνδα τῶν ἰδιοκτητῶν τῶν πολυκατοικιῶν καὶ ἡ συντεχνιακὴ νοοτροπία τῶν Ἑλλήνων ἀρχιτεκτόνων, αφ᾿ ἑτέρου διότι στὸν ἑλληνοκεντρικὸ χῶρο ἦταν πολὺ δύσκολο νὰ θεωρήσῃ κάποιος ἀρμόζον ὁτιδήποτε ἄλλο πλὴν ἑνὸς νεοκλασσικοῦ κτηρίου -καὶ δικαίως· καὶ ἐγὼ εἶχα ἐνδοιασμούς, καὶ ἀκόμη σκέπτομαι ἂν καὶ πῶς θὰ μποροῦσε νὰ γίνῃ κάτι διαφορετικό. Ἀλλὰ ὁ ἐπισκέπτης τοῦ Μουσείου ἐντυπωσιάζεται· καὶ ἀνεβαίνοντας στὴν αἴθουσα τοῦ Παρθενῶνος κυριεύεται ἀπὸ δέος.

Φειδίας είπε...

Ὑ.Γ. Ὁ καθεὶς δικαιοῦται νὰ ἔχῃ τὴν ἄποψί του, ἀλλὰ ὄχι νὰ διαστρέφῃ τὴν ἔννοια τῶν λέξεων τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης. Διαβάζω:

«Για να γκρεμιστούν τα δύο διατηρητέα της Διονυσίου Αρεοπαγίτου ζητήθηκε ο αποχαρακτηρισμός τους. Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο διχάστηκε. Οι αρχαιολόγοι ψήφισαν υπέρ του αποχαρακτηρισμού και οι αρχιτέκτονες και οι τεχνικοί εναντίον. Μου κάνει εντύπωση η στάση των αρχαιολόγων, γιατί στο παρελθόν ενεργούσαν αλλιώς, υπέρ των αρχαίων.»

Ἄρα καὶ τώρα οἱ ἀρχαιολόγοι ἐψήφισαν ὑπὲρ τῶν ἀρχαίων (τῆς Ἀκροπόλεως) καὶ κατὰ τῶν νέων (τῶν αὐθαιρέτων πολυκατοικιῶν). Ἀπὸ πότε οἱ πολυκατοικίες (ὁσοδήποτε ἀξιόλογες) ἔγιναν... «ἀρχαῖα μνημεῖα»;

«Αλήθεια πότε εφαρμόζονταν οι νόμοι; Όταν χαρακτηριζόταν κάτι ως άξιο προστασίας ή όταν αποχαρακτηρίζεται και κατεδαφίζεται;»

Καὶ στὶς δύο περιπτώσεις. Οἱ παλαιὲς πολυκατοικίες εἶναι ἄξιες προστασίας καὶ ἀπαγορεύεται νὰ τὶς γκρεμίσουν οἱ ἰδιοκτῆτες τους καὶ νὰ χτίσουν νέες πολυκατοικίες μὲ περισσότερα διαμερίσματα ἢ ἐμπορικὰ κέντρα. Αὐτὸ τὸ νόημα ἔχει ὁ προστατευτικὸς νόμος. Ἀλλὰ ὁ ἐλεύθερος χῶρος γύρω ἀπὸ τὴν Ἀκρόπολι εἶναι μεῖζον ἀγαθόν, πολύτιμος καὶ διατηρητέος πολὺ περισσότερο καὶ ἀπὸ τὶς παλαιὲς πολυκατοικίες. Ἂν εἶναι νὰ γκρεμιστοῦν χωρὶς νὰ χτιστῇ τίποτε, τόσο τὸ καλύτερο. (Καὶ ἂν εἶναι νὰ γκρεμιστῇ καὶ ἡ μισὴ πόλις ἀκόμη, δυὸ φορὲς καλύτερα.)

Υ.Γ.2 Δὲν ξέρω ἐὰν τὴν Ἀκρόπολι τὸ 1944 τὴν βεβήλωναν αὐτοὶ ποὺ τὴν ὑπερασπίζονταν ἢ αὐτοὶ ποὺ ἐπιχειροῦσαν νὰ τὴν καταλάβουν - ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι ἄλλη συζήτησις...

kukuzelis είπε...

Πολύ σωστός! Αν και μου θύμισες το "ναι, αλλά κι εσείς καταπιέζετε τους μαύρους". Κατά τα άλλα την ταινία την έχουμε ξαναδεί και θα την ξαναματαδούμε, όπως φαίνεται, πολλές φορές ακόμα.Η ποπ κουλτούρα είναι εκ φύσεως μηρυκαστική. Κατά κάποιον τρόπο πρόκειται για την κληρονομιά του Χρ. Βάλε στην άκρη την παράμετρο λογοκρισία και θα με δεις να καταλήγω στα πιο βαθειά χασμουρητά.

kukuzelis είπε...

...ή, καλύτερα, "βαθιά χασμουρητά".

kukuzelis είπε...

Το πραγματικό όμως νόημα του ποστ είναι ότι χάρη στον σύνδεσμο ο οποίος παραπέμπει στην "πραγματική φωτογραφία" μαθαίνουμε ότι τραβήχτηκε (date taken) το 1901.

akindynos είπε...

@Elias, Ωραίο σκηνικό. Από μία άποψη, κάπως ανέμελη και ανιστορική, τι καλύτερο από ένα μνημείο που ζωντανεύει και γίνεται παιχνίδι στα χέρια των επισκεπτών του. Διαφορά πιστεύω πως υπάρχει, το βλέμμα του τουρίστα εστιάζει στον Παρθενώνα, του στρατιώτη εποπτεύει τα πέριξ.

@Καλλίμαχος, τον Βασιλιά και τον Παπανδρέου είχαν έρθει να υπερασπισούν.

@kukuzelis, μακριά από εμάς η επίκληση της ισότητας στην καταπίεση. Όμως υπάρχει μια πιθανότητα, ολοένα φθίνουσα, κάποιοι από τους πρωταγωνιστές να βρίσκονται ακόμα εν ζωή. Θα ήταν μια ωραία πρόκληση, με την καλύτερη έννοια της λέξης, να παραβρεθούν στα εγκαίνια έλληνες κι από τις δυο πλευρές και οι άγγλοι.

Δεν είμαι βέβαιος τι θα συμβόλιζε μια τέτοια συνάντηση, μάλλον καθένας θα έκανε τη δικιά του ανάγνωση.

Όπως και νά 'χει πρόκειται για το τελευταίο επεισόδιο στην ιστορία της Ακρόπολης.

dpant είπε...

Με το που είδα φως και μπήκα και πρωτοείδα τη φωτό, οι μορφές πίσω από τον Εγγλέζο μου φάνηκαν μονοδιάστατες, χάρτινο ντεκόρ. Αναδεικνύοντας τον μεν εξαϋλωσες τα δε.

Είσαι μεγάλος καλλιτέχνης, γενικώς. Ρησπέκτ.