If you come in five minutes after this post begins, you won't know what it's all about
Ωραίο εύρημα. Όπως "πάντα".
Ὄντως ἀνατριχιαστικόν. Εἰσαγωγικὰ ὄχι μόνον στὸν μεταφορικὸ λόγο (ποὺ καὶ ἐκεῖ εἶναι λάθος· ἀλλὰ προφανῶς κάποιοι ἦταν κουμποῦρες στὸ δημοτικό· ὅταν ἡ δασκάλα μᾶς ἔβαζε νὰ βρίσκουμε τὰ «καλολογικὰ στοιχεῖα» (παρομοιώσεις, μεταφορὲς καὶ προσωποποιήσεις), αὐτοὶ ἀγρὸν ἠγόραζον... καὶ τώρα φαντάζονται ὅτι πρέπει νὰ σημειώνουμε στὸν γραπτὸ λόγο: ἔε! αὐτὸ εἶναι μεταφορά!), ἀλλὰ καὶ στὸν κυριολεκτικὸ (ἐκτὸς ἐὰν τὸ «πετῶ» προϋποθέτει φτερὰ μὲ πούπουλα). (Κατάχρησις πάντως γίνεται καὶ στὰ εἰρωνίας σημαντικά εἰσαγικὰ («») καὶ στὰ ἀποσιωπητικὰ (...).)Εἶναι, ὅμως, καὶ αὐτὸ ἀποτέλεσμα τῆς «προοδευτικῆς» ἐλευθεριότητος καὶ ἀγλωσσίας. Τῆς τάσεως, θὰ ἔλεγα ἐπιπλέον, νὰ προκρίνεται ἡ χειρονομία καὶ ἡ κραυγὴ ἀντὶ τοῦ πειθαρχημένου γραπτοῦ λόγου (καὶ ὀρισμένοι «μοδέρνοι» -ποὺ λέγει καὶ ὁ Γιανναρᾶς- μάλιστα νὰ ὑποστηρίζουν ἠλιθίως ὅτι οἱ πρῶτες μόνον δικαιοῦται νὰ ὀνομάζονται «γλῶσσα» ὁ δὲ τελευταῖος ὄχι.)Ἀνάλογο ἀκριβῶς φαινόμενο (πιθηκοποίησις τῆς γλώσσης· χειρονομίες καὶ κραυγὲς) εἶναι ἡ γραφὴ μὲ greeklish, κεφαλαῖα καὶ σωρεία θαυμαστικῶν καὶ ἀγγλικῶν ἐρωτηματικῶν (!!!!!!!!!! καὶ ?????????? σὲ κάθε φράσι -δὲν λέω ;;;;;;;;;;, διότι, ἂν εἴχαν φθάσει νὰ γνωρίζουν ὅτι τὸ ἑλληνικὸ ἐρωτηματικὸ εἶναι τὸ «;» καὶ ὄχι τὸ «?», δὲν θὰ ἔβαζαν δέκα στὴν σειρά ἀπὸ δαῦτα.) (Καὶ ἂς μάθουμε ἐπὶ τέλους ὅτι τὰ ἑλληνικὰ εἰσαγωγικὰ εἶναι τὰ «» καὶ ὄχι τὰ "".)«Cut out all those exclamation marks. An exclamation mark is like laughing at your own jokes.» (F. Scott Fitzgerald)Ἀλλὰ τώρα θέλουμε ταμπέλα: ἔε! ἐδῶ θαυμάζω, φωνάζω, ρωτῶ! (!!!!!!!!!!) Ἔτσι θέλουμε καὶ εἰσαγωγικά: ἔε! ἐδῶ χρησιμοποιῶ μεταφορικὸ λόγο!Στὴν πραγματικότητα, ἀκόμη καὶ τὰ «emoticons» εἶναι περιττὰ στὸν γραπτὸ λόγο. Ἡ εἰρωνία, τὸ σκωπτικὸν ἢ παιγνιῶδες πνεῦμα, ἡ εὐτραπελία, ἡ φιλικὴ διάθεσις, τὰ ὑπονοούμενα κ.λπ. θὰ ἔπρεπε νὰ γίνονται ἀντιληπτὰ ἀπὸ τὸν γραπτὸν λόγον αὐτὸν τοῦτον. Ἐὰν χρειάζεται σκούντηγμα ὁ ἀνανώστης (ἔε! ἐδῶ γελᾶνε!), αὐτὸ σημαίνει ἢ ὅτι ἡ φράσις εἶναι κακογραμμένη, ἢ τὸ πνεῦμα της ἀτυχές, ἢ ὁ ἀναγνώστης πνευματικῶς ἀνεπαρκής.
Μια χαρά το σκέφτηκες πάντα αυτό γίνετε. για πρώτη φορά στον κόσμο σου...
Ω μερσί για το ομάζ! Κι αν το'δα λίγο καθυστερημένα, δεν πειράζ' (ε;)Πετάει το ελικόπτερο; Πετάει, πετάει!
"the "blog" of "unnecessary" quotation marks"; τῆς Bethany Keeley (συγγραφέως ἐπίσης τοῦ "The Book of "Unnecessary" Quotation Marks").
Δημοσίευση σχολίου
5 σχόλια:
Ωραίο εύρημα. Όπως "πάντα".
Ὄντως ἀνατριχιαστικόν. Εἰσαγωγικὰ ὄχι μόνον στὸν μεταφορικὸ λόγο (ποὺ καὶ ἐκεῖ εἶναι λάθος· ἀλλὰ προφανῶς κάποιοι ἦταν κουμποῦρες στὸ δημοτικό· ὅταν ἡ δασκάλα μᾶς ἔβαζε νὰ βρίσκουμε τὰ «καλολογικὰ στοιχεῖα» (παρομοιώσεις, μεταφορὲς καὶ προσωποποιήσεις), αὐτοὶ ἀγρὸν ἠγόραζον... καὶ τώρα φαντάζονται ὅτι πρέπει νὰ σημειώνουμε στὸν γραπτὸ λόγο: ἔε! αὐτὸ εἶναι μεταφορά!), ἀλλὰ καὶ στὸν κυριολεκτικὸ (ἐκτὸς ἐὰν τὸ «πετῶ» προϋποθέτει φτερὰ μὲ πούπουλα). (Κατάχρησις πάντως γίνεται καὶ στὰ εἰρωνίας σημαντικά εἰσαγικὰ («») καὶ στὰ ἀποσιωπητικὰ (...).)
Εἶναι, ὅμως, καὶ αὐτὸ ἀποτέλεσμα τῆς «προοδευτικῆς» ἐλευθεριότητος καὶ ἀγλωσσίας. Τῆς τάσεως, θὰ ἔλεγα ἐπιπλέον, νὰ προκρίνεται ἡ χειρονομία καὶ ἡ κραυγὴ ἀντὶ τοῦ πειθαρχημένου γραπτοῦ λόγου (καὶ ὀρισμένοι «μοδέρνοι» -ποὺ λέγει καὶ ὁ Γιανναρᾶς- μάλιστα νὰ ὑποστηρίζουν ἠλιθίως ὅτι οἱ πρῶτες μόνον δικαιοῦται νὰ ὀνομάζονται «γλῶσσα» ὁ δὲ τελευταῖος ὄχι.)
Ἀνάλογο ἀκριβῶς φαινόμενο (πιθηκοποίησις τῆς γλώσσης· χειρονομίες καὶ κραυγὲς) εἶναι ἡ γραφὴ μὲ greeklish, κεφαλαῖα καὶ σωρεία θαυμαστικῶν καὶ ἀγγλικῶν ἐρωτηματικῶν (!!!!!!!!!! καὶ ?????????? σὲ κάθε φράσι -δὲν λέω ;;;;;;;;;;, διότι, ἂν εἴχαν φθάσει νὰ γνωρίζουν ὅτι τὸ ἑλληνικὸ ἐρωτηματικὸ εἶναι τὸ «;» καὶ ὄχι τὸ «?», δὲν θὰ ἔβαζαν δέκα στὴν σειρά ἀπὸ δαῦτα.) (Καὶ ἂς μάθουμε ἐπὶ τέλους ὅτι τὰ ἑλληνικὰ εἰσαγωγικὰ εἶναι τὰ «» καὶ ὄχι τὰ "".)
«Cut out all those exclamation marks. An exclamation mark is like laughing at your own jokes.» (F. Scott Fitzgerald)
Ἀλλὰ τώρα θέλουμε ταμπέλα: ἔε! ἐδῶ θαυμάζω, φωνάζω, ρωτῶ! (!!!!!!!!!!) Ἔτσι θέλουμε καὶ εἰσαγωγικά: ἔε! ἐδῶ χρησιμοποιῶ μεταφορικὸ λόγο!
Στὴν πραγματικότητα, ἀκόμη καὶ τὰ «emoticons» εἶναι περιττὰ στὸν γραπτὸ λόγο. Ἡ εἰρωνία, τὸ σκωπτικὸν ἢ παιγνιῶδες πνεῦμα, ἡ εὐτραπελία, ἡ φιλικὴ διάθεσις, τὰ ὑπονοούμενα κ.λπ. θὰ ἔπρεπε νὰ γίνονται ἀντιληπτὰ ἀπὸ τὸν γραπτὸν λόγον αὐτὸν τοῦτον. Ἐὰν χρειάζεται σκούντηγμα ὁ ἀνανώστης (ἔε! ἐδῶ γελᾶνε!), αὐτὸ σημαίνει ἢ ὅτι ἡ φράσις εἶναι κακογραμμένη, ἢ τὸ πνεῦμα της ἀτυχές, ἢ ὁ ἀναγνώστης πνευματικῶς ἀνεπαρκής.
Μια χαρά το σκέφτηκες πάντα αυτό γίνετε. για πρώτη φορά στον κόσμο σου...
Ω μερσί για το ομάζ! Κι αν το'δα λίγο καθυστερημένα, δεν πειράζ' (ε;)
Πετάει το ελικόπτερο; Πετάει, πετάει!
"the "blog" of "unnecessary" quotation marks"; τῆς Bethany Keeley (συγγραφέως ἐπίσης τοῦ "The Book of "Unnecessary" Quotation Marks").
Δημοσίευση σχολίου