Εν αρχή ήν ο λόγος
Η ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
Πιο πριν κι από την αρχή ήταν η αρχική πηγή
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΕΠΑΦΗ!, της συναδέλφισσας Χρυσού Μαρίας , δασκάλας στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Ραφήνας
Και μετά ήρθαν οι εικόνες
Γραμματική Ε' και ΣΤ' Δημοτικού
(ακούω τώρα στο Λαβίθη τις καταγγελίες)
Η ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
Πιο πριν κι από την αρχή ήταν η αρχική πηγή
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΕΠΑΦΗ!, της συναδέλφισσας Χρυσού Μαρίας , δασκάλας στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Ραφήνας
Και μετά ήρθαν οι εικόνες
Γραμματική Ε' και ΣΤ' Δημοτικού
(ακούω τώρα στο Λαβίθη τις καταγγελίες)
8 σχόλια:
Αυτή η Warburton φταίει, σίγουρα αυτή είναι ο ξένος δάκτυλος που μας τρώει τα φωνήεντα
Ολοένα πιο συχνό -ανάλογο εκείνου με το αγγλικό ερωτηματικό, αντί του ελληνικού- είναι πλέον το λάθος της εμφάνισης του πεζού λατινικού z στη θέση του πεζού ελληνικού ζ. Νάτο, και σε σχολικό εγχειρίδιο, στη σαρανταποδαρούσα των φθόγγων.
@Elias, τρώει φωνήεντα και γεννάει σύμφωνα
@S.H. να πω την αμαρτία μου το z το έχω συνηθίσει. Αυτό που μου βγάζει το μάτι είναι το s στη θέση του τελικού σίγμα. Δεν το λέω με σιγουριά αλλά νομίζω και τα δύο είναι μια πρωτοπορία της γραμματοσειράς του Βήματος.
Αναρωτιέμαι αν πρόκειται για άποψη (του σχεδιαστή; του Λαμπράκη;) ή αμέλεια.
Και το τελικό σίγμα, και το ζήτα, είναι χάλι μαύρο στα λατινικά. Κι εγώ ψιλιάζομαι ότι υπάρχουν κατασκευαστές γραμματοσειρών που αγνοούν το ελληνικό πεζό ζήτα...
Και μετά θα μας πουν: Η λατινοποίηση του ελληνικού αλφάβητου έχει στόχο την αποφυγή σύγχισης του σύγχρονου μαθητή... Παγκόσμια κοινότητα και πολλές διαφορετικές γλώσσες γίνονται; Για την προσαρμογή του το κάνουμε στη νέα πραγματικότητα...
Ανώνυμε νομίζω αποδίδεις σε "αυτούς" δυνάμεις που δεν διαθέτουν.
Όλα καλά αλλά ο [σ] και ο [λ] δεν είναι οδοντικοί φθόγγοι.
Όσον αφορά τον [σ] πιθανολογώ ότι οι συγγραφείς του βιβλίου είναι ψευδοί.
Για τον [λ] δεν καταφέρνω να βρω εξήγηση.
(στα σύμφωνα, περίπου στη μέση)
Φατνιακά: προφέρονται με τη γλώσσα να ακουμπά στα φατνία των δοντιών, δηλαδή στο άνω-εσωτερικό μέρος-τους, κοντά στην οδοντική ρίζα. Σημείωση: για τα ελληνικά [s] (“σ”) και [z] (“ζ”) η γλώσσα δεν ακουμπά στα φατνία αλλά τραβιέται πίσω. Για το λόγο αυτόν τα δύο αυτά σύμφωνα στην ελληνική φωνητική τοποθετούνται μερικές φορές σε δική-τους κατηγορία, και λέγονται συριστικά.
Πλευρικά προσεγγιστικά: και πάλι η γλώσσα προσεγγίζει, αλλά επίσης ο αέρας φεύγει απ’ τα πλάγια. Έχουμε δύο τέτοια σύμφωνα στην ελληνική: το φατνιακό, όταν το “λ” δεν ακολουθείται από [i] (“λα”, “λε”, “λο”, “λου”), και το ουρανικό, όταν το “λ” ακολουθείται από [i] (“λι”), και ιδίως μάλιστα όταν ακολουθεί ένα επιπλέον φωνήεν (“λια”, “λιε”, “λιο”, “λιου”).
Δημοσίευση σχολίου