30 Δεκεμβρίου 2007

Βιντεοευχές για ένα χριστιανικό 2008

Μακάριοι οι καρδιακώς πεινώντες


Μακάριοι οι μη ιδόντες αποδείξεις


Χάπυ Νιου Γήαρ

29 Δεκεμβρίου 2007

Εν τω μεταξύ, προβήτε εις τας αναγκαίας διά τον πόλεμον παρασκευάς

Και κάπου εκεί, στο Α 140 τελειώνει ο Θουκυδίδης για τα εθνίκια. Δεν υπάρχουν όλα τα υπόλοιπα κεφάλαια (το Β, το Γ, το Δ…) που εξιστορούν πώς αυτή η λαμπρή συμβουλή του Περικλή οδήγησε τους Αθηναίους στον καταστροφικότερο πόλεμο της ιστορίας τους, που μετέτρεψε τα τείχη τους σε ερείπια, τους περισσότερους από αυτούς σε σκλάβους στα ορυχεια της Σικελίας, την δημοκρατία τους σε ξενοκίνητη δικτατορία, την ηγεμονία τους στον ελλαδικό χώρο σε playground για τους Πέρσες και τελικά την κλασική Ελλάδα σε πουτανίτσα του κάθε ισχυρού γείτονα.

ich bin ein Auslander (cont.)
Σου επιδίδει η άλλη πλευρά τελεσίγραφο, κατηγορώντας σε (όχι άδικα) ότι παραβιάζεις τους όρους της Γιάλτας. Και το απορρίπτεις υποδεικνύοντας τη διαιτησία που προβλέπει η Γιάλτα. Α, επίσης το απορρίπτεις έχοντας α) γεμάτο το εξοπλιστικό σου ταμείο β) άμυνα τόσο ενισχυμένη που να θεωρείται (δίκαια) από τους Κορίνθιους αιτία προληπτικού πολέμου και γ) ναυτικό που σου επιτρέπει power projection οπουδήποτε μιλάνε ελληνικά.

Αν εκ του αποτελέσματος και 2500 χρόνια μετά δείχνει να μην ήταν λαμπρή ιδέα, εκεί και τότε κάποιος εκτιμούσε διαφορετικά τα πράγματα.
80.
Λόγος του βασιλέως Αρχιδάμου
"Και ο ίδιος, Λακεδαιμόνιοι, έχω ήδη πείραν πολλών πολέμων, και βλέπω παρόντας εδώ άνδρας της αυτής με εμέ ηλικίας και της αυτής επομένως πείρας, ώστε κανείς να μη επείγεται προς πόλεμον ούτε από απειρίαν, όπως θα συνέβαινεν εις πολλούς, ούτε διότι θεωρεί αυτόν πράγμα καλόν και απηλλαγμένον κινδύνων. Ότι, άλλωστε, ο πόλεμος, περί του οποίου διασκέπτεσθε την στιγμήν ταύτην, μέλλει ν' αποβή σπουδαιότατος, θέλετε πεισθή εάν σκεφθήτε νηφαλίως. Διότι απέναντι μεν των Πελοποννησίων συμμάχων μας και των γειτόνων μας, η στρατιωτική μας δύναμις είναι ισόπαλος, και δυνάμεθα ταχέως να φθάσωμεν οπουδήποτε παρουσιασθή ανάγκη. Αλλ' εναντίον ανθρώπων, των οποίων η χώρα κείται μακράν, και οι οποίοι εκτός τούτων είναι εμπειρότατοι εις τα ναυτικά, και άριστα παρεσκευασμένοι καθ' όλα τα λοιπά, έχοντες και πλούτον ιδιωτικόν και δημόσιον, και πλοία, και ίππους, και όπλα, και πληθυσμόν μεγαλύτερον παρ' όσος δύναται να ευρεθή εις οιανδήποτε άλλην Ελληνικήν χώραν, ακόμη δε και συμμάχους πολλούς φόρου υποτελείς, εναντίον τοιούτων ανθρώπων, λέγω, πώς ημπορούμεν ν' αναλάβωμεν πόλεμον απερισκέπτως, και πού στηριζόμενοι να ορμήσωμεν απαράσκευοι; Εις τον στόλον μας; Αλλ' είμεθα κατώτεροι από αυτούς, και διά ν' ασκηθώμεν και καταστώμεν ικανοί ν' αντιπαραταχθώμεν εναντίον των θ' απαιτηθή πολύς χρόνος. Εις τα χρήματα μας; Αλλ' αυτά μας λείπουν ακόμη περισσότερον, και ούτε δημόσιον θησαυρόν έχομεν, ούτε χρήματα διαθέσιμα εις τα ιδιωτικά μας ταμεία, όπως συνεισφέρωμεν.

81. "Ίσως μερικοί ενθαρρύνονται από την υπεροχήν μας εις οπλισμόν και αριθμόν ανδρών, η οποία θα επιτρέπη να ερημώνωμεν την γην των δι' επανειλημμένων επιδρομών. Αλλ' η κυριαρχία των Αθηναίων εκτείνεται και επί άλλης πολλής γης και θα είναι εις θέσιν να εισάγουν διά θαλάσσης κάθε τι που τους χρειάζεται. Εάν, εξ άλλου, αποπειραθώμεν να παρασύρωμεν εις επανάστασιν τους συμμάχους των, θα γίνη ανάγκη να βοηθήσωμεν και αυτούς διά στόλου, αφού είναι νησιώται κατά το πλείστον. Ποίου είδους πόλεμον θα διεξαγάγωμεν λοιπόν ενάντιοι των; Διότι, εάν ούτε κατά θάλασσαν επικρατήσωμεν, ούτε αφαιρέσωμεν από αυτούς τας προσόδους, με τας οποίας συντηρούν τον στόλον των, ημείς θα βλαφθώμεν περισσότερον. Και εις τοιαύτην περίστασιν, ούτε έντιμον ειρήνην θα ημπορούμεν του λοιπού να συνομολογήσωμεν, εάν ιδίως θεωρηθώμεν ημείς μάλλον παρά εκείνοι ως αίτιοι του πολέμου. Διότι δεν πρέπει να παρασυρώμεθα από την κοινώς διαδεδομένην ελπίδα ότι εάν δενδροτομήσωμεν την γην των, ο πόλεμος θα τερματισθή ταχέως. Φοβούμαι δε μάλλον μήπως κληροδοτήσωμεν αυτόν και εις τα τέκνα μας. Διότι το αίσθημα της αυτοπεποιθήσεως, το οποίον εμπνέει τους Αθηναίους, δεν είναι πιθανόν ν' αφίση αυτούς ούτε την ελευθερίαν των να θυσιάσουν χάριν της γης των, ούτε ως πρωτόπειροι να καταληφθούν από πανικόν ένεκα του πολέμου.

82. "Δεν συνιστώ, εν τούτοις, ν' αφίσωμεν ασυγκίνητοι τους Αθηναίους να βλάπτουν τους συμμάχους μας, και να μη τους αφαιρέσωμεν την προσωπίδα, ενώ μηχανορραφούν εναντίον των. Υποστηρίζω, όμως, ότι πρέπει να μη προσφύγωμεν ακόμη εις τα όπλα, αλλά να στείλωμεν πρέσβεις, οι οποίοι να κάμουν παραστάσεις, χωρίς να εξηγήσουν σαφώς, εάν προτιθέμενα να ανεχθώμεν τας αδικίας των ή να φθάσωμεν μέχρι πολέμου. Εν τω μεταξύ, ας αρχίσωμεν να ετοιμαζώμεθα, όχι μόνον εξασφαλίζοντες συμμάχους, οπουδήποτε εύρωμεν αυτούς, είτε μεταξύ των Ελλήνων, είτε μεταξύ των βαρβάρων, οι οποίοι θα συμπληρώσουν την εις πλοία και χρήματα ανεπαρκή δύναμιν μας (διότι, όσοι, όπως ημείς τώρα, γινόμενα θύματα της επιβουλής των Αθηναίων, δεν ημπορούμεν να κατηγορηθώμεν ότι χάριν της σωτηρίας μας προσλαμβάνομεν την βοήθειαν όχι Ελλήνων μόνον, αλλά και βαρβάρων), αλλά και εκμεταλλευόμενοι όσον ημπορούμεν τους εγχώριους πόρους. Και αν μεν φαίνωνται διατεθειμένοι να λάβουν υπ' όψιν τας παραστάσεις μας, τίποτε το καλύτερον. Ειδεμή, μετά παρέλευσιν δύο η τριών ετών, θα είμεθα ήδη καλύτερον παρεσκευασμένοι να επιτεθώμεν εναντίον των, εάν το αποφασίσωμεν. Ίσως, άλλωστε, οι Αθηναίοι, βλέποντες ότι ηρχίσαμεν ήδη τας παρασκευάς μας και ότι οι λόγοι μας ανταποκρίνονται προς αυτάς, έστω και συγκεκαλυμμένους, ευκολώτερον θα υποχωρήσουν, εφόσον και η γη των θα είναι ακόμη ανέπαφος και έχουν ν' αποφασίσουν περί αγαθών υπαρχόντων και όχι κατεστραμμένων ήδη. Διότι την γην των δεν πρέπει να θεωρήσετε ως άλλο τι παρά ως ενέχυρον, το όποιον κρατείτε, και το οποίον αξίζει τόσον περισσότερον όσον καλύτερον είναι καλλιεργημένον. Το ενέχυρον αυτό πρέπει να φείδεστε όσον ημπορείτε περισσότερον καιρόν, και να μη περιάγετε τους κυρίους αυτού εις απόγνωσιν, καθιστώντες έτσι την αντίστασίν των πλέον πείσμονα. Διότι εάν, εξωθούμενοι από τας αιτιάσεις των συμμάχων μας, δενδροτομήσωμεν την Αττικήν, πριν παρασκευασθώμεν επαρκώς, προσέξατε μήπως ενεργήσωμεν κατά τρόπον, ο οποίος θα επισύρη μεγαλύτερας δυσκολίας και ταπεινώσεις διά την Πελοπόννησον. Καθόσον αιτιάσεις είτε πόλεων, είτε ιδιωτών δύνανται να εξομαλυνθούν. Αλλ' όταν ολόκληρος η ομοσπονδία μας, χάριν συμφερόντων μερικών εκ των μελών της, αναλάβη άπαξ πόλεμον, του οποίου την έκβασιν κανείς δεν ημπορεί να προΐδη, δεν είναι εύκολον να τον τερματίση εντίμως.

83. "Και κανείς μη θεωρήση ανανδρίαν το ότι τόσαι πολλαί πόλεις διστάζουν να επιτεθούν εναντίον μιας. Διότι και εκείνοι έχουν συμμάχους όχι ολιγωτέρους, οι οποίοι μάλιστα καταβάλλουν φόρον εις αυτούς, και ο πόλεμος διεξάγεται ολιγώτερον διά των όπλων και περισσότερον διά των χρημάτων, τα οποία καθιστούν τα όπλα τελεσφόρα, προ πάντων όταν γίνεται εκ μέρους χερσαίας δυνάμεως εναντίον ναυτικής. Ας εξεύρωμεν λοιπόν τ' αναγκαία χρηματικά μέσα, και ας μη παρασυρώμεθα ποοώρως από τους λόγους των συμμάχων. Ημείς, οι οποίοι θα φέρωμεν το μεγαλύτερον μέρος της ευθύνης διά την καλήν ή κακήν έκβασιν του πολέμου, ημείς οφείλομεν και να υπολογίσωμεν με την ησυχίαν μας τας καλάς ή κακάς συνεπείας του.

84. "Ούτε πρέπει να εντρέπεσθε διά την βραδύτητα και αναβλητικότητα, διά την οποίαν κυρίως μας μέμφονται. Διότι η σπουδή περί την έναρξιν του πολέμου θα συνετέλει εις τον βραδύτερον τερματισμόν του, λόγω του ότι θ' ανελαμβάναμεν αυτόν απαράσκευοι. Μη λησμονήτε, άλλωστε, ότι κατοικούμεν πόλιν ελευθέραν πάντοτε και χαίρουσαν εξόχως αγαθής φήμης, και η βραδύτης και αναβλητικότης, διά την οποίαν μας κατηγορούν, ημπορεί πραγματικώς να είναι λελογισμένη νηφαλιότης. Εις την πολιτικήν αυτήν οφείλομεν το ότι ούτε αι ευτυχίαι μας καθιστούν αυθάδεις, ούτε αι ατυχίαι μας ταπεινώνουν όσον άλλους. Εάν κανείς προσπαθή δι' επαίνων να μας εξωθήση εναντίον της γνώμης μας εις κινδυνώδεις επιχειρήσεις, δεν παρασυρόμεθα από την γοητείαν των λόγων του. Εάν τυχόν όμως ζητή κανείς να μας εξωθήση διά μομφών, ούτε οργιζόμεθα, ούτε μεταβάλλομεν διά τούτο ευκολώτερα γνώμην. Η νηφαλιότης, εξ άλλου, μας καθιστά γενναίους εις τον πόλεμον και συνετούς εις τα συμβούλια. Γενναίους μεν, διότι εκ της νηφαλιότητος απορρέει η σύνεσις και εκ ταύτης πάλιν η ευψυχία, Συνετούς δε, καθόσον ανατρεφόμεθα αφ' ενός μεν όχι τόσον τελείως, ώστε να περιφρονούμεν τους νόμους, αφ' ετέρου δε με τόσον αυστηράν πειθαρχίαν, ώστε να μη παρακούωμεν αυτούς. Η ανατροφή μας δεν μας μεταδίδει αφθονίαν ανωφελών γνώσεων, ώστε να επικρίνωμεν μεν δι' ωραίων λόγων τας παρασκευάς των εχθρών, να είμεθα όμως ανίκανοι να συμμορφώνωμεν τα έργα προς τους λόγους μας. Τουναντίον πιστεύομεν ότι οι άλλοι είναι εξ ίσου με ημάς προνοητικοί και ότι το στοιχείον της τύχης δεν ημπορεί να καθορισθή διά λόγων. Διά τούτο οφείλομεν ν' αρχίσωμεν ετοιμαζόμενοι πραγματικώς, ως να είχαμεν να κάμωμεν με ανθρώπους ορθοφρονούντας, και να μη εξαρτώμεν τας ελπίδας μας από ενδεχόμενα σφάλματα εκείνων, αλλ' από τ' ασφαλή μέτρα, τα οποία ημείς θα λάβωμεν εγκαίρως. Ούτε πρέπει να νομίζετε ότι διαφέρει πολύ άνθρωπος από άνθρωπον, αλλά να θεωρήτε άριστον εκείνον που έχει ανατροφή εις την μεγαλυτέραν πειθαρχίαν.

85. "Τας μεθόδους λοιπόν αυτάς, τας οποίας οι πατέρες μας μας εκληροδότησαν, και τας οποίας ημείς συνεχίζομεν με διαρκή μας ωφέλειαν, δεν πρέπει να εγκαταλείψωμεν. Δεν είναι ορθόν εις διάστημα ολίγων ωρών να λάβωμεν εσπευσμένας αποφάσεις, όταν από αυτάς διακινδυνεύωνται πολλαί υπάρξεις, πολλά χρήματα, πολλαί πόλεις, και πολλή δόξα, αλλ' οφείλομεν να σκεφθώμεν ησύχως. Εις ημάς δε περισσότερον, παρά εις άλλους, είναι επιτετραμμένον να μη σπεύσωμεν, ακριβώς διότι είμεθα ισχυροί. Και τώρα ας στείλωμεν πρέσβεις εις τας Αθήνας, διά να κάμουν παραστάσεις περί της Ποτειδαίας, και παραστάσεις περί όσων άλλων οι σύμμαχοι ισχυρίζονται ότι αδικούνται, τόσον μάλλον καθόσον οι Αθηναίοι είναι έτοιμοι να υποβληθούν εις διαιτησίαν, και δεν είναι ορθόν να επιτίθεται κανείς κατά του δεχομένου διαιτητικήν κρίσιν, ως τάχα ενόχου αδικίας. Εν τω μεταξύ, προβήτε εις τας αναγκαίας διά τον πόλεμον παρασκευάς. Τοιαύτη πολιτική θα είναι αρίστη διά σας και φοβερωτάτη διά τους εχθρούς σας".

Από τη μετάφραση του El Venizelos στον Μικρό Απόπλου
Κρίμα που δεν είχε λιγότερο κακόηχο όνομα, Μακιαβέλι ας πούμε.

25 Δεκεμβρίου 2007

Η διακριτική γοητεία του κιτς

Η κατακλείδα του άρθρου του Τάκη Μίχα (μέσω buzz) είναι συντριπτική
Οπως φαίνεται, μερικοί αιώνες φωτός χωρίζουν την Ελλάδα από τους κανίβαλους των νήσων Φίτζι -και όχι προς την κατεύθυνση που ίσως να υπέθετε κανείς.
Προς τι επίκληση των συμπαθών κανίβαλων; Ο Τ.Μ. παραθέτει παραδείγματα λαών που αντιμετωπίζουν κριτικά την ιστορία τους και ζητούν συγνώμη από εκείνους που έβλαψαν. Φαίνεται όμως διασθάνεται ένα πρόβλημα. Ίσως ότι πρόκειται για χορτάτους που, αφού ρευτούν, ζητάνε και μια συγνώμη από τους πεινασμένους. Όχι για το ρέψιμο, για το φαΐ που τους έκλεψαν.

Γι' αυτό στις συγνώμες πολυτελείας βάζει σφήνα και μία συγνώμη ανεπίληπτη, που κλείνει τα στόματα των κυνικών.

Όπως μας πληροφορεί ο Τ.Μ., ένα τηλέγραφημα του Ρόιτερς τον πληροφόρησε για τη συγνώμη που ζήτησαν οι κάτοικοι του χωριού Νουμπουτάου από τους απογόνους ενός ιεραπόστολου. Τον οποίο είχαν φάει οι πρόγονοι των κατοίκων του Νουμπουτάου.

Συγκινητικό, και αποστομωτικό. Αν οι Δυτικοί είναι ρεμάλια που ζητάνε συγνώμες από πλήξη, ιδού οι πτωχοί πλην τίμιοι Φιτζιανοί. Τι έχετε να πείτε τώρα Έλληνες;

Περισσότερο συγκινητικό απ' όλα, αλλά και αποστομωτικό, βρίσκω ότι το τηλεγράφημα του Ρόιτερ, για μια είδηση του Νοεμβρίου του 2003, έφτασε στον Τ.Μ. τέσσερα χρόνια μετά. Το ότι πρόκειται για τηλεγράφημα του 2003 φαίνεται από το μέτρημα των χρόνων που πέρασαν για τη συγνώμη. Ο ιεραπόστολος φαγώθηκε το 1867, συν τα 136 φτάνουμε στα 2003. Και να σκεφτεί κανείς ότι φέτος συμπληρώνουμε τα στρογγυλά 140.

Αμέσως μετά συγκινήθηκα αναλογιζόμενος ότι θα μπορούσα, αν δεν ήταν τόσο χάλια η Ελλάδα, να είχα και γω μια τέτοια λυτρωτική εμπειρία. Εν έτει 2007 να ζητήσω συγνώμη για το φρικτό έγκλημα ενός πρόγονού μου το 1867. Ποιού πρόγονού; Του παπού του παπού μου.

Αχ αυτοί οι πειρασμοί του κιτς, κανείς δεν μπορεί να τους αντισταθεί.
Cannibals' curse lifted with gift of whale's teeth
Ratu Filimoni Nawawabalavu, the village chief and great-grandson of the chief responsible for killing Baker, said: “This is our third apology but unlike the first two this one is being offered physically to the family of Mr Baker.”

Nubutautau has no electricity or piped water. Local children walk 15 miles to school.

Spiritually cleansed, the village will have one tangible legacy from the apology: two new permanent flush lavatories were installed for visitors.

Cow killed for Fiji villagers' dining sins
Nabutautau, Fiji - Long after the army of pastors, politicians and reporters have left this idyllic Fiji mountain village, its 200 inhabitants will be able to recall their day in the international spotlight every time nature calls.

In a village with no schools, medical facilities or roads, two new flush toilets were installed, just for Thursday's ceremony of apology in which villagers said sorry for killing and eating English Methodist missionary Thomas Baker 137 years ago.
Όπως θα έλεγε και ο Αρχιμήδης, μη μου τους κανίβαλους τάραττε.

24 Δεκεμβρίου 2007

21 Δεκεμβρίου 2007

Ελευθερία

Μου φαίνεται τόσο ωραίο που φοβάμαι μήπως είναι φάρσα.
Washington D.C. – Lakota Sioux Indian representatives declared sovereign nation status today in Washington D.C. following Monday’s withdrawal from all previously signed treaties with the United States Government. The withdrawal, hand delivered to Daniel Turner, Deputy Director of Public Liaison at the State Department, immediately and irrevocably ends all agreements between the Lakota Sioux Nation of Indians and the United States Government outlined in the 1851 and 1868 Treaties at Fort Laramie Wyoming.

“This is an historic day for our Lakota people,” declared Russell Means, Itacan of Lakota. “United States colonial rule is at its end!”

“Today is a historic day and our forefathers speak through us. Our Forefathers made the treaties in good faith with the sacred Canupa and with the knowledge of the Great Spirit,” shared Garry Rowland from Wounded Knee. “They never honored the treaties, that’s the reason we are here today.”

The four member Lakota delegation traveled to Washington D.C. culminating years of internal discussion among treaty representatives of the various Lakota communities. Delegation members included well known activist and actor Russell Means, Women of All Red Nations (WARN) founder Phyllis Young, Oglala Lakota Strong Heart Society leader Duane Martin Sr., and Garry Rowland, Leader Chief Big Foot Riders. Means, Rowland, Martin Sr. were all members of the 1973 Wounded Knee takeover.

“In order to stop the continuous taking of our resources – people, land, water and children- we have no choice but to claim our own destiny,” said Phyllis Young, a former Indigenous representative to the United Nations and representative from Standing Rock.

Property ownership in the five state area of Lakota now takes center stage. Parts of North and South Dakota, Nebraska, Wyoming and Montana have been illegally homesteaded for years despite knowledge of Lakota as predecessor sovereign [historic owner]. Lakota representatives say if the United States does not enter into immediate diplomatic negotiations, liens will be filed on real estate transactions in the five state region, clouding title over literally thousands of square miles of land and property.

Young added, “The actions of Lakota are not intended to embarrass the United States but to simply save the lives of our people”.

Following Monday’s withdrawal at the State Department, the four Lakota Itacan representatives have been meeting with foreign embassy officials in order to hasten their official return to the Family of Nations.
Σαν κάποιοι να γνώριζαν και να μην έλεγαν.

Θα προσθέτω ότι σχετικό βρίσκω.

Από το Γαλλικό Πρακτορείο
A delegation of Lakota leaders delivered a message to the State Department on Monday, announcing they were unilaterally withdrawing from treaties they signed with the federal government of the United States, some of them more than 150 years old.

They also visited the Bolivian, Chilean, South African and Venezuelan embassies, and will continue on their diplomatic mission and take it overseas in the coming weeks and months, they told the news conference.
Disaster waiting to happen: Θα τους αναγνωρίσει το Ουράνιο Τόξο!

19 Δεκεμβρίου 2007

Girl, you 'll be a woman soon (or more possibly later)


Πιο κωμικό είναι όταν ακούγεται σε δρόμους ταχύτητας, «Τα κορίτσια παίρνουν τις θέσεις τους στους βατήρες». Όπου κορίτσια ονομάζονται γυναίκες σε ηλίκια που με τη βούλα του νόμου μπορούν να διαθέσουν το σώμα τους όπως τους αρέσει. Των οποίων σωμάτων οι μύες κραυγάζουν εν χορώ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΑΙΔΙ.

Καταλαβαίνω πως τα "κορίτσια" είναι προσδιορισμός ισοδύναμος των, unisex πάντως, "παιδιών". Μια ομάδα γυναικών, συνήθως νέων. Αν και δεν θυμάμαι μια ομάδα αντρών που περιμένει το σήμα του αφέτη να χαρακτηρίζεται "αγόρια". Καταλαβαίνω επίσης πως ο προφορικός λόγος ενός όχι και τόσο ξύπνιου σχολιαστή δεν είναι κήπος που θα ανθίσει το φρούτο της πολιτικής ορθότητας.

Αλλά τι είναι αυτό που, κατόπιν κάποιου στοιχειώδους συλλογισμού για τα αποτελέσματα μιας κλήρωσης των εθνικών ομάδων, οδηγεί στον τίτλο «Στα μαλακά οι άνδρες, δύσκολα για τα κορίτσια»; Φαντάζομαι πως σ' εκείνες τις λίγες περιπτώσεις που στο κέντρο του λόγου σχηματιζόταν ο τίτλος "Στα μαλακά τα παιδιά, δύσκολα για τα κορίτσια", το κινητικό νεύρο θα αρνιόταν να τον χτυπήσει στο πληκτρολόγιο. Αν μη τι άλλο ως παλιομοδίτικο. Και βεβαίως θεωρώ αδύνατο νους να συλλάβει τον τίτλο "Στα μαλακά τα αγόρια, δύσκολα για τις γυναίκες".

Πως γίνεται να ολοκλήρωσαν τις υποχρεώσεις τους στο Λεν Τρόφυ γυναικών τα κορίτσια του πόλο; Τουλάχιστον με το πέρας των υπόχρεώσεων έγιναν επιτέλους γυναίκες ή παρέμειναν κορίτσια; (spoiler, «αναδείχθηκαν ισόπαλες 7-7 με την Ουΐπεστ στο 3ο και τελευταίο τους παιχνίδι») Εντάξει, ίσως να απαιτείται πολύ σύνθετη σκέψη ώστε εξαρχής να γράψεις ότι ολοκλήρωσαν τις υποχρεώσεις τους στο Λεν Τρόφυ οι γυναίκες του πόλο. Και η μοντέρνα βιολογία δεν νομίζω να απαγορεύει στο υπόκειμενο την αλλαγή γένους σε διαδοχικές προτάσεις.

Ακούω από το βάθος κάποιο κορίτσι να φωνάζει, «Συγχαρητήρια μωρέ, ανακάλυψες τη διαφορά ανάμεσα στο βιολογικό και στο κοινωνικό φύλο. Μήπως τώρα μπορείς να επιστρέψεις στο πρότζεκτ για την αποτελεσματική θεραπεία της ψαλίδας;». Δεν δίνω σημασία. Εφηβική επιθετικότητα, ετών 46.


Άκουγα σ' ένα δελτίο να περιγράφει ο παρουσιαστής πως έντυναν το κοριτσάκι προκειμένου να το εκπορνεύσουν. Λεπτομερής περιγραφή σε τόνους λαίμαργης αποστροφής. Μου θύμισε απαράμιλλης ζωντάνιας , αν και αμφιλεγόμενης ακρίβειας, καταγγελίες των αμαρτιών της σάρκας από θεολόγους που έχουν δώσει όρκο αγνότητας.

Αλλά περισσότερο, τόσο το πραγματικό περιστατικό όσο και η πλαστή φρίκη, μου θύμισε ένα άρθρο της άγνωστής μου Lianne George. «Γιατί ντύνουμε τις κόρες μας έτσι;» και το κυριότερο, για μένα, γιατί όταν οι κόρες ενηλικιωθούν η μόδα τις προστάζει να ντυθούν σαν κοριτσάκια;
Meanwhile, in an odd inversion of the Lolita trend, women old enough to vote are embracing the trappings of girlhood, with varying degrees of tongue-in-cheek.

...

What we're seeing now, she says, is a reversion to pre-Enlightenment days, a time before children were innocent, when they were nothing but smaller versions of ourselves in every way. "We are back in the 17th century," she says. "We're dressing little kids like adults and adults are dressing like little children. There is no distinction once again. A girl is a woman by the time she's 8 and a woman remains a girl until she's 80."
Ως εδώ τα πράγματα θα έλεγα πως είναι "βατά". Ας πούμε πως μπορεί κανείς να υποστηρίξει τη μία ή την άλλη θέση ανέξοδα. Να ονομάσει τη δική του προοδευτική και την αντίθετη συντηρητική. Να καταγγείλει τους άλλους σαν εκμεταλλευτές και να παρουσιάσει τον εαυτό του σαν ελευθερωτή. Όποια θέση κι αν έχει.

Αλλά δεν είναι έτσι, είναι χειρότερα. Για την ακρίβεια είναι ζήτημα αναλογιών.
Ο Λόρεντζ λοιπόν υποστήριξε ότι τα παιδικά χαρακτηριστικά προκαλούν τη συμπάθεια των ενηλίκων για τα παιδιά και συνεπώς τη φροντίδα και την προστασία τους, που ως ένα είδος εξελικτικής προσαρμογής, συμβάλει στη διαιώνιση του είδους. Καθόρισε μάλιστα επακριβώς τα χαρακτηριστικά που πυροδοτούν τη συμπάθεια ως εξής:
<--μαντζουριανό οπτικό βοήθημα

μαντζουριανό οπτικό βοήθημα-->
  • Μεγάλο κεφάλι συγκριτικά με το υπόλοιπο σώμα
  • Παχουλά μάγουλα
  • Προεξέχον και μεγάλο μέτωπο συγκριτικά με τα υπόλοιπα οστά του προσώπου
  • Μεγάλα μάτια και αυτιά
  • Μικρή μύτη
  • Στρογγυλό σώμα
  • Kοντά και παχιά άκρα
Μου είχε εντυπωθεί όταν το πρωτοδιάβασα και να που τίποτα δεν χάνεται, δοθέντων ικανών ερεθισμάτων. Ο σύνδεσμος που δίνει ο hfr για το άρθρο του Γκουλντ είναι νεκρός αλλά, εκτός δραματικού απροόπτου, μάλλον τον ανέστησα επιτυχώς (όχι τον Γκουλντ βρε, τον σύνδεσμο). Μου αρέσει αυτή η διάσταυρωση του Υψηλού με το Χαμηλό.

Έχω βγάλει συμπέρασμα. Αλίμονο, κανάς βλάκας είμαι; Αλλά μέχρι να αναθεωρηθεί ο ποινικός κώδικας καλύτερα να το κρατήσω για τον εαυτό μου.
Ένα αγαπημένο μου κορίτσι, σοφά επιθετικό και απερίσκεπτα αμυντικό, αμφιταλαντεύεται για το αν θα αναβάλλει την αναπόφευκτη ενηλικίωση ακόμη μία φορά.

Ναι, σαράντα έξι (εφτά;) Μαΐων το θηρίο.

15 Δεκεμβρίου 2007

Σε τι κόσμο μας οδηγούν τα παιδιά μας;

Για πρώτη φορά από το 1991 παρατηρείται στις ΗΠΑ αύξηση του ρυθμού εγκυμοσύνων εφήβων. Αν ισχύει η θέση των Λέβιτ-Ντόνοχιου, πως η μείωση της εγκληματικότητας τη δεκαετία του 90 συσχετίζεται με την νομιμοποίηση των εκτρώσεων τη δεκατία του 70 (και τη συνεπαγόμενη, υποτίθεται, μείωση ανεπιθύμητων γεννήσεων), τι να εικάσουμε για την εγκληματικότητα μετά το 2020;

Οκ, «είναι πολύ νωρίς για να γνωρίζουμε αν πρόκειται για το ξεκίνημα μιας νέας τάσης». Αλλά, δεδομένων των περιστάσεων, ο πειρασμός για προληπτική δράση υποψιάζομαι πως δεν είναι ασήμαντος.

14 Δεκεμβρίου 2007

"κι έβγαλε το σιωνιστικό του μαχαίρι"


Το φλασάκι είναι από την αρχική σελίδα του Ριζοσπάστη. Εμφανίζεται μετά από τυχαία επιλογή μεταξύ τεσσάρων. Δεν ξέρω από πότε το έχουν, συμπτωματικά το είδα σήμερα.

Spamography

Όταν το είχε μπαζάρει η Citronella μου διέφυγε

αλλά μου το υπενθύμισε το infosthetics σήμερα

Πολύ μ' αρέσει. Ανυπομονώ να γεμίσω σπαμ.

10 Δεκεμβρίου 2007

08 Δεκεμβρίου 2007

Ω καιροί, ω γρίφοι

The troubling aspect of all this for the Army’s intellectual integrity comes from the neo-Stalinist approach to history a number of the manual’s authors internalized during their pursuit of doctorates on “the best” American campuses. Instead of seeking to analyze the requirements of counterinsurgency warfare rigorously before proceeding to draw impartial conclusions based on a broad array of historical evidence, they took the academic’s path of first setting up their thesis, then citing only examples that supported it.

To wit, the most over-cited bit of nonsense from the manual is the claim that counterinsurgency warfare is only 20 percent military and 80 percent political. No analysis of this indefensible proposition occurred. It was quoted because it suited the pre-formulated argument. Well, the source of that line was Gen. Chang Ting-chen, one of Mao’s less-distinguished subordinates. Had the authors bothered to look at Mao’s writings, they would have read that “political power grows out of the barrel of a gun,” that “whoever wants to seize and retain state power must have a strong army,” and that “only with guns can the whole world be transformed.”

Sorry, but Mao didn’t believe that round-table discussions were a substitute for killing his enemies, party purges, mass executions and the Cultural Revolution. Mao believed in force. In our COIN manual, he’s presented as a flower child.
Κύριε αντισυνταγματάρχα μου, και που να μάθετε για το βιβλίο ιστορίας της έκτης δημοτικού. Πάντου έχουν τρυπώσει αυτοί οι κομμουνισταί.

06 Δεκεμβρίου 2007

Κάτι πάει στραβά με την Ελλάδα

Κάτι πάει στραβά με την Ελλάδα, που καθιστά την κοινωνία μας ανίκανη να διατηρήσει μια λειτουργική επαφή με την πραγματικότητα.

Αντιμετωπίζουμε δυσκολία στην αναγνώριση μείζονων προβλημάτων πριν να εγκλωβιστούμε μέσα τους, και να διακρίνουμε τις αιτίες από τις συνέπειες. Χειρότερα, συχνά δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε τους διάφορους βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους παράγοντες προκειμένου να αποφασίσουμε ορθολογικά ποια θα είναι η αντίδρασή μας, έτσι επιλέγουμε λύσεις φαινομενικά εύκολες και γρήγορες χωρίς να μπαίνουμε στον κόπο να κάνουμε την απαραίτητη ερευνα και ανάλυση. Και, ίσως ως αποτέλεσμα αυτής της ελλατωματικής διαδικασίας, περιοδικά ανακαλύπτουμε ότι αδυνατούμε να εφαρμόσουμε αποτελεσματικά οποιαδήποτε κατεύθυνση δράσης επιλέξουμε.
Εισαγωγή από αδημοσίευτο, ως πριν πέντε λεπτά, άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη.
Πριν διαμαρτυρηθείς α) κοίτα το ρολόι σου β) ξαναδιάβασε τον υπότιτλο του μπλογκ γ) δεν είναι μετάφραση, είναι απόδοση.

02 Δεκεμβρίου 2007

Χωρίς Προφυλακτικό (και μυαλό επίσης)

According to a survey on condom usage by non-registered prostitutes carried out during the period 1995 to 1997, where 1,805 prostitutes—560 Greeks and 1,245 foreigners—completed a questionnaire, the usage of condoms is low. More specifically, the usage is significantly lower among women of Albanian descent, the prostitutes of older age, and the heroin users (Nestoridou et al. 2002).

...

Indicative of the situation are the findings of research carried out on a national sample of 4,560 women aged 15 to 44, concerning the socioeconomic factors that determine reproduction in Greece: 70% of the women reported withdrawal as the first contraceptive measure, and abortion, which is still considered as a contraceptive method, was reported by 42% of the women (Simeonidou et al. 1997).

In a study carried out by the Institute of Social Preventive Medicine (2001), 50% of the male population used the condom in their sexual relations, and 21.7% used coitus interruptus. Six in ten women admitted that they used the contraceptive method suggested by their partner. One in ten women used a method of their own choice (pill 4.8% and IUD 3.6%).

What is evident in comparison with other European countries is two particularities of the Greek situation in regard to the attitudes towards contraceptive methods. First, Greek society has not fully adopted the use of modern methods of contraception. According to the statistical data provided by the pharmaceutical companies (Margaritidou et al. 1991), such methods are not easily available and their use is relatively low (i.e., IUD sales are 20,000 annually). Thus, the condom, which is available through pharmacies, supermarkets, and kiosks, is still the most widely used method of contraception. Second, there is a tendency for many Greek couples to prove their fertility by not using contraception and resorting to frequent abortion. It is worth noting that while many countries reported that abortion concerns a very small percentage of women and is considered “marginal” behavior from a psychosocial point of view, in Greece repeated abortion and withdrawal are the most widespread methods of birth control (Agrafiotis et al. 1990).
Δεν ξέρω ποια είναι η αξιοπιστία της πηγής, τουλάχιστον παρατίθενται πηγές, αλλά σίγουρα υπάρχουν τόσο καλύτερα όσο και χειρότερα.

26 Νοεμβρίου 2007

Could be worse ... could be raining ...


In 2006, a federal court in Kansas City, Mo., found that Alan R. Doerhoff's dyslexia interfered with his ability to administer the drugs correctly -- making him the only doctor in the country who has been barred by a federal court from participating in lethal injection executions. Despite this finding and his public reprimand for failing to disclose more than 20 malpractice suits against him, Doerhoff continues to assist with federal executions in Indiana.

Unfit to execute

24 Νοεμβρίου 2007

Το δημοφιλέστερο χρώμα είναι το ροζ, όσο για γεύση, η μέντα

Ακόμα και ο πλέον αφελής καταλαβαίνει, χωρίς να ακολουθήσει τους συνδέσμους.

A morality tale?

The Ahmadinejad administration has declined to fix a glitch keeping affordable birth control from students and the poor.

Condoms help check USA birth rate

Recent figures show that in little more than a decade, USA has scored a stunning success in reducing its population growth rate, thanks to a vigorous state-supported family planning campaign.

21 Νοεμβρίου 2007

49 λέξεις για το χιόνι (όχι ακριβώς)

Χαρακτηριστικότερη απόδειξη για αυτό είναι ότι δημιούργησαν [oι Ινουίτ] όχι μια και δύο, αλλά 49 λέξεις για να περιγράφουν με ακρίβεια το χιόνι και τον πάγο. Άλλη λέξη χρησιμοποιούν όταν μιλούν για το χιόνι που πέφτει (qaniit), κι άλλη για το χιόνι στο έδαφος (aput), για το χιόνι που ο αέρας το φέρνει μέσα στο σπίτι (sullarniq), για τον όγκο του πάγου που αποκολλήθηκε από ένα παγόβουνο (uukkarnit), για τον λεπτό και άσχημο πάγο (aakkarniq) ή για τον πάγο που λιώνει σχηματίζοντας ρυάκια νερού (sikuaq). Την τελευταία λέξη την χρησιμοποιούν πια όλο και συχνότερα. Η κλιματική αλλαγή για τους Ινουίτ δεν έχει αντίκτυπο απλώς στην εύρεση της τροφής τους αλλά στην ίδια τους την ταυτότητα, στην κουλτούρα και την παράδοσή τους.
Το απόσπασμα είναι από την περίληψη του ομότιτλου αποψινού επεισοδίου του Εξάντα. Και παρότι για καλό σκοπό, ή έστω για να ενισχυθεί το δραματικό στοιχείο της αφήγησης, είναι ανακριβές.
There are two principal fallacies in this myth. The first is that Eskimo languages have more words for snow than English does, when they may have a few more or a few less, depending on which Eskimo language. As in English, these words are related to each other: for example, blizzards and flurries are two different types of snow, but they are both recognized as 'snow' in the general sense. Speakers of Eskimo languages categorize different types of snow in a similar manner to English speakers.

The second fallacy comes from a misconception of what are to be considered "words". As in other polysynthetic languages, the use of derivational suffixes and noun-incorporation results in terms or language codes that may include various descriptive nuances, whether describing snow or any other concept. Because Eskimo languages are polysynthetic, they describe concepts in compound terms or 'words' of unlimited length.

Eskimo words for snow

Σχέδιο υπονόμευσης του Πάσχου Μανδραβέλη

Το Εθνικό Ίδρυμα Τεχνών, στις τόσο μακρινές και τόσο αλλιώτικες ΗΠΑ, δημοσίευσε την έκθεση To Read Or Not To Read, A Question of National Consequence. Τι είναι τούτο;
To Read or Not To Read gathers and collates the best national data available to provide a reliable and comprehensive overview of American reading today. While it incorporates some statistics from the National Endowment for the Arts’ 2004 report, Reading at Risk, this new study contains vastly more data from numerous sources. Although most of this information is publicly available, it has never been assembled and analyzed as a whole. To our knowledge, To Read or Not To Read is the most complete and up-to-date report of the nation’s reading trends and—perhaps most important—their considerable consequences.
Και γιατί μας ενδιαφέρει;
The story the data tell is simple, consistent, and alarming. Although there has been measurable progress in recent years in reading ability at the elementary school level, all progress appears to halt as children enter their teenage years. There is a general decline in reading among teenage and adult Americans. Most alarming, both reading ability and the habit of regular reading have greatly declined among college graduates. The negative trends have more than literary importance. As this report makes clear, the declines have demonstrable social, economic, cultural, and civic implications.
Τόσος αγώνας για να πειστούμε ότι, και να ντραπούμε επειδή, είμαστε οι τελευταίοι στην ανάγνωση βιβλίων στον δυτικό κόσμο. Και εκεί που καμαρώνουμε ότι επιτέλους γίναμε οι πρωταγωνιστές, έστω κάποιου freak show, έρχεται η διάψευση.

«Δύο καμπούρες και τρία κεφάλια είπατε; Μια στιγμή να δω ... Λοιπόν ναι, έχουμε ένα μικρό αλλά χαρακτηριστικό ρόλο που σας πάει γάντι ... Βαστάζος της Θέκλας»

Ως Έλλην εννοείται πως δεν διάβασα λέξη από την έκθεση, αλλά ως Δυτικός έχω να πω πως σε πολλά σημεία παρουσιάζει "ευρύτερο" ενδιαφέρον, π.χ. σελίδα 52 From Page to Screen: Newspapers, Blogs, and Book Reviews. Καλό διάβασμα.

20 Νοεμβρίου 2007

Lucy in the sky with headlines



Πολύ περισσότερο διασκεδαστικό απ' όσο δείχνει η ακίνητη εικόνα.
The Falling Times, μέσω infosthetics.

15 Νοεμβρίου 2007

Περισσότερος καπνός

Σε διάφορα φιλελεύθερα μπλογκ θίγεται το ζήτημα της απαγόρευσης του καπνίσματος, καταρχήν σε χώρους εστίασης αλλά και ευρύτερα στους δημόσιους χώρους. Όντας φιλελεύθεροι η ανάλυσή τους, ανεξάρτητα από τα διαφορετικά δια ταύτα, περιστρέφεται γύρω από την ελευθερία του ατόμου. Τόσο να καπνίσει όσο και να μην εκτεθεί στο καπνό. Ασκήσεις λογικής, αν δεις μία τις έχεις δει όλες.

Δεν το λέω αφ' υψηλού, κι ας είμαι ψηλός, αλλά επειδή έχω φρέσκο ένα θάψιμο του Μιχάλκοφ. Το οποίο αξίζει να διαβαστεί όλο αλλά παραθέτω ένα απόσπασμα που με βολεύει:
Jury trials have presented a peculiar problem for Russia's courts ever since they were reintroduced on a limited scale in 1993. With juries calling the shots, prosecutors have found it extremely difficult to get a conviction, no matter how watertight a case was. Even despite overwhelming evidence, Russian juries have tended to side with the criminal, handing out acquittals at an astronomical rate. While race is an issue, it's not the overarching problem when it comes to juries. Russian juries seem to acquit without too much thought about ethnicity. You have a good chance of beating the charges if you're Chechen, Jewish or Slavic.

It's not just matter of incompetent prosecutors, payoffs or jury intimidation (although all of these probably play some part). Acquittals have been Russia's MO ever since Alexander II signed jury trials into law back in 1864. From then on, suspicion of authority and the glamorization of The Outlaw trumped even the strongest prejudices. Case-in-point: In 1913, despite widespread anti-Semitic sentiment, an all-Christian jury acquitted a Ukrainian Jew on trial for the ritual murder of a 13-year-old boy. The jury believed the police were manipulating the testimony of the main witness.
Μας τα έχουν πει κι άλλοι γι' αυτή τη χαριτωμένη μεταρρύθμιση του Τσάρου
Τό ἄρθρο τοῦ Ντοστογιέφσκυ «Sredá» (= περιβάλλον) γράφτηκε μέ ἀφορμή τά νέα ρωσικά δικαστήρια. Μετά τήν κατάργηση τοῦ φεουδαρχικοῦ συστήματος στή Ρωσία, ὅπως ξέρετε, ἀνέλαβαν, κατά τό πρότυπο τῆς Ἀγγλίας, νά ἔχουν δικαστήρια σέ κάθε κοινότητα, ἀπό 12 χωρικούς, πολῖτες. Καί ἐνῶ ὁ δικαστής δικάζει τόν κάθε παραβάτη, τήν ἀπόφαση βγάζουν οἱ χωρικοί, οἱ ἁπλοί πολῖτες. Καί αὐτοί, κατά τό πλεῖστον, λέει ὁ Ντοστογιέφσκυ, ἀθωώνανε τούς κατηγορουμένους, τούς παραβάτες, τούς ἐγκληματίες. Γιατί; ρωτάει. Συγχωρούσανε τό κακό ἤ πίστευαν ὅτι φταίει τό περιβάλλον; Ὁ Ντοστογιέφσκυ δίνει μιά θαυμαστή γνώμη πού, κατ' ἐμέ, ἐξηγεῖ πάρα πολλά.

Μήν ξεχνᾶτε, λέει, ὅτι ὁ ρωσικός λαός εἶναι πολύ πρόσφορος στήν ἰδέα τῆς sredá (τοῦ κοινωνικοῦ περιβάλλοντος). Μήπως λοιπόν αὐτός ἦταν ὁ λόγος πού προσφέρθηκε ὁ ρωσικός λαός —βέβαια ἐδῶ ἔχουμε ἕνα προφητικό στοιχεῖο στόν Ντοστογιέφσκυ— νά δεχθεῖ τίς ἐπιδράσεις τῆς φιλοσοφίας τῆς sredá, τῆς φιλοσοφίας τοῦ περιβάλλοντος; —ἔτσι περίπου ὀνομάζει τό σοσιαλισμό τοῦ Μπιελίνσκυ καί τοῦ Τσερνιτσέφσκυ. Ὁ λαός μας εἶναι πολύ νέος ὡς πρός τήν ἰδέα τοῦ περιβάλλοντος, τῆς κοινωνίας ἡ ὁποία ευθύνεται, καί πού δεν μπορεῖ νά ξεχωρίσει τόν ἄνθρωπο. Ὁ ρωσικός λαός μας ἔχει τήν τάση —ἀπό τή φύση του, ἀπό τίς σλαβικές του, ἄς ποῦμε, καταβολές— νά γίνει τό πιό πρόσφορο ὑλικό γιά τήν ἰδέα τῆς φιλοσοφίας τῆς sredá, τῆς φιλοσοφίας τοῦ περιβάλλοντος. Ἀλλά, συνεχίζει, ὁ λαός ἐννοοῦσε διαφορετικά τή sredá. Ἀσφαλῶς φταίει ἡ sredá, ἀλλά ἡ sredá αὐτή εἶμαι ἐγώ, εἶσαι ἐσύ, εἴμαστε ἐμεῖς καί ὄχι ἡ σχέση μας, ὄχι ἡ κοινωνία μας ὡς société, ἀλλά ἐμεῖς ὡς πρόσωπα. Μέ ἄλλα λόγια, ἐάν ἐμεῖς οἱ ἴδιοι οἱ δικασταί εἴμασταν διαφορετικοί, ἄν ἐμεῖς εἴμασταν καλύτεροι, θά ἤσουν καί σύ. Ἔτσι, μ' αὐτόν τόν τρόπο, μοιραζόμαστε τό ἔγκλημά σου, τό παίρνουμε πίσω ἐπάνω μας, ὄχι ἁπλῶς ἀπό συμπάθεια, ἀλλά ἀπό πραγματική συμμετοχή στό ἔγκλημά σου. Φταῖμε, λοιπόν, κι ἐμεῖς πού ὁδηγήθηκες ἐκεῖ. Μήν ξεχνᾶς ὅμως ὅτι φταῖς κι ἐσύ. Μέ τόν τρόπο αὐτό ἡ ἀπόφαση τῶν ἐνόρκων, εἴτε καταδικαστική εἶναι εἴτε ἀθωωτική, γίνεται μέ πόνο καί μέ μιά αὐτοκαταδίκη. Μ’ ἄλλα λόγια, εἶναι ὁ χριστιανικός τρόπος ἀντιμετωπίσεως τῆς ἁμαρτίας. Μή νομίζουμε ὅτι ἡ ἁμαρτία, τό κακό γενικά, εἶναι ἔξω ἀπό μᾶς. Εἶναι θέμα τῆς ἐλευθερίας μας. Καί ἐλευθερία σημαίνει εὐθύνη. Ἐλευθερία σημαίνει ὅτι ἐσύ, προσωπικά, τοποθετεῖσαι ἔναντι τοῦ πράγματος, καί ὄχι ἡ ἔρευνα του πῶς ἔχει ἀντικειμενικά τό πρᾶγμα.
Επομένως (memo to self: να γράψω κάποια στιγμή για τη λειτουργία των συμπερασματικών συνδέσμων ως πηγή γέλιου) καπνιστή φταις εσύ για τον εθισμό σου, αλλά φταίω κι εγώ που σου τρίβω στη μούρη πόσο ανυπόφορος είσαι. Γιατί αν έκανα τον κόπο να αλλάξω λίγο, να ψαλιδίσω λίγο την ελευθερία μου (!), ίσως να είχες ανάγκη λιγότερες ρουφηξιές.

14 Νοεμβρίου 2007

07 Νοεμβρίου 2007

Erotocritos is bleeding

Η υπόθεση της «μαφίας της Κρήτης», όμως, που ήρθε στην επιφάνεια μετά τη δολοφονική ενέδρα [...] , περιπλέκεται ακόμη περισσότερο από τη συμπεριφορά του επίσημου κράτους. Η Κρήτη τείνει να αναδειχθεί σε ένα ιδιόμορφο... προτεκτοράτο του οργανωμένου εγκλήματος, που το χαρακτηρίζουν οι υψηλές διασυνδέσεις που διατηρεί με τον κρατικό μηχανισμό και τα οικονομικά συμφέροντα στο νησί.
Θα μπορούσε να είναι απόσπασμα από ρεπορτάζ στο Βήμα της ερχόμενης Κυριακής. Αλλά δεν πρόκειται, έχει ήδη δημοσιευτεί. Στο Βήμα της 23ης Φεβρουαρίου του 1997. Ένα άλλο εμπόδιο για την αναπαραγωγή είναι οι αναφορές στον τότε υπουργό Δ.Τ. Γιώργο Ρωμαίο
  • όπως τουλάχιστον είπαν οι ειδικοί στον υπουργό Δημόσιας Τάξης κ. Γ. Ρωμαίο
  • όπως διατυπώθηκε και στον υπουργό Δημόσιας Τάξης κ. Γ. Ρωμαίο
  • όπως είπε στον κ. Ρωμαίο
(προφανώς και το εμπόδιο είναι το όνομα, κι όχι ότι ως υπουργικό προσόν αναδεικνύεται το "ξέρει να ακούει").

Λοιπόν τη θυμάμαι πολύ καλά την περίπτωση. Αφενός το πρωτοφανές του στόχου και της μεθόδου, αφετέρου το άγχος για την τύχη της δύστυχης. Πάλευαν οι γιατροί να της σώσουν τη ζωή και ότι γινόταν από τα πόδια της.

Παραδόξως η υπόθεση "ξεχάστηκε". Αν η Κρήτη τείνει (είναι;) να γίνει η ελληνική Σικελία, ο Σολδάτος μάλλον δεν ήταν ακριβώς ο έλληνας Νταλά Κιέζα. Αλλά αν θες να θεωρείσαι κράτος, διεφθαρμένο έστω μέχρι αηδίας αλλά σοβαρό, χαράζεις ένα σύνορο. Το μονοπώλιο της "νόμιμης" βίας.

Ο Κώστας Κυριακόπουλος δίνει μια κατατοπιστική περιγραφή της κατάστασης στην οποία βρισκόταν το εν λόγω μονοπώλιο το 1997.
Tον Οκτώβριο του 1991, στην Kρήτη άγνωστοι είχαν ανατινάξει το αυτοκίνητο του αστυφύλακα Eυτύχη Πανούση, 42 ετών τότε, που ήταν σταθμευμένο στην Aγία Mαρίνα των Xανίων. Kαι τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου ήταν η σειρά της «Mερσεντές» του τότε διοικητή Aσφαλείας Hρακλείου, Δημήτρη Στρίγγου. Mια επίθεση που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί όμοια με τη χθεσινή. Mόνο που ευτυχώς εκείνη ήταν αναίμακτη. Οι «εχθροί» του είχαν τοποθετήσει τη βόμβα κάτω από το μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου του. Ο τότε διοικητής της Aσφάλειας Hρακλείου απέδωσε την επίθεση στα οργανωμένα κυκλώματα του εγκλήματος και στα αλλεπάλληλα χτυπήματα της Aστυνομίας εναντίον του. «H Aσφάλεια και η Aστυνομία είναι αντίπαλες με το έγκλημα. Στην αντιπαλότητα αυτή οι αστυνομικοί γίνονται στόχος των εγκληματιών», είχε πει τότε ο Δημ. Στρίγγος.

Tον Iούλιο του 1995, στις 20 του μηνός, ανατινάχθηκε το αυτοκίνητο του προϊσταμένου της ομάδας δίωξης λαθρεμπορίου και ναρκωτικών του τελωνείου Προμαχώνα, Aλέξανδρου Kαρακινάρη. Hταν παρκαρισμένο σε σταθμό αυτοκινήτων στην Aνω Tούμπα της Θεσσαλονίκης. «Eχω δεχθεί πολλές απειλές τα τελευταία χρόνια», είχε πει τότε ο προϊστάμενος.
Δέκα χρόνια μετά έχω την την εντύπωση ότι η κατάσταση έχει επιδεινωθεί. Και πριν αρχίσει να βελτιώνεται, θα επιδεινωθεί κι άλλο.

(αχρείαστη διευκρίνιση, δεν είσαι βλάκας, αλλά ο τίτλος είναι λογοπαίγνιο)

06 Νοεμβρίου 2007

Έπιπλο & Ήχος







Αλλά ας μιλήσει ο συνθέτης της πολυθρόνας (προσοχή στις διαστάσεις)
short description
Sound/Chair begins as a sound that is precisely crafted to form the shape of a chair when visualized as a 3-dimensional object using a volume, time, frequency plot. The chair is an exact replica
of the soundwave graph. The result is a product with dual existence as both a sound and chair, and a new approach to designing products.

Dimensions:
-31dB * 1.35s / w 80 * d 70 * h 85
Πάντως εγείρεται ένα ζήτημα πνευματικής ιδιοκτησίας. Δηλαδή κάποιος επιπλοποιός να πάει τον Φοίβο στα δικαστήρια επειδή η τάδε επιτυχία είναι φτυστή η κυματομορφή ενός σύνθετου που είχε φτιάξει πριν δέκα χρόνια.

(μέσω infosthetics)

05 Νοεμβρίου 2007

Το μέλλον θα πέσει στα κεφάλια μας, κρώζοντας 'μπλιπ'

Οι φυλές δεν είναι πια αυτό που ήταν κάποτε.
4. The Arab tribe was, and in most cases still is, so democratic as to be almost entirely lacking in discipline. The ordinary tribal shaikh has no power to enforce compliance with his decisions. Tribal law is, therefore, based on the absence of any central authority, and hence on the absence of punishment. It is, in fact, little more than civil law, laying down the compensation to be paid to the aggrieved party. Even where damages are awarded, however, there are no police to enforce payment unless the plaintiff can himself collect it. Thus, in tribal law there is no State interested in punishing offenders in order to deter others from crime. There is only the aggrieved party seeking justice. In order, however, to give some security to individuals, the tribe, the section and the family support the aggrieved party in obtaining his rights. (p. 176) (SAL)
USAF μη σκύβεις το κεφάλι, ο μόνος τρόπος είναι, αντίσταση και πάλη
The fact that all of the services are rapidly expanding their drone fleets and experimenting with even more exotic models is the strongest proof of the success of battlefield UAVs. Fearing a gutting of its relevance and thus its budget, the U.S. Air Force, led by its Chief of Staff General Michael Moseley, attempted to take command of all UAVs that fly above 3,500 feet. The Air Force argued that consolidating medium- and high-altitude UAVs under one “executive agent” would ensure efficiencies in research and procurement, and would deliver system-wide compatibility. The other services, particularly the Army, retorted that the Air Force’s power grab would stifle innovation, and leave the ground forces vulnerable to a possibly unresponsive Air Force, both in development and on the battlefield.
Μη επανδρωμένα αεροσκάφη εναντίον φυλών, νομαδικών και αστικών. Οι οιονοί είναι καθαροί, το μέλλον έρχεται από τον ουρανό. Ο Skynet δεν θα είναι ένα νευρωνικό δίκτυο υπολογιστών. Αλλά ιπτάμενα ρομπότ που μόνα τους θα αυτοοργανωθούν σε σμήνη.

Πριν συμβεί αυτό, και κατά το προηγούμενο των ψυχότροπων ουσιών, θα ποινικοποιηθούν οι επανδρωμένες πτήσεις.

Μπαμπά, τι είναι τυπογραφία;

Σκάσε και βλέπε

29 Οκτωβρίου 2007

Τρέχει, τρέχει, τρέχει το νερό

Σ' ένα ταξίδι στον ποταμό Μεκόνγκ, συνάντησα έναν εξηντάρη άντρα, ευτυχισμένος που ήταν ζωντανός και μια πρόσχαρη παρέα για την περιήγηση, ο οποίος είχε επιβιώσει της γενοκτονίας και των βασανιστηρίων ... μίλησε γι' αυτά χωρίς περιστροφές και μου έδωσε ένα πολύτιμο μάθημα: "Αν θες να επιβιώσεις, πρέπει να μάθεις πως 'για να διαβείς μια χαμηλή πόρτα πρέπει να μπορείς να σκύψεις'". Είπε στους ανακριτές του όλα όσα ήθελαν να μάθουν συμπεριλαμβανομένης της αλήθειας. Σπάνια στάθηκε αρκετό. Με τα βασανιστήρια, ομολόγησε πως ήταν ερμαφρόδιτος, κατάσκοπος της ΣΙΑ, βουδιστής μοναχός, καθολικός επίσκοπος και ο γιος του βασιλιά της Καμπότζης. Στην πραγματικότητα ήταν απλώς ένας δάσκαλος του οποίου το έγκλημα ήταν πως μια φορά μίλησε γαλλικά. Θυμόταν αρκετά καλά εκείνη την εκδοχή του waterboarding που ονομάζεται "Βαρέλι". Το κεφάλι μέσα ωσότου τα πνευμόνια να γεμίσουν νερό, και μετά μιλάς.
Waterboarding is Torture… Period
Αντιγράφω την πρώτη και την τελευταία πρόταση από το βιογραφικό του συγγραφέα, «Malcolm W. Nance is a counter-terrorism and terrorism intelligence consultant for the U.S. government’s Special Operations, Homeland Security and Intelligence agencies ... He is presently working on his doctorate while simultaneously attending Insurgency University’s School of Advanced IED and Suicide Bomber studies at Martyr Zarqawi Hall, Iraq Campus»

25 Οκτωβρίου 2007

Μια αυτοβιογραφική αγιογραφία

«Στην οικογένειά μου δεν είχα πάρει θρησκευτική αγωγή και εαν μιλήσουμε για την κληρονομική θρησκευτικότητα, μάλλον την είχα κληρονομήσει από τον ευσεβή [ρωμαιοκαθολικό] πατέρα μου»

«Για να ξεκουραστώ από την εργασία μου αυτή [τη ζωγραφικη], έκανα κάθε μέρα περιπάτους γύρω στα δύο χιλιόμετρα κατά μήκος του Δνείπερου, αναλογιζόμενος τα σοβαρότατα φιλοσοφικά και θεολογικά ζητήματα. Βέβαια, αυτοί οι στοιχασμοί δεν μ' έβγαζαν πουθενά ...»

«Στο τρίτο έτος των σπουδών μου ασχολήθηκα πολύ με τις ανατομικές εξετάσεις στα πτώματα. Η ικανότητά μου να ζωγραφίζω λεπτομέρειες και η αγάπη μου προς τη μορφή μετατράπηκαν στην αγάπη μου προς την ανατομία και στη λεπτεπίλεπτη σχεδόν καλλιτεχνική δουλειά που έκανα πάνω στα πτώματα. Από έναν ανολοκλήρωτο ζωγράφο είχα γίνει ένας πολύ επιτυχημένος ανατόμος και χειρουργός».

«Πριν από μένα άλλοι δύο γιατροί της είχαν ζητήσει το χέρι, αλλά αυτή είχε δώσει την υπόσχεση της παρθενίας. Όταν παντρευτήκαμε παραβίασε την υπόσχεση αυτή και μια νύχτα πριν στεφανωθούμε, την ώρα που προσευχόταν στην εκκλησία (η εκκλησία είχε χτιστεί από εξόριστους Δεκεμβριστές), μπροστά στην εικόνα του Χριστού, της φάνηκε ότι ο Χριστός απέστρεψε το πρόσωπό Του απ' αυτήν και ότι η μορφή Του εγκατέλειψε το ιερό. Το συμβάν αυτό το ερμήνευσε ως ενθύμηση για την παραβιασμένη υπόσχεση που είχε δώσει. Κατά παραχώρηση Θεού, από τότε απέκτησε μια αβασταχτη, σχεδόν παθολογική ζήλεια».

«Έβαλα το φασκιωμένο μωρό στα γόνατά μου και του έκανα την τραχειοτομή. Τοποθέτησα στην τραχεία αντί για αναπνευστικό σωλήνα ένα φτερό χήνας το οποίο είχε έτοιμο από πριν η γριά. Δυστυχώς η εγχείρηση δεν ωφέλησε σε τίποτε, επειδή το κομμάτι ζάχαρης, απ' ότι φαίνεται, είχε κολλήσει πιο κάτω, στο βρόγχο».

[Μιλάει η Ελισαβέτα Νικανόροβνα Κόκκινα, οικιακή βοηθός της οικογένειας για εφτά χρόνια]
«Η Άννα Βασιλίγιεβνα ήταν η πιο όμορφη γυναίκα της πόλης. Ψηλή, γεροδεμένη, αλλά κουραζόταν γρήγορα. Και πως να μην κουραστεί; Δεν ήταν όπως τώρα που πας στο κατάστημα και αγοράζεις ό,τι χρειάζεσαι. Τον άνδρα της τον αγαπούσε πάρα πολυ. Ποτέ δεν του αντιμίλησε. Μπορεί και να υπήρχαν μεταξύ τους παρεξηγήσεις, αλλα μπροστά στα παιδιά και την υπηρεσία δεν έλεγαν κουβέντα. Ο κύριος ήταν αυστηρός. Με τις δουλειές του σπιτιού δεν ανακατευόταν. Δεν τον άκουσα ποτέ να λέει περίσσια κουβέντα. Αν δεν του άρεσε κάτι κατά τη διάρκεια του γεύματος, σηκωνόταν κι έφευγε από το τραπέζι σιωπηλός, ενώ η Άννα Βασιλίγιεβνα έτρωγε το πιάτο με τα μάτια. Έψαχνε να βρει τι δεν του πολυάρεσε».

«Αργότερα, σε όλες τις φυλακές, πολλές φορές έτυχε να δω πόσο εκτιμούν αυτοί οι φυλακισμένοι εγκληματίες και κακοποιοί την απλή, ανθρώπινη προς αυτούς συμπεριφορά».

«Και όμως ήδη στη φυλακή του Νοβοσιμπίρσκ μου έκλεψαν 100 ρούβλια την ώρα που με πήγαν για μπάνιο στα δημόσια λουτρά και αργότερα στην ίδια φυλακή μου έκλεψαν τη βαλίτσα μου με όλα τα ρούχα μου. Σε αυτη τη φυλακή αρχικά μας έβαλαν σε ένα μεγάλο θάλαμο μαζί με τους εγκληματίες, οι οποίοι με αντιμετώπισαν με τόση εχθρότητα που αναγκάστηκα για να προστατευτώ, να χτυπήσω την πόρτα του θαλάμου, προφασιζόμενος πως ήθελα να πάω στο αποχωρητήριο. Όταν βγήκα έξω από το θάλαμο, δήλωσα στον δεσμοφύλακα πως σε καμία περίπτωση δεν γυρίζω πίσω».

«Το υπόγειο ήταν πολύ βρώμικο και γεμάτο ανθρώπινες ακαθαρσίες, τις οποίες εμείς έπρεπε να καθαρίσουμε με τα χέρια, γιατί δεν μας έδωσαν ούτε φτυάρια! Δίπλα στο δικό μας υπόγειο βρισκόταν ένα άλλο, όπου κρατούσαν τους Κοζάκους στασιαστές. Δεν συγκράτησα το όνομα του αρχηγού τους, αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ τους πυροβολισμούς που ακούγονταν από το υπόγειο εκείνο κατά την εκτέλεσή τους!».

«Η επόμενη διανυκτέρευσή μας ήταν σ' ένα κατάλυμα που αποτελείτο από δύο αυλές, όπου έμενε ο αυστηρός και ιδιότροπος γέρος Αθηναγένης μαζί με τους τέσσερις γιούς του στην κατάσταση της μεσαιωνικής φεουδαρχίας. Είχε πάρει το αποκλειστικό δικαίωμα να ψαρεύει στον Γενισέι, σε έκταση σαράντα χιλιομέτρων και κανένας δεν τολμούσε να αμφισβητήσει το δικαίωμα αυτό. Ο μικρότερος γιος του γέρου ήταν παράδειγμα παθολογικού τεμπέλη. Αρνιόταν να κάνει οποιαδήποτε δουλειά και ήταν ξαπλωμένος όλη μέρα στο κρεβάτι. Τον χτυπούσαν άγρια, τον σάπιζαν κυριολεκτικά στο ξύλο, αλλά τίποτα δεν άλλαζε. Ο νεαρός αυτός θεωρούσε τον εαυτό του υποδειγματικό χριστιανό και του άρεσε να διαβάζει την Αγία Γραφή. Συζητούσα μαζί του μέχρι τα μεσάνυχτα και του εξηγούσα τα σημεία εκείνα που δεν καταλάβαινε σωστά».

«Δεν κράτησε για πολύ καιρό την υπόσχεσή της η γυναίκα που έπρεπε να μου μαγειρεύει. Αναγκάστηκα για πρώτη φορά στη ζωή μου να μαγειρέψω μόνος μου, κάτι για το οποίο δεν είχα την παραμικρή ιδέα. Το ψάρι μου έφερναν οι χωρικοί και τα υπόλοιπα τρόφιμα τα αγόραζα από τη δημόσια αποθήκη τροφίμων. Δεν θυμάμαι πια τι άλλο τράβηξα στην προσπάθειά μου να τηγανίσω τα ψάρια, αλλά θυμάμαι καλά πως έκανα το κισέλ. Έβρασα το ξινόμουρο και προσέθετα το υγρό άμυλο. Όσο πιο πολύ προσέθετα, τόσο πιο πολύ μου φαινόταν πως ήταν αραιό· συνέχιζα να προσθέτω το άμυλο, ώσπου έγινε το κισέλ μια σκληρή μάζα. Μετά από αυτό το φιάσκο μου στη μαγειρική έπρεπε να παραδώσω τα όπλα και τότε με λυπήθηκε μια άλλη γυναίκα, η οποία δέχθηκε να μου μαγειρεύει».

«Στη σοφίτα της ίζμπας μου κρέμονταν τα δίχτυα των ψαράδων με μεγάλους φελλούς. Όταν φύσαγε ο "σίβερ" οι φελλοί χτυπούσαν ασταμάτητα και ο κτύπος αυτός μου θύμιζε τη μουσική του Γκριγκ, "ο χορός των νεκρών". Για τις ανάγκες μου έπρεπε, σαφώς, να βγαίνω έξω στο κρύο και στο χιόνι. Αυτό ήταν άκρως δύσκολο ακόμη και στις κανονικές καιρικές συνθήκες, αλλά όταν φύσαγε ο "σίβερ", η κατάσταση γινόταν απελπιστική. Στο Πλάχινο έμεινα κάτι παραπάνω από δύο μήνες, έως τις αρχές Μαρτίου 1925 και δεν είδα ούτε έναν περαστικό».

«Ανησυχώ για σένα ... Σε ένα από τα γράμματα της γιαγιάς διάβασα λόγια που με πλήγωσαν, ότι ο Μιχαήλ [ο γιος του στον οποίο γράφει την επιστολή αυτή] είναι μάλλον αδιάφορος, δεν δείχνει ευαισθησία. Αυτό το ξέρω κι εγώ ο ίδιος και πάντα με βασάνιζε. Δεν ξέρω αν μπορείς να καταλάβεις όλη τη φρίκη αυτής της σύντομης φράσης. Αυτό σημαίνει ότι η έλλειψη αλήθειας και το ψέμμα δεν σε πληγώνει στην καρδιά, δεν σφίγγεται η καρδιά σου όταν βλέπει κάτι ανήθικο και φοβερό, δεν φλέγεται η καρδιά σου από ιερή αγανάκτηση να αγωνιστείς κατά της κακίας, δεν χαίρεται η καρδιά σου όταν ακούς για κάτι όμορφο, για κάτι καλό, για κάτι υψηλό».

«Έχω γίνει τόσο ευέξαπτος και πέρασα προ ημερών τόσο μεγάλη κρίση θυμού, που έπρεπε να πάρω μια δόση brom και να κάνω ένεση καμφοράς, γιατί είχα δύσπνοια από βρογχοσπασμό. Δεν μου έχει ποτέ άλλοτε να εργάζομαι κάτω από τέτοιες συνθήκες [στρατιωτικό χειρουργείο κατά τον Β' Π.Π.]».


Βόινο-Γιασενέτσκι Βαλεντίν του Φέλιξ (1877-1961) ή επίσκοπος Λουκάς. Ναι, αυτός που είχε γίνει η φασαρία. Τα αποσπάσματα από το βιβλίο "Αρχιεπίσκοπος Λουκάς" του αρχιμανδρίτη Νεκτάριου Αντωνόπουλου. Δεν είναι αντιπροσωπευτικά, δεν ξέρω τίνος πράγματος. Θέλω να πω, δεν τα διάλεξα σαν τεκμήρια αγιότητας. Μάλλον ανθρωπότητας. Η φωτογραφία, από το φάκελό του στην ΚαΓκεΜπε, σε ηλικία περίπου εξήντα ετών. Ξυρισμένος, αν δεν φαίνεται.

17 Οκτωβρίου 2007

Antisocial sex and how to fight against it

Walter Ong finds [μια συγκεκριμένη γυναίκα] sexy, but "this is not a healthy sex directed toward marriage and family life, but an antisocial sex, made as alluring as possible while its normal term in marriage is barred by the ground rules."
Σταράτες κουβέντες, χωρίς μα και μου.

16 Οκτωβρίου 2007

Ο Χρόνος είναι και φαίνεται

Icastic - visualizing time, 247 (ως τώρα) ζωγραφιές του χρόνου.

Αυτό είναι μιας τετράχρονης ιταλιδούλας που ζει στην αυστρία. Δεν το διάλεξα για κάποιο διαίτερο λόγο.
Μέσω information aesthetics

15 Οκτωβρίου 2007

Ο πιο τρυφερός μυς είναι η καρδιά

“You don’t have to do this anymore, Dámaso.” I felt the heat of my own emotions. “It’s wrong, deeply wrong. Can’t you see that?”

He shrugged. “I have no choice. I owe it to my family. To my mother.”

“No,” I said. “You owe them nothing. Not your own self, your own body, your heart—”

“She brought me into the world.”

Absurdly, I said, “So did I.”

There was a silence. After a moment, I went on, “You’ve been given a great gift, Dámaso, and I can help you with it—you can live here with us, with Elvira and me, and never have to go out on the street and . . . and damage yourself again, because what your father is doing is evil, Dámaso, evil, and there’s no other word for it.”

He raised a wounded hand and let it fall again. “My family comes first,” he said. “They’ll always come first. I know my duty. But what they’ll never understand, what you don’t understand, is that I do hurt, I do feel it, I do.” And he lifted that same hand and tapped his breastbone, right over the place where his heart constricted and dilated and shot the blood through his veins. “Here,” he said. “Here’s where I hurt.”

Το μπαζάρισε ο chomen.

13 Οκτωβρίου 2007

Εθνικιστική σπέκουλα από χορηγό της εθνικής ομάδας (αίσχος)

Μόνο στην Ελλάδα γίνονται αυτά. Κρίμα.

A dirty old game
Money is corrupting the Corinthian ethos (ποιό;!) and making nonsense of competitive sport.

This whole event [το παγκόσμιο πρωτάθλημα ράγκμπυ] has been hyped up in a way that would be repellent if it weren't so ludicrous, culminating in the hilarious double-page Nike ad last Friday with the England team striking butch attitudes on the white cliffs of Dover under the caption "Not without a fight". As it happened, "without a fight" was just how England did go down to the Springboks that evening.
Ώστε χιλάριους λοιπόν, μάλιστα. Ας το μάθει ο σύριζας αγγλίας και τα ξαναλέμε.

Ενημέρωση: ο σύριζας αγγλίας το έμαθε.

Nike Store, Oxford Circus, Μια εικόνα μέσα σε μια εικόνα πόσες χιλιάδες λέξεις μας κάνει;

Μακάριοι οι γεφυροποιοί

ότι αυτοί εισπράξουσι τα διόδια.
The second development, potentially far more troubling, is the newly announced project to build the world's longest bridge—17 miles connecting Yemen and Djibouti—under Tarek bin Laden's Middle East Development LLC.

Proposed Yemen-Djibouti Bridge Threatens AFRICOM Security


Ο Ανδρέας έχει πει ένα κόλπο
Σφισφι σφισφισφισφιιι σφιιι σφιιι σφισφι

Αν κάνετε κόπυ το παραπάνω και τό σώσετε σ εναν
εδιδορ κειμένου με εξτένσιον μπ3, θ ακούσετε
το γνωστό σφύριγμα από την μουσική
της ταινίας.

11 Οκτωβρίου 2007

Comics are evil





more evil (προσοχή, η σελίδα διψάει για τα πολύτιμα υγρά του υπολογιστή σου).

09 Οκτωβρίου 2007

This is very dear to me


CHE GUEVARA AND FIDEL CASTRO, JANUARY 1959

The picture has a strange atmosphere because it's a time exposure, two or three seconds. The whole illumination is from the match when Fidel lit the cigar.

Προφανώς εννοεί ότι η μόνη ορατή πηγή φωτός είναι το σπίρτο. Αλλά η παράξενη ατμόσφαιρα οφείλεται στο άγνωστης προέλευσης φως.

07 Οκτωβρίου 2007

Ωχ, μάνα μου

Ιστοριοδρομίες 1.
Στα αρχαία και τα βυζαντινά χρόνια

Ιστοριοδρομίες 2.
Στα Νεότερα Χρόνια

Πολύ αργά για δάκρυα

όταν λέμε πολύ, δεν εννοούμε και εντελώς
Tim Roth @ Crying Men by Sam Taylor-Wood

Σκόρπια αποσπάσματα από ακόμα πιο σκόρπια webfinds.

Men In Tears
In 1972, Edmund Muskie was a front-runner for the presidential nomination of the U.S. Democratic Party. During the New Hampshire primary, he choked with anger and seemed to cry because of a couple of nasty newspaper articles. One was a hoax, the other an article attacking his wife. The result was that he was perceived as weak and incapable of leadership, and his campaign collapsed.
Ακουστικό βοήθημα When Candidates Couldn't Cry
Through the tears
At some point in the late 19th century, at the same time as they began to find sex problematic, Anglo-Saxon men stopped crying. It was an odd, somewhat arbitrary move, as if they had suddenly decided that it was unmanly to laugh or to scratch an itch. Weeping is, after all, a normal human function. Homer's superheroes cry loud and long; Shakespeare's men shed tears all the time; and to this very day, Italian, Russian, Spanish, Arab, African, Polish and Brazilian men are not embarrassed to weep or to express emotion. But in Britain, male tears became taboo, and the culture as a whole grew wary of strong feeling.
Men, Women And Tears
The notion that men should not display their emotions in public, and most specifically that they should never shed tears, was enshrined during the 19th century in the Spartan code of English public schools, which popularized the doctrine of the stiff upper lip, and was articulated by many writers, from early Victorian Charles Kingsley ("Men must work, and women must weep") to late Victorian "Mr. Dooley" ("Among men . . . wet eye manes dhry heart").
Οπτικοακουστικό βοήθημα, Nixon's "Checkers" Speech
"I Don't Want Tears"
"Dear Mother," wrote young Jim in a matter-of-fact, confident and impersonal style that came naturally to the professional son of a professional soldier: "This is a letter to an Army wife. I don't want tears spilled on it! . . . Early in March, I leave for Korea. I will fly a B-26 in combat. I am the pilot. I will have a bombardier in the nose, a navigator beside me and a gunner in the rear. We will fly at night. I carry bombs and machine guns, and I will know how to use them.

03 Οκτωβρίου 2007

Ο Μύθος του Κρυφού Σταυρού

Παρά το μεταρρυθμιστικό της έργο η κ. Γιαννάκου δεν έλαβε τους αναγκαίους σταυρούς προτίμησης από τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας, επειδή αρνήθηκε να ενδώσει στις πιέσεις για απόσυρση του περίφημου βιβλίου της Εκτης Δημοτικού
Θάνος Βερέμης, Καθημερινή, 30/9/2007 (η έμφαση δική μου)
Στις εκλογές του 2007 στην Α' Αθηνών η Ν.Δ. έλαβε 131.559 ψήφους έναντι 169.619 το 2004 (-38.060 ή -22,43%)
Στις εκλογές του 2007 η Μ.Γ. έλαβε 20.237 σταυρούς έναντι 38.112 το 2004 (-17.875 ή -46,90%)
Στις εκλογές του 2007 ο ΛΑ.Ο.Σ. έλαβε 17.767 ψήφους έναντι 11.867 (+5.900 ή +49,71%).

Αν δεχτούμε το μύθο του κρυφού σταυρού (το βιβλίο ιστορίας έβγαλε από τη βουλή την Μ.Γ.) τότε πρέπει παραδεχτούμε πως η επίδοση του ΛΑ.Ο.Σ είναι τραγική. Όταν η δεξαμενή στην οποία προσβλέπεις χάνει 38.060 ψήφους, και ειδικά ο προσωπικός νεροκουβαλητής σου 17.875, ε δεν είναι και να καμαρώνεις ότι καρπώθηκες μόλις 5.900.

Δεν χρειάζεται να το ταλαιπωρήσει κανείς ιδιαίτερα το ζήτημα. Η Μ.Γ. ήταν από τις λίγες φωνές στη Ν.Δ. που είχαν ταχθεί δημοσίως υπέρ της διαγραφής του θρησκεύματος από τις ταυτότητες. Μπράβο της, για το θάρρος. Αλλά πόσοι μπορεί να είναι αυτοί που ενώ δεν είχαν πρόβλημα λόγω ταυτοτήτων να τη σταυρώσουν το 2004, το 2007 όχι μόνο ρίξανε μαύρη πέτρα πίσω τους λόγω βιβλίου ιστορίας αλλά είχαν ταπηροκρανιωθεί τόσο πολύ που ξεχάσανε να ψηφίσουν τον ΛΑ.Ο.Σ.;

Βεβαίως το ότι ο μύθος είναι ανυπόστατος δεν αλλάζει το γεγονός της 'υπο δραματικές συνθήκες' αποτυχίας της Μ.Γ. να επανεκλεγεί. Το να είσαι απερχόμενη υπουργός και να σου φεύγουν οι μισοί σταυροί δεν είναι λίγο. Έχω μια ερμηνεία του φαινομένου, αρκετά πεζή και λίγο-πολύ ατεκμηρίωτη, αλλά πάντως όχι μυθολογική.

Το 2004 η Ν.Δ. εκλέγει στην Α' Αθηνών 9 βουλευτές
Αβραμόπουλος Δημήτριος 71.380
Κακλαμάνης Νικήτας 69.700
Βουλγαράκης Γεώργιος 69.250
Αλογοσκούφης Γεώργιος 61.619
Παυλόπουλος Προκόπιος 62.995
Γιαννάκου - Κουτσίκου Μαριέττα 38.112
Μπενάκη - Ψαρούδα Αννα 31.620
Κωνσταντάρας Δημήτριος 29.590
Κουντουρά Ελενα 19.435

Το 2007 εκλέγει 7 (αλλά παραθέτω και τους τρεις επιλαχόντες για να είναι η Γιαννάκου στην εικόνα)
Μπακογιαννη Θεοδωρα (Ντορα) του Κωνσταντινου 59,750
Αβραμοπουλος Δημητριος του Λαμπρου 52,312
Αλογοσκουφης Γεωργιος του Σπυριδωνος 51,085
Παυλοπουλος Προκοπιος του Βασιλειου 43,417
Βουλγαρακης Γεωργιος του Αποστολου 35,228
Πιπιλη Φωτεινη του Ανδρεα 26,398
Μπενακη-Ψαρουδα Αννα του Ευαγγελου 26,074
====
Κουντουρα Ελενα του Αλεξανδρου 21,904
Κωνστανταρας Δημητριος του Λαμπρου 20,975
Γιαννακου - Κουτσικου Μαριορη (Μαριεττα) του Παναγιωτου 20,237

Τι βλέπουμε; Τρεις γυναίκες το 2004, τρεις και το 2007. Όμως το 2007 υπάρχει η εκτός συναγωνισμού Μπακογιάννη και, το κυριότερο πιστεύω, η Πιπιλή με τις 'προνομιακές' προσβάσεις στα Μέσα. Η οποία Πιπιλή πέρασε έστω ελάχιστα και την απερχόμενη πρόεδρο της Βουλής. Τι τύχη θα μπορούσε να έχει η Μ.Γ.;

Κι αν δεχτούμε το μύθο του κρυφού σταυρού, που πήγαν οι σταυροί αυτών που δήθεν τιμώρησαν τη Μ.Γ. για το βιβλίο ιστορίας; Ποιος ή ποια από τη δεκάδα καπηλεύτηκε το βιβλίο ιστορίας και έβαλε στο σακούλι τους σταυρούς που στερήθηκε η Μ.Γ.;

Νομίζω πως αν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος παράγοντας, περισσότερο αποφασιστικός από την τύχη, αυτός ήταν το ύφος της Γιαννάκου. Η οποία σε όλη τη διάρκεια της θητείας της και για άσχετους μεταξύ τους λόγους εμφανιζόταν, ή τουλάχιστον εγώ έτσι την είδα, από υπεροπτική και αλαζονική έως σκέτα ανάγωγη. Λες και της χρωστάγαμε που έγινε υπουργός Παιδείας, οπότε κάθε αμφισβήτηση ή κριτική, ισοδυναμούσε με βλασφημία. Σκέψου τώρα, αν γινόταν εκνευριστική σε ανθρώπους που δεν πήγαν κάν να ψηφίσουν, τι ζόρι θα τράβαγε ο νεοδημοκράτης που τη σταύρωσε κι από πάνω.

Δεν πειράζει, στις επόμενες εκλογές θα μπει στο Επικρατείας κι έτσι θα αποκατασταθεί η διασαλευθείσα κοσμική ισορροπία. Ίσως μάλιστα τότε ξαναμπει και ο Νίκος Νικολόπουλος στη Βουλή. Του οποίου η αποτυχία να επανεκλεγεί δεν δημιούργησε κάποια ανάλογη μυθολογία. Έστω κι αν συγκαταλέγεται μεταξύ των βιβλιοκάπηλων.

Αδικία.

02 Οκτωβρίου 2007

Πανηγύρισε την ελευθερία να διαβάζεις

When I recently popped into one of San Francisco's most famous independent bookstores, City Lights Booksellers & Publishers, I noticed a display marked "Banned Books." Many of the books I saw were classics -- books I couldn't imagine having grown up without reading. So I'm pleased to tell you that here at Google, we've put together a website where you can explore banned books as part of Banned Books Week, taking place this year from September 29th through October 6th.

It turns out that City Lights played an active role in the history of banned books in America. One of the books on the shelf was Howl, by legendary San Francisco beat poet Allen Ginsberg. City Lights doesn't just sell Howl -- it was the original publisher, and in 1956 went to court to defend itself against obscenity charges.

Posted by Sarah Payne, Book Search Support Team
Νομίζω χειρότερο από να απογορεύσεις ένα βιβλίο είναι να το παραγνωρίσεις. Όπως και να 'χει το βιβλιοπωλείο μου χτύπησε ένα κουδούνι.

27 Σεπτεμβρίου 2007

Αχ νιότη πού 'κρυβες πως θα γινόμουν

γροθιά στο πολιτικό κατεστημένο

Δεν είναι απίστευτο πόσο χρήσιμη επιλογή είναι ένα κοστούμι; Δεν αντιλέγω, κανείς δε ζημιώθηκε βγάζοντας τα ψηλοτάκουνα. Αλλά χωρίς ένα ωραίο κοστουμάκι πολιτικός αρχηγός δε γίνεσαι.

(για τα γάντια δεν το συζητάω, κλασσικό αξεσουάρ κάθε άντρα που ξέρει τι θέλει, φοριούναι πρωί μεσημέρι βράδι, all weather, four seasons)

25 Σεπτεμβρίου 2007

Εθνικιστικό παραλήρημα

Πότε θα γίνουμε Αμερική;

polyglot conspiracy

23 Σεπτεμβρίου 2007

Βίντεο-σοκ: Ο ντόπιος συνεργάτης

στέλνει στα ξένα κέντρα αποφάσεων τα μαντάτα για τη Μαριέττα

22 Σεπτεμβρίου 2007

Γιώργο, Βαγγέλη, Άννα

Αφήστε όλα τα λουλούδια ν' ανθίσουν

Hiva Oa, an island of the Marquesas

18 Σεπτεμβρίου 2007

Νίτσε σήκω να τον δεις

Ιδού τι χάνουμε που δεν είμαστε secular state (όπως είναι η Αμερική, σύμφωνα με ένορκες καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων)
LINCOLN, Neb. - Fed up with the threats, tired of natural disasters, the state's longest-serving state senator is using his legal muscle against who he says is the culprit — God. State Sen. Ernie Chambers of Omaha sued the Almighty in Douglas County District Court last week.

Chambers, who skips morning prayers during the legislative session and often criticizes Christians, said he filed the lawsuit to show that anybody can file a lawsuit against anybody.
AP, μέσω Volokh όπου μνημονεύεται και η, γνωστή σε όλους φαντάζομαι, υπόθεση United States ex rel. Mayo v. Satan and His Staff, 54 F.R.D. 282 (W.D. Pa. 1971)

17 Σεπτεμβρίου 2007

Το πιο καλτ προεκλογικό ποστ

ΦΕΥΓΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ - Ο Γιώργος έβαλε στοίχημα για νίκη με πάνω απο 2 μονάδες διαφορά....
Τα τελευταία νέα; Ο Γιώργος Παπανδρέου είπε το μεσημέρι στους δημοσιογράφους - με τους οποίους συνέφαγε - ότι γνωρίζει την προπαγάνδα της ΝΔ και "βάζει στοίχημα" ότι το ΠΑΣΟΚ θα είναι ο νικητής των εκλογων με πάνω απο 2 μονάδες διαφορά (απαντώντας στις...δημοσκοπήσεις της ΝΔ) επικαλούμενος τις δικές του γνώσεις περι των δημοσκοπήσεων.
Η αλήθεια είναι ότι ήδη πολλοί υπουργοί έχουν αδειάσει τα γραφεία τους και ετοιμάζονται να παραδώσουν.....Τα παραμύθια της χαλιμάς, τελείωσαν.
Αυτή ήταν η εισαγωγή, ακολουθεί το ψητό.
Πριν απο λίγο μάθαμε για δημοσκόπηση -σημερινή - που πήρε μεγάλο τηλεοπτικό δίκτυο. Σε αυτή το ΠΑΣΟΚ είναι "πάνω απο μια μονάδα μπροστά απο την ΝΔ", το ΚΚΕ μια μονάδα πάνω απο τα προηγούμενα ποσοστά του(δηλαδή κοντά στο 6%), μετά έρχεται το ΛΑΟΣ που μπαίνει στη βουλή και τελευταίος ο ΣΥΝ που θα δώσει μάχη, αλλά τελικά θα μπει.

Ολα δείχνουν ότι αύριο ΠΟΛΛΟΙ θα εκπλαγούν και μάλιστα πολύ άσχημα. Ο λαός - που τόσες ημέρες είναι...βουβός - θα δώσει την δική του απάντηση και στα έμμισθα παπαγαλάκια (τις σφουγγαρίστρες της εξουσίας).
Πολλοί θα εκπλαγούν και μάλιστα πολύ άσχημα
I rest his case και πάω να απλώσω τα σφουγγαρόπανα μπας και στεγνώσουν μέχρι τις επόμενες εκλογές.

Για τον Γιώργο

Αύριο, σαν τότε, και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Μαξίμου.

(συγνώμη αλλά you made me do it)

16 Σεπτεμβρίου 2007

Έκτακτο Παράρτημα

Από την Κεντρική Επιτροπή του Πολιτικού Γραφείου της Φιλελεύθερης Συμμαχίας διαψεύδεται ότι συνεκλήθη εκτάκτως προκειμένου να εξετάσει την αίτηση προσχώρησης του Γιώργου Παπανδρέου.

«Κι αύριο μέρα είναι» δήλωσε με νόημα ο πρόεδρος του κόμματος, που για ευνόητους λόγους θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του.

Ο Θεός-Αράχνη

Πριν ένα χρόνο κάποιος (μου) είχε γράψει
Πάντως είναι άλλο πράγμα η συνείδηση της υπάρξεως
από την συνείδηση της ατομικότητος. Γιατί το
λέω αυτό ; Γιατί μπορεί να υπάρχει
μία συλλογική συνείδηση - ας πούμε όλες οι αράχνες
να έχουν μία συνείδηση, κοινή σε όλες -
και μου αρέσει αυτή η σκέψη, να χει την συνείδησή σου
ο διπλανός σου, να ξέρεις επειδή σε ξέρει
αυτός - κάτι σαν ξενιστής συνείδησης . Ωραίο, έτσι ;
Αν χαθεί ο ξενιστής οι άλλοι θα πάψουν να γνωρίζουν την
ύπαρξή τους -
αχ να υπήρχε τέτοιος έρωτας στον κόσμο !
Είναι ο Θεός ;
Κάποιε, διάβασε και πες μου από που το γνώριζες (έχω ανατριχιάσει).

The Arachnid Threat (13/9)
I refer to the giant spider web at Lake Tawakoni State Park in Texas. The web covers hundreds of square meters. Not only was it built by hundreds of spiders, who normally build isolated webs and eat each other if they get too close, but entomologist Allen Dean reports that they belong to twelve different families! We're talking massive inter-species communication here folks, and not particularly closely related species either. It is comparable to communication and collaboration between human beings (family Hominidae) and Lar Gibbons (family Hylobatidae).

Now I don't know what the size of their vocabulary is or whether they have recursion, but the fact is, they are communicating, and speaking for arachnophobes everywhere, I don't like it. If they keep this up, pretty soon it won't just be little spiders in North Texas building a big web, it will be armies of giant tarantulas coming to get us. Think of the bugs in Starship Troopers. We need a massive, international research effort into spider communication right now, so that we can put a stop to this menace. I don't know why the BBC and other journalists haven't raised the alarm. They're probably in league with the spiders.
Family Values in Biology and Linguistics (15/9)
In my post on The Arachnid Threat, I compared the cooperation of the twelve families of spiders involved to cooperation between human beings and Lar Gibbons. The basis for this comparison was the fact that human beings and Lar Gibbons, like the spiders, belong to different families within the same order. Without knowing exactly which species of spiders were involved (not reported in the news item), distance on the traditional family tree was the only measure available to me.

Over at Evolgen, RPM points out that this is not a good distance measure because mammalian taxa are much less diverse than arthropod taxa. Using estimates of the time depth of separation of the various taxa involved, he concludes that a more apt comparison would be cooperation between human beings and marsupials, such as kangaroos, koalas, opossums, and Tasmanian devils.

13 Σεπτεμβρίου 2007

Ο Αγών του Γεωργίου Καρατζαφέρη

Ό,τι και να λέμε, πονάει η γροθιά στο κατεστημένο.



Βρετανικός πολιτικός πολιτισμός

Μεσαίοι και ακραίοι Έλληνες, βλέπετε και μαθαίνετε.

08 Σεπτεμβρίου 2007

Τα κόμιξ φτωχαίνουν τη γλώσσα μας, κάντε κάτι (γκντουπ)

How idiotic arguments enter the political mainstream
The war on rationality
Language (Log) is a virus

Deep Grassroots Politics

Έφη Σαρρή, φάε τη σκόνη του Αλέκου Χρυσανθακόπουλου




Όπως είθισται να διασαφηνίζεται στις περιπτώσεις αυτές, τόσο το φυλλάδιο όσο και ο πρωταγωνιστής κυκλοφορούν αμφότερα λυτά στους δρόμους της Πάτρας.
(εννοείται πως για το φυλλάδιο κρίνω από το αντίτυπο που έχω στα χέρια μου, δεν αποκλείεται να κυκλοφορεί και δεμένο)

Spies like me

In other records, it is revealed that a 1945 edition of The Naturist magazine was examined by MI5 for "hidden writing", which would have been shown up by a solution of soda and water.

Norwegian spy Hans Larsen was interrogated by the British, also at Latchmere House, in May 1945.

A copy of the magazine he had in his possession was tested for the writing among the pages of naked women and articles titled Naturism in the United States and All the Year Round Natural Fitness.

02 Σεπτεμβρίου 2007

Η Φώφη Ζει


Hasta la epicratia siempre.

01 Σεπτεμβρίου 2007

Καλό Χειμώνα (μαζί δώρο, 1950's threesome)

Dinah Shore, Fred MacMurray, Ann Miller


Ella Fitzgerald and Louis Jordan


Ray Charles & Betty Carter


Tom Jones & Cerys Matthews


Το τραγούδι δεν είναι τόσο αθώο όσο φαίνεται. Για τον Σαγίντ Κουτμπ είχα διαβάσει στο Newsletter 7 του ISIM.
He recounted how he once attended a church dance and was scandalized by the occasion's 'seductive atmosphere'. As Qutb wrote, 'the dancing intensified,' and the 'hall swarmed with legs'. In order to create a 'romantic, dreamy effect', the pastor dimmed the lights and played on the gramophone the popular big band dance tune, 'Baby, it's cold outside'. Qutb's American writings are laced with such anecdotes, which reveal a strong concern with moral issues, especially concerning matters of sexuality.
Ο Κουτμπ θεωρείται ο πνευματικός πατέρας της Αλ Κάιντα.

Καλό χειμώνα (ξανά)λέμε.

κι ένα τελευταίο για το δρόμο
Ricardo Montalban-Esther Williams


τέλος ένα τελευταίοτερο για το σπίτι