Εβραίοι Ταλμουδιστές - Ανθρωποθυσίες
• To ίδιο έτος, το 1882, οι Εβραίοι αρπάζουν στο Πορτ-Σαϊδ της Αιγύπτου την 9ετή θυγατέρα ιθαγενούς. Οι γονείς έχοντας υπ' όψη τα πρόσφατα γεγονότα στην Αλεξάνδρεια, άρχισαν να την αναζητούν. Με τη βοήθεια κάποιων μαρτύρων οι οποίοι τους υπέδειξαν κάποιον γνωστό Εβραίο τον οποίο τυχαία είχαν δει να κρατά από το χέρι το κοριτσάκι και να το υπόσχεται διάφορα γλυκίσματα, οι Αρχές ερεύνησαν το σπίτι του Εβραίου και ανεκάλυψαν το πτώμα του θύματος το οποίο έφερε νωπά ακόμη τα ίχνη της αφαίμαξης. Από τις ανακρίσεις που επακολούθησαν, ο κακούργος Εβραίος σε όλες τις ερωτήσεις, αν αυτός ήταν ο δολοφόνος και για ποιο λόγο διέπραξε το κακούργημα, απαντούσε με μία μόνο φράση: " Ο θεός γνωρίζει ". Παρεπέμφθει σε δίκη και καταδικάσθηκε από το Κακουργιοδικείο της Μανσούρα σε θάνατο δι' απαγχονισμού. ( Πηγή: Μ.Π. Μηχανίδου — Αι Ανθρωποθυσίαι παρ' Ιουδαίοις )
Το απόσπασμα υπάρχει σ' ένα βιβλίο που είναι ανεβασμένο στο scribd, I.B Pranaitis, Το ξεσκέπασμα του Ταλμούδ. Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τι είναι του αρχικού συγγραφέα, τι των μεταφραστών και τι των εκδοτών.
Ο Pranaitis ήταν μάρτυρας κατηγορίας σε μία από τις πιο γνωστές δίκες για τη συκοφαντία του αίματος.
Τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται;
Πάντως ο Αμπελάς κάνει μια πολύ εύστοχη παρατήρηση
Είναι δε απορίας άξιον [παρότι η σχετική φιλολογία ξεκινάει ίσως από τον 3ο αιώνα] πως εν τοις Συναξαρίοις, ένθα εκτίθενται παντός είδους μαρτύρια και βάσανοι αγίων, μαρτύτων, οσίων, οσιομαρτύρων και λοιπών ηγιασμένων, δεν αναφέρονται και τοιαύτα κατά χριστιανοπαίδων
2 σχόλια:
Εγώ αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι το πώς κατάφερε να προχωρήσει από την Δυτική Ευρώπη στις ανατολικές ορθόδοξες περιοχές. Με όσους έχω μιλήσει δεν έχουν καταφέρει να μου προσφέρουν κάποιο πιθανό μηχανισμό.
Πάντως εσύ αναφέρεις την περίπτωση του 1882 - ρίξε μια ματιά και το 1892 κατά τύχη πάλι στο Πορτ Σάϊντ στους Νιου Γιορκ Τάϊμς. Σημειωτέον αν ρίξεις μια ματιά στο κείμενο του Αμπελά θα δεις οτι δημοσιεύθηκε το 1891 με το πογκρόμ της Κέρκυρας.
Για το Ταλμούδ μια καλή ανάρτηση είναι αυτή.
Δεν γνωρίζω την ιστορική διαδρομή αλλά υποψιάζομαι πως ίσως βοήθησε η τυπογραφία. Όχι μόνο για τη διάδοση αλλά περισσότερο για την αξιοπιστία της κατηγορίας.
Αν σήμερα μια αρλούμπα γίνεται πιστευτή επειδή "το διάβασα στο ίντερνετ σου λέω", γιατί οι άνθρωποι τοτε να μην περιέβαλλαν με αυθεντία ό,τι έβλεπαν τυπωμένο;
(με σκανδαλίζει το ενδεχόμενο ο Πραναΐτης να παραθέτει Μηχανίδου)
Δημοσίευση σχολίου