Προκαταβολικά δηλώνω πως τρέφω απεριόριστο σεβασμό και εκτίμηση προς τον Τάκη Καμπύλη, τόσο σαν άνθρωπο όσο και σαν επαγγελματία. Οι αρνητικές για το πρόσωπό του κρίσεις που ακολουθούν είναι προϊόν επηρεασμού μου, τόσο με θεμιτά όσο και αθέμιτα μέσα, μεταξύ άλλων από το "λόμπι της δραχμής" και το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Ιουδαίας.
Η ιστορία του (βεριτάμπλ) Φαήλου Κρανιδιώτη τηλεγραφικά έχει ως εξής:
Ο Μανώλης Βασιλάκης το 1999 με μια σειρά παρεμβάσεών του σε εφημερίδες και ραδιόφωνα επέκρινε με σφοδρότητα το Δίκτυο 21. Όσοι θεώρησαν ότι θίγονταν στράφηκαν δικαστικά εναντίον του Μ.Β. και των μέσων που του προσέφεραν βήμα. Με αγωγές ζητούσαν χρηματική αποζημίωση μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων δραχμών για τη βλάβη που υπέστησαν. Την υπόθεση εκ μέρους του Δικτύου 21 χειρίστηκαν ο Φαήλος Κρανιδιώτης και ο Διονύσης Καραχάλιος. Το τέλος γράφτηκε με την καταδίκη του Μ.Β. για συκοφαντική δυσφήμιση και την δήλωση μετανοίας του.
Ο Νικήτας Λιοναράκης, εναντίον του οποίου είχε επίσης στραφεί του Δίκτυο 21 επειδή είχε φιλοξενήσει τον Μ.Β. στην ΕΡΑ, καταδικάστηκε από τα ελληνικά δικαστήρια. Προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και δικαιώθηκε.
Την χαρακτηρίζω "ιστορία του (βεριτάμπλ) Φαήλου Κρανιδιώτη" γιατί ο Κρανιδιώτης ανεμίζει τη δήλωση μετανοίας του Μ.Β. σαν τρόπαιο.
Για κάποιο μυστήριο λόγο μοιάζει να πιστεύει πως πρόκειται για κείμενο του οποίου ο τυχαίος αναγνώστης θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο Μ.Β δεν χλευάζει αλλά σοβαρολογεί όταν αυτοχαρακτηρίζεται πιόνι σε ένα παιχνίδι παραπληροφόρησης.
Ας περάσουμε τώρα στον αριστερό Φαήλο Κρανιδιώτη.
Ο Τάκης Καμπύλης, διευθυντής του Αθήνα 984, αισθάνεται προσβεβλημένος από τις Καμπύλες του φασισμού. Δηλαδή από τον σχολιασμό των πράξεων του. Γι' αυτό ζητά από την Λαμπρινή Θωμά να αναρτήσει μία υπαγορευμένη δήλωση μετανοίας. Ειδάλλως θα την απολύσει.
Αν ο (βεριτάμπλ) Φαήλος Κρανιδιώτης έχει το ελαφρυντικό ότι είναι μπρουτάλ δεξιός, για τον Τάκη Καμπύλη τι να υποθέσει κανείς;
Δε λέω, κανείς δεν είναι απρόσβλητος από το μικρόβιο του αυταρχισμού, που στο κάτω-κάτω υπάρχει στο job description της διακυβέρνησης κάθε γαλέρας. Αλλά όταν στον αυταρχισμό προστίθεται η εκδικητικότητα το πράγμα ξεφεύγει για τα καλα.
Μπορεί κάποιος, με πληθωρική γενναιοδωρία, να εικάσει πως ο Καμπύλης δεν ενήργησε με εκδικητικότητα. Πως σκόπευε με παιδαγωγική διάθεση να ταλαιπωρήσει τη Θωμά για δυο-τρεις μέρες. Άντε μια βδομάδα. Ένα μικρό καψώνι, ίσα όσο θα χρειαζόταν για να καταλάβει το σφάλμα της στις πραγματικές του διαστάσεις Και του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι, όταν διαπίστωσε πως εκεί που νόμιζε ότι χρωστούσαν ευγνωμοσύνη του πήραν και το βόδι. Άμα σου πάρουν το βόδι, φυσικό είναι τρελαθείς και να μην ξέρεις τι λες και κάνεις.
Αλλά αυτή είναι μια εξήγηση μάλλον χριστιανική, παλαιοδιαθηκική, παρά αριστερή.
Αν η Θωμά σχολίαζε την ανακοίνωση-που-μασκαρεύτηκε-είδηση αποδοκιμάζοντας την ΕΣΗΕΑ, υπάρχει περίπτωση ο Καμπύλης να της έκανε έστω την πιο ανώδυνη παρατήρηση; Θα της αποδιδόταν η μομφή ότι βγήκε από τη θεματολογία της εκπομπής της και έπληξε την αξιοπιστία του σταθμού; Χα χα χα.
Δε νομίζω πως η συμπεριφορά του Καμπύλη δείχνει άνθρωπο που έχει ψηλά στις προτεραιότητές του την αξιοπιστία του σταθμού που διευθύνει. Περισσότερο μου φαίνεται να τον απασχολεί αν ελέγχει τον σταθμό. Αν καλύτερος έλεγχος σημαίνει χαμηλότερη αξιοπιστία, ε δε θα πεθάνουμε κιόλας. Κι αν απόλυτος έλεγχος σημαίνει πλήρης αναξιοπιστία, παράπλευρες απώλειες υπάρχουν πάντα.
Αν το ΔΣ της ΔΕΡΑ, και τελικά ο Καμίνης, κρίνει ότι η (αν)αξιοπιστία του σταθμού υπηρετείται με δηλώσεις μετανοίας, προφανώς είναι άδικο να αποδοθεί περισσότερη από τη μισή ντροπή στον διευθυντή που τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος φυλάει άγρυπνος τις Θερμοπύλες της αυθαιρεσίας και της μικροπρέπειας.
Το σημαντικότερο, παρά τη δεδομένη απαξίωση της δικαιολογίας "εγώ απλώς ακολουθούσα τις εντολές των ανωτέρων μου", θα μπορούσα να αντιμετωπίσω με συμπάθεια (ίσως όχι συμπάθεια αλλά σίγουρα οίκτο) το επιχείρημα πως αν, ως όφειλε, υπερασπιζόταν τη συνάδελφό του θα έβαζε το κεφάλι του στον ντορβά. Και τελικά θα απολύονταν και οι δύο.
Δεκτό. Με έντονα πικρή γεύση, αλλά από μένα δεκτό.
Αλλά για το ότι, όταν το ΔΣ της ΔΕΡΑ αρνήθηκε στη συνάδελφό του το ελάχιστο και αυτονόητο δικαίωμα να απολογηθεί, εκείνος σφύριζε αδιάφορα τι δικαιολογία μπορεί να προβάλει;
Κι αν ήταν απασχολημένος και του διέφυγε, ούτε εκ των υστέρων δεν θεωρεί σκόπιμο να πει μια κουβέντα; Έστω για τα προσχήματα, ότι δεν τον βρίσκει σύμφωνο η διαδικασία.
Λοιπόν όχι, ένας αριστερός Φαήλος Κρανιδιώτης δεν είναι εφικτός. Αλλά ο αμοραλιστής Τάκης Καμπύλης δυστυχώς είναι μπαγιάτικα νέα.
Η ιστορία του (βεριτάμπλ) Φαήλου Κρανιδιώτη τηλεγραφικά έχει ως εξής:
Ο Μανώλης Βασιλάκης το 1999 με μια σειρά παρεμβάσεών του σε εφημερίδες και ραδιόφωνα επέκρινε με σφοδρότητα το Δίκτυο 21. Όσοι θεώρησαν ότι θίγονταν στράφηκαν δικαστικά εναντίον του Μ.Β. και των μέσων που του προσέφεραν βήμα. Με αγωγές ζητούσαν χρηματική αποζημίωση μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων δραχμών για τη βλάβη που υπέστησαν. Την υπόθεση εκ μέρους του Δικτύου 21 χειρίστηκαν ο Φαήλος Κρανιδιώτης και ο Διονύσης Καραχάλιος. Το τέλος γράφτηκε με την καταδίκη του Μ.Β. για συκοφαντική δυσφήμιση και την δήλωση μετανοίας του.
Ο Νικήτας Λιοναράκης, εναντίον του οποίου είχε επίσης στραφεί του Δίκτυο 21 επειδή είχε φιλοξενήσει τον Μ.Β. στην ΕΡΑ, καταδικάστηκε από τα ελληνικά δικαστήρια. Προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και δικαιώθηκε.
Την χαρακτηρίζω "ιστορία του (βεριτάμπλ) Φαήλου Κρανιδιώτη" γιατί ο Κρανιδιώτης ανεμίζει τη δήλωση μετανοίας του Μ.Β. σαν τρόπαιο.
Για κάποιο μυστήριο λόγο μοιάζει να πιστεύει πως πρόκειται για κείμενο του οποίου ο τυχαίος αναγνώστης θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο Μ.Β δεν χλευάζει αλλά σοβαρολογεί όταν αυτοχαρακτηρίζεται πιόνι σε ένα παιχνίδι παραπληροφόρησης.
Ας περάσουμε τώρα στον αριστερό Φαήλο Κρανιδιώτη.
Ο Τάκης Καμπύλης, διευθυντής του Αθήνα 984, αισθάνεται προσβεβλημένος από τις Καμπύλες του φασισμού. Δηλαδή από τον σχολιασμό των πράξεων του. Γι' αυτό ζητά από την Λαμπρινή Θωμά να αναρτήσει μία υπαγορευμένη δήλωση μετανοίας. Ειδάλλως θα την απολύσει.
Αν ο (βεριτάμπλ) Φαήλος Κρανιδιώτης έχει το ελαφρυντικό ότι είναι μπρουτάλ δεξιός, για τον Τάκη Καμπύλη τι να υποθέσει κανείς;
Δε λέω, κανείς δεν είναι απρόσβλητος από το μικρόβιο του αυταρχισμού, που στο κάτω-κάτω υπάρχει στο job description της διακυβέρνησης κάθε γαλέρας. Αλλά όταν στον αυταρχισμό προστίθεται η εκδικητικότητα το πράγμα ξεφεύγει για τα καλα.
Μπορεί κάποιος, με πληθωρική γενναιοδωρία, να εικάσει πως ο Καμπύλης δεν ενήργησε με εκδικητικότητα. Πως σκόπευε με παιδαγωγική διάθεση να ταλαιπωρήσει τη Θωμά για δυο-τρεις μέρες. Άντε μια βδομάδα. Ένα μικρό καψώνι, ίσα όσο θα χρειαζόταν για να καταλάβει το σφάλμα της στις πραγματικές του διαστάσεις Και του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι, όταν διαπίστωσε πως εκεί που νόμιζε ότι χρωστούσαν ευγνωμοσύνη του πήραν και το βόδι. Άμα σου πάρουν το βόδι, φυσικό είναι τρελαθείς και να μην ξέρεις τι λες και κάνεις.
Αλλά αυτή είναι μια εξήγηση μάλλον χριστιανική, παλαιοδιαθηκική, παρά αριστερή.
Αν η Θωμά σχολίαζε την ανακοίνωση-που-μασκαρεύτηκε-είδηση αποδοκιμάζοντας την ΕΣΗΕΑ, υπάρχει περίπτωση ο Καμπύλης να της έκανε έστω την πιο ανώδυνη παρατήρηση; Θα της αποδιδόταν η μομφή ότι βγήκε από τη θεματολογία της εκπομπής της και έπληξε την αξιοπιστία του σταθμού; Χα χα χα.
Δε νομίζω πως η συμπεριφορά του Καμπύλη δείχνει άνθρωπο που έχει ψηλά στις προτεραιότητές του την αξιοπιστία του σταθμού που διευθύνει. Περισσότερο μου φαίνεται να τον απασχολεί αν ελέγχει τον σταθμό. Αν καλύτερος έλεγχος σημαίνει χαμηλότερη αξιοπιστία, ε δε θα πεθάνουμε κιόλας. Κι αν απόλυτος έλεγχος σημαίνει πλήρης αναξιοπιστία, παράπλευρες απώλειες υπάρχουν πάντα.
Αν το ΔΣ της ΔΕΡΑ, και τελικά ο Καμίνης, κρίνει ότι η (αν)αξιοπιστία του σταθμού υπηρετείται με δηλώσεις μετανοίας, προφανώς είναι άδικο να αποδοθεί περισσότερη από τη μισή ντροπή στον διευθυντή που τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος φυλάει άγρυπνος τις Θερμοπύλες της αυθαιρεσίας και της μικροπρέπειας.
Το σημαντικότερο, παρά τη δεδομένη απαξίωση της δικαιολογίας "εγώ απλώς ακολουθούσα τις εντολές των ανωτέρων μου", θα μπορούσα να αντιμετωπίσω με συμπάθεια (ίσως όχι συμπάθεια αλλά σίγουρα οίκτο) το επιχείρημα πως αν, ως όφειλε, υπερασπιζόταν τη συνάδελφό του θα έβαζε το κεφάλι του στον ντορβά. Και τελικά θα απολύονταν και οι δύο.
Δεκτό. Με έντονα πικρή γεύση, αλλά από μένα δεκτό.
Αλλά για το ότι, όταν το ΔΣ της ΔΕΡΑ αρνήθηκε στη συνάδελφό του το ελάχιστο και αυτονόητο δικαίωμα να απολογηθεί, εκείνος σφύριζε αδιάφορα τι δικαιολογία μπορεί να προβάλει;
Κι αν ήταν απασχολημένος και του διέφυγε, ούτε εκ των υστέρων δεν θεωρεί σκόπιμο να πει μια κουβέντα; Έστω για τα προσχήματα, ότι δεν τον βρίσκει σύμφωνο η διαδικασία.
Λοιπόν όχι, ένας αριστερός Φαήλος Κρανιδιώτης δεν είναι εφικτός. Αλλά ο αμοραλιστής Τάκης Καμπύλης δυστυχώς είναι μπαγιάτικα νέα.
3 σχόλια:
Διαβάζοντας την τριλογία σου σκεφτόμουν ότι τελικά κριτικάρεται ο Καμπύλης και άλλοι διότι δεν διατύπωσαν με την πρέπουσα πονηριά τις σκέψεις (;) τους. Ή γιατί βιάστηκαν να μιλήσουν. Ή να πράξουν. Δεν θα ήταν δύσκολο να οδηγηθεί σιγά-σιγά η Θ. σε παραίτηση ή κάτι ανάλογο, χωρίς πολλές κουβέντες. Οπως, υποθέτω, δεν θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξαναβρεί δουλειά. Διαθέτει (με το παραπάνω) τις ικανότητες και την πείρα. Το θέμα της "λογοκρισίας", το θέμα των σχέσεων των επάνω και των κάτω στα μέσα ενημέρωσης, το θέμα του συνδικαλιστικού εκπροσώπου (ιδιαίτερα της ΕΣΗΕΑ) ξεπερνούν κατά πολύ την περίπτωση. Η κουβέντα, όπως γίνεται, μάλλον τα συσκοτίζει.
Κατά τα άλλα έχεις απόλυτο δίκιο.
Πριν αρκετά χρόνια ήταν η Μαριάννα Πυργιώτη σε μια εκπομπή του, ή με τον, Γιάννη Τριάντη.
Λέγανε για την (αυτο)λογοκρισία και ανέφερε η Πυργιώτη σε εύθυμο τόνο ένα περιστατικό που της είχε συμβεί στον Φλας. Είχε βγάλει στην εκπομπή της κάποιον από την ΕΥΔΑΠ, δεν θυμάμαι για ποιον ακριβώς λόγο. Μάλλλον για κάποιο σκαμμένο δρόμο που ο εργολάβος τον είχε αφήσει ανοιχτό. Όπως και νά 'χει πίεζε αυτόν της ΕΥΔΑΠ να ονομάσει τον κακό εργολάβο. Εκείνος το απέφευγε, κι όσο το απέφευγε τόσο φόρτωνε η Πυργιώτη. Ε, κάποια στιγμή τον έσκασε και της το ξεφούρνισε: ΙΝΤΡΑκάτι. Μουδιασμένη ευχαρίστησε για την πληροφορία, και έκλεισε την εκπομπή περιμένοντας να βαδίσει την οδό προς το λογιστήριο.
Δεν συνέβη απολύτως τίποτα. Ουδείς ασχολήθηκε.
Ασφαλώς αυτό δεν σημαίνει ότι ο διευθυντής του Φλας είχε στο γραφείο του την επιγραφή "Στηρίζουμε την αντικειμένικοτητα, ελέγχουμε τον Κόκκαλη". Αλλά φαντάζομαι δεν θα ήταν και ανασφαλής σε σημείο να κυνηγάει τους δημοσιογράφους με το υποδεκάμετρο.
Διαβάζοντας την τριλογία σου σκεφτόμουν ότι τελικά κριτικάρεται ο Καμπύλης και άλλοι διότι δεν διατύπωσαν με την πρέπουσα πονηριά τις σκέψεις (;) τους. Ή γιατί βιάστηκαν να μιλήσουν. Ή να πράξουν.
Λίγο απίθανη λογική. Είναι σαν να λέμε ότι τελικά ο βιαστής κριτικάρεται επειδή άφησε ίχνη και τον πιάσανε. Όχι: κριτικάρεται για το βιασμό. Και θα ήταν το ίδιο λάθος η πράξη και αν δεν τον έπιαναν.
Πράγματι, λοιπόν, ο Καμπύλης θα μπορούσε να κάνει πιο «έξυπνα» την λογοκρισία ή ακόμα και τη δίωξη που ήθελε να κάνει και να μην ανοίξει μύτη, ενώ θα είχε διαπράξει το ίδιο αποτέλεσμα.
Αυτό, προσωπικά, ελάχιστα με ενδιαφέρει.
Εκτός αν μας αρκεί να χειροκτορήσουμε την επιτηδιότητα (στο στυλ «Ωραία έφαγε τα εκατομμύρια ο τάδε και την έκανε για Βραζιλία, μάγκας»), και φτάνουμε να θεωρήσουμε το μασκαρά ―που όμως δεν είναι επαρκώς έξυπνος― θύμα.
Οπως, υποθέτω, δεν θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξαναβρεί δουλειά. Διαθέτει (με το παραπάνω) τις ικανότητες και την πείρα.
Ναι, με 50% ανεργία στους δημοσιογράφους και τις μισές εφημερίδες κλειστές, θα κάνουν ουρά τα διάφορα μέσα να την προσλάβουν.
Και το πρώτο που κοιτάνε είναι ικανότητες και πείρα, αυτά θέλουν οι εκδότες, ραδιοφωνάδες κλπ, όχι κάνα παιδάκι ή κάποιον να εκβιάσουν για να δουλεύει με τον βασικό και κάτω...
Το θέμα της "λογοκρισίας", το θέμα των σχέσεων των επάνω και των κάτω στα μέσα ενημέρωσης, το θέμα του συνδικαλιστικού εκπροσώπου (ιδιαίτερα της ΕΣΗΕΑ) ξεπερνούν κατά πολύ την περίπτωση. Η κουβέντα, όπως γίνεται, μάλλον τα συσκοτίζει..
Αν ποτέ σας απολύσουν κ. Κουκουζέλη, σας εύχομαι να μην ξεπετάξουν τόσο εύκολα πλευρές τις υπόθεσης, για να επικεντρωθούν στο αν ο κακοκοίρης που σας απέλυσε το έκανε άτσαλα και μπορούσε να το κάνει αλλιώς και να γλυτώσει την φασαρία...
Εύχομαι επίσης να μην το πάρουν στην πλάκα, στα πλαίσια του «έλα μωρέ, κάποιος με τις ικανότητες του Κουκουζέλη εύκολα βρίσκει άλλη δουλειά...».
Γνωμοδότης
Δημοσίευση σχολίου