Τα όρια της αριστοφανικότητας και του μπετοβενισμού

Είναι δικά μας και τα τεντώνουμε ή τα μαζεύουμε κατά βούληση.

Και δε λέω για τότε που είχαμε Αριστοφάνη. Σήμερα κύριοι Γερμανοί του Focus, με τι θράσος μπαίνετε στα χωράφια ενός Λαζόπουλου;

Πέστα Φίλιππε Πετσάλνικε (ψιτ, ούτε στη Γιουροβίζιον δεν έχουν κερδίσει οι ανύπαρκοι!)

Κάθε λαός έχει την δικιά του αξιοπρέπεια, δεν είναι δυνατόν το «focus» να έχει ένα ολόκληρο άρθρο πέρα από το απαράδεκτο πρωτοσέλιδό του με την Αφροδίτη της Μήλου, εντάξει εκείνο ξεπέρασε κάθε όριο κακογουστιάς, αλλά και μέσα ένα ολόκληρο άρθρο με ένα σωρό ανακρίβειες για την ώρα και στο τέλος ένα επιπρόσθετο άρθρο που λέει, 2.000 χρόνια παρακμής. Αυτή η μικρή Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων, με τις αδυναμίες της, τα λάθη μας, τα προηγούμενα 40 χρόνια για παράδειγμα τιμήθηκαν 2 συμπατριώτες με το βραβείο Νόμπελ. Μήπως αυτά τα 40 χρόνια, η τεράστια Γερμανία των 85 εκατομμυρίων γέννησε κανένα καινούριο Μπετόβεν και δεν το γνωρίζουμε;