Από τον Ορθόδοξο Τύπο της 23ης Απριλίου 2010
Μὲ ἀφορμὴν τὴν ἔκρηξιν τοῦ ἡφαιστείου εἰς τὴν Ἰσλανδίαν, ἡ ὁποία προεκάλεσε μεγάλα προβλήματα εἰς τὰ ἀεροδρόμια (παρέλυσαν) ἐκ τῆς ἡφαιστειακῆς τέφρας, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸ περιβάλλον, ὁ Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἄνθιμος ἀνέσυρεν ἐκ τοῦ συναξαριστοῦ συγ κλονιστικὰ στοιχεῖα διὰ τὴν ἔκρηξιν τοῦ ἡφαιστείου τοῦ Βεζουβίου (472 μ.Χ.), τὰ ὁποῖα συνοδεύει μετὰ θεολογικῶν σχολίων. Αὐτὰ ἔχουν ὡς ἀκολούθως:
«Στὸ Συναξάρι τῆς 6 Νοεμβρίου, μαζὶ μὲ τοὺς ἁγίους, ποὺ γιορτάζουν ἐκείνη τὴν ἡμέρα, ἀναφέρεται: “Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς μετὰ φιλανθρωπίας κατενεχθείσης κόνεως ἤ τῆς πεσούσης στάχτης, ἐπὶ Λέοντος τοῦ μεγάλου”.
Στοὺς στίχους τοῦ Συναξαρίου γράφει: “Μᾶς ἀπειλεῖς νὰ μᾶς κάψεις ἀλλʼ ὅμως δὲν μᾶς καῖς, ἀφοῦ ἀνακάτεψες τὴν ὀργή σου μὲ τὴν μακροθυμία σου, Λόγε Χριστέ”. Καὶ ἐξηγεῖ τὸ κείμενο τῆς 6ης Νοεμβρίου στὸ Μηναῖο: “Τὸ 18ο ἔτος τῆς αὐτοκρατορίας τοῦ Λέοντος τοῦ Μεγάλου (δηλ. τὸ 472 μ.Χ.) στὶς 5 Νοεμβρίου, στὶς μεσημεριανὲς ὧρες, ὅλος ὁ οὐρανὸς (τῆς Κωνσταντινουπόλεως) γέμισε, ὄχι μὲ τὰ συνήθη μαῦρα σύννεφα, ἀλλὰ μὲ σύννεφα κόκκινα σὰν φωτιά. Ἀπόρησαν ὅλοι καὶ φοβήθηκαν ὅτι θὰ πέσει φωτιὰ καὶ φλόγες, ποὺ θὰ τοὺς κατακαύσουν σὰν τὰ Σόδομα. Ἔτρεξε ὁ λαὸς μὲ κλάματα καὶ θρήνους στὶς ἐκκλησίες.
Μὰ ὁ φιλάνθρωπος Θεὸς μετρίασε τὴν τιμωρία του μὲ τὴν ἀγάπη του καὶ τὸ ἀπόγευμα ἄρχισε νὰ βρέχει μέχρι τὰ μεσάνυχτα. Ἡ βροχὴ κατέβασε χῶμα, σκόνη ποὺ ἦταν μαύρη σὰν στάχτη καὶ σκέπασε τὴ γῆ καὶ τὰ σπίτια, παραπάνω ἀπὸ μιὰ ἀνδρικὴ σπιθαμή. Στὴ γῆ ἔκαψε ὅλα τὰφυτὰ καὶ τὰ χόρτα. Δὲν ἦταν εὔκολο νὰ ξεκολλήσει αὐτὴ ἡ σκόνη μὲ νερὸ καὶ φανέρωσε ἔτσι τὴν ἀγανάκτηση τοῦ Θεοῦ στὶς ἁμαρτίες μας.
Τὶς ἑπόμενες ἡμέρες ἔπεσαν πολλὲς καὶ ραγδαῖες βροχὲς καὶ ξεπλύθηκε ἡ σκόνη. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι οἱ ἁμαρτίες μας εἶναι σὰν κόκκινη καὶ μαύρη σκόνη πάνω μας, ποὺ κατατρώει κάθε ἀρετή μας καὶ χρειάζονται πολλὰ δάκρυα καὶ πολὺ μετάνοια, γιὰ νὰ ξεπλύνουμε τὴν καυτερὴ στάχτη τῶν ἁμαρτιῶν μας, ὥστε νὰ ξεφύγουμε τὴν τιμωρία τῆς κολάσεως, ποὺ θὰ κάψει καὶ τὰ σώματα καὶ τὶς ψυχές μας καὶ γιὰ νὰ κερδίσουμε τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Αὐτὸ λοιπὸν τὸ γεγονός, ἕνα ἀσυνήθιστο καιρικὸ φαινόμενο, ποὺ ὁ χρονογράφος ἱστορικὸς Προ κόπιος καὶ τὰ Συναξάρια τὸ παρουσιάζουν μὲ τόσο φοβερὰ χρώματα, ἔκαμαν τὸ λαὸ νὰ τὸ ἑρμηνεύσει σὰν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὶς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων. Μιὰ δίκαιη ὀργὴ ἦταν νὰ πέσει φωτιὰ καὶ νὰ κάψει τὰ πάντα, ὅμως τελικὰ ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ, ἡ μακροθυμία τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη Του μετέβαλε τὴ φωτιὰ σὲ ζεστὴ στάχτη, ποὺ τελικὰ ξεπλύθηκε κι ἔφυγε.
Πρέπει νὰ ἦταν τόσο φοβερό τό συμβάν, ποὺ ἡ Ἐκκλησία ἔκτοτε τὸ γιόρταζε κάθε χρόνο. Καὶ ὅρισε νὰ διαβάζεται τὴν Κυριακὴ ἀπὸ 30 Ὀκτωβρίου μέχρι 5 Νοεμβρίου αὐτὴ ἡ περικοπὴ τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ Λαζάρου, ποὺ μιλάει γιὰ τὴν ἄλλη ζωή, γιὰ νὰ μετανοήσουμε, γιὰ τὸ φοβερὸ πῦρ τῆς κολάσεως καὶ τὴν τιμωρία τῶν ἁμαρτωλῶν. Ἀπὸ ἕνα δηλαδὴ ἱστορικό, μετεωρολογικὸ γεγονός, ἡ Ἐκκλησία ὑπενθυμίζει στοὺς πιστοὺς τὴν σωτηρία μας”.
Ἦταν ἡ ἔκρηξη τοῦ Βεζούβιου στὶς 6 Νοεμβρίου 472, ἀπὸ τὴν ὁποία τὰ σύννεφα μετέφεραν αὐθημερὸν τὴ ζεστὴ στάχτη ὥς τὴν Κωνσταντινούπολη δημιουργώντας αὐτὸ τὸ φοβερὸ συμβάν, ποὺ περιγράφεται στὸ Μηναῖο τοῦ Νοεμβρίου, παραπέμποντας στὴ σχέση τῶν πνευματικῶν νόμων μὲ τοὺς φυσικοὺς ἔτσι, ὅπως τοὺς θέσπισε ὁ Θεὸς καὶ τοὺς διαχειρίζεται ὁ ἄνθρωπος.
† Ὁ Ἀλεξανδρουπόλεως
ΑΝΘΙΜΟΣ»
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου