Όπου Ντιντής και θύμα

1931

Τα ρούχα της καμαριέρας τα άφησαν στη γκαρσονιέρα του Ντιντή

-Ύστερα από το χορό θα γυρίσωμε εδώ μια στιγμούλα, θα βγάλη η Ζιζή το ωραίο της φόρεμα και θα βάλη τα καθημερινά της.

-Ναι, τη φέρνομε μαζί οι δυο μας, είπε η Εύα. Αλλά μια περίεργη λάμψι φώτισε τα μάτια της.

Είχε το τρελλοκόριτσο σκηνοθετήση όλη τη σκηνή.

Και μέσα της, με ένα κρυφό σαδισμό φαντάζουνταν το Ντιντή να φέρνη μόνος του, τη Ζιζή, στη γκαρσονιέρα και να την βοηθή ν' αλλάξη το φόρεμά της. «Μα ούτε ο άγιος Αντώνιος δεν θα μπορούσε ν' αντισταθή σε τέτοιο πειρασμό», μονολογούσε.

1945

-Τώρα με πιστεύεις; ρώτησε εκείνη το Ντιντή και χάιδεψε ελαφρά τον ώμο του. Α, Ντιντή, δεν είναι σωστό αυτό που κάνεις να μην έχεις απόλυτη πεποίθησι, απόλυτη εμπιστοσύνη στη γυναικούλα σου.

Είχε καιρό να τον κυττάξη τόσο τρυφερά. Ο Ντιντής χαμογέλασε με αυταρέσκεια ενώ πετούσαν μακρυά οι φόβοι και οι υποψίες του.

1951

Ντιντήδες, Οι Μοντέρνοι

1954

Επίσης, απάνω στο ίδιο ζήτημα της προικός, και ο Σωτήριος Προβιδάς, υδραυλικός, διατυπώνει το παράπονο γιατί οι γυναίκες προτιμούν για άντρες τους «αρωματισμένους ντιντήδες» - όπως γράφει - αντί για τίμιους εργατικούς... Ο επιστολογράφος δεν έχει εντελώς άδικο. Οι γυναίκες - οι πιο πολλές δηλαδή - θαμπώνονται πιο συχνά από άντρες που καταφέρνουν να στίλβουν με εξωτερικά προσόντα και με πραγματικά προτερήματα. Αξίζει να διαπαιδαγωγηθούν κατάλληλα για να μπορούν να διακρίνουν κάτω από την αντρική επιφάνεια την πραγματική αξία...