Αποκάλυψη τώρα

HTTP/1.1 301 Moved Permanently
Location: http://www.primeminister.gov.gr/

Σοκ: Παιδιά με ασιτία οδηγούν Πόρσε Καγιέν

Το κελάιδισμα του Στράτου Σαφιολέα δεν άφηνε περιθώρια παρανόησης

Πώς γίνεται η Λάρισα να έχει το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ κατά κεφαλή αριθμό Porsche Cayen στην ΕΥΡΩΠΗ; http://ow.ly/76C4Y #antidebtocracy

Λίγο τα κεφαλαία, λίγο η εθνική ντροπή, ακολούθησα τον σύνδεσμο και βρέθηκα στο άρθρο του Ηρακλή Πολεμαρχάκη.

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται.

Η Λάρισα έχει το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ κατα κεφαλή αριθμό Πόρσε Καγιέν όχι στην ΕΥΡΩΠΗ αλλά ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ.

Να το γράψω και συλλαβιστά, ΠΑΑ-ΓΚΟ-ΣΜΙ-ΩΣ

Ο Πολεμαρχάκης, που κάποτε συζητιόταν και για υπουργός Οικονομικών του Παπανδρέου, αναφέρει και την πηγή του.

it is the talk of the town in Stuttgart, the cradle of the German automobile industry, and, particularly, in the Porsche headquarters there

Κανονικά εδώ είναι η στιγμή που εμφανίζεται μια Πόρσε με το σκελετωμένο χέρι του ανήλικου οδηγού να τεντώνεται σε αναζήτηση τροφής, οπότε όλοι σωπαίνουμε.

Παρόμοια αλλά όχι ακριβώς ίδια πληροφόρηση με τον Πολεμαρχάκη ανακάλυψα πως έχει και μια ανταποκρίτρια του NPR

In fact, I learned just recently that Greece is the country that bought the largest number of German-made Porsche Cayenne SUVS. And in honor of that, the grateful German company presented, with great fanfare, one of its newest models here in Greece.

Είμαστε περικυκλωμένοι.

Killing QuickTime

Επειδή, κατά Ζουράρη, όταν δεν έχουμε τι να γράψουμε δεν σιωπούμε. Αντιγράφουμε.

Στηβ, οι μύθοι και οι θρύλοι για τους γονείς σου (βιολογικούς, θετούς, ουατέβα) δίνουν και παίρνουν. Θα είχες την καλωσύνη να ξεκαθαρίσεις μια και καλή πως ήταν η παιδική ηλικία σου;

Τις Κυριακές, ο μπαμπάς, η μαμά και εγώ πηγαίναμε και κατασκηνώναμε σε ένα λιβάδι στην άκρη της πόλης. Παίρναμε φαγητό, μια κουβέρτα, μαγιό και μέναμε εκεί ολόκληρη την ημέρα. Μου άρεσε να μετακινούμε και κυρίως μου άρεσε να κάθομαι στα πόδια μεγαλύτερων κοριτσιών (την περίοδο που εγώ ήμουν ανάμεσα στα τρία και τα έξι).

"Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;" με ρωτούσαν οι κυρίες. "Συνταξιούχος", αποκρινόμουν. Υπήρχε λόγος για αυτή την απάντηση μου. Όταν ήμουν στο πάρκο, φτιάχνοντας κάστρα στην άμμο, έβλεπα νευρικούς άνδρες να κρατούν χαρτοφύλακες και να τρέχουν πίσω από ξεχειλισμένα τραμ. "Τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι;", ρωτούσα τη μαμά. "Πάνε στις δουλειές τους", αποκρινόταν εκείνη. Έβλεπα ακόμα κάποιον ηλικιωμένο κύριο να κάθεται ήρεμα στο παγκάκι και να απολαμβάνει τον ήλιο. "Αυτός γιατί είναι εδώ;" ρωτούσα. "Είναι συνταξιούχος". Ε, μετά από όλα αυτά η ιδιότητα του συνταξιούχου έμοιαζε αλήθεια πολύ ελκυστική.

Στηβ, πολλοί δείχνουν να παίρνουν τοις μετρητοίς τη λαϊκή σοφία ότι εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ.  Οκ, τον παράδεισό σου τον ξέρουμε και κάποιοι προτιμάμε την εξορία του Αδάμ. Αλλά η κόλαση; Η δική σου προσωπική κόλαση ποια ήταν; Έλα, πες μόνο τις ευχάριστες αναμνήσεις που έχεις από τη μητέρα σου.

Δυο φορές αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Την πρώτη φορά ο πατέρας μου και εγώ είχαμε βγεί έξω βόλτα. Ήταν απόγευμα, οι λάμπες του γκαζιού είχαν αρχίσει να ανάβουν, κάποιο εξάρτημα όμως δεν δούλεψε καλά και η φλόγα έβγαλε έναν πένθιμο ήχο. Φοβήθηκα και πίεσα τον πατέρα μου να γυρίσουμε σπίτι. Η μητέρα μου ήταν σε μια γωνία αναίσθητη, μέσα σε ένα σύννεφο γκαζιού. Τα κατάφερε δεκατρία χρόνια αργότερα. Συχνά, με μια παράφορη οργή, ορμούσε προς το παράθυρο. Έπρεπε να βάλω όλη μου τη δύναμη για να την εμποδίσω να πηδήσει. Πολλά χρόνια μετά το θάνατο της, ενώ μάζευα τα έπιπλα για να τα πουλήσω, ανακάλυψα το λόγια της, γραμμένα με το χέρι της, στην πίσω μεριά του μεγάλου καθρέφτη και των ντουλαπιών. "Θεέ μου, βόηθα με", έλεγε, "δεν μπορώ να συνεχίσω".

 Μάλιστα. Και μια τελευταία ερώτηση. Τώρα που ο κουρνιαχτός έχει αρχίσει να κατακάθεται, που έχεις χρόνο να δεις το φιλμ της ζωής σου (αχ αυτά τα κλισέ), τι λες: άξιζε τον κόπο;

Σε αυτή την ερώτηση είναι δύσκολο να απαντήσω. Πολλοί άνθρωποι -επιστήμονες, καλλιτέχνες, δικηγόροι, πολιτικοί, ιερείς- δεν κάνουν καμμία διάκριση ανάμεσα στο επάγγελμα τους και τη ζωή τους. Εαν έχουν επιτυχία, τότε αυτό το θεωρούν επιβεβαίωση της ίδιας τους της ύπαρξης. Έαν αποτύχουν στο επάγγελμα τους σκέφτονται ότι έχουν αποτύχει και σαν άνθρωποι, όση χαρά και αν έχουν δώσει στους φίλους τους, τα παιδιά τους, τις γυναίκες τους, τους εραστές τους, τα σκυλιά τους. "Ποιός είμαι εγώ", αναρωτιόνταν ο Σοπενάουερ -και απάντησε: "Είμαι το πρόσωπο που έγραψε το 'Ο Κόσμος ως Βούληση και ως Παράσταση' και έλυσε το μεγάλο πρόβλημα του είναι". Οι γονείς, τα αδέρφια, οι σύζυγοι, οι ερωμένες, τα παπαγαλάκια, ακόμη και τα πιο προσωπικά αισθήματα του συγγραφέα, τα όνειρα, οι φόβοι, οι προσδοκίες του, έχουν νόημα μόνο σε σχέση με εκείνο το οικοδόμημα, οπότε ανάλογα περιγράφονται: η γυναίκα, ε, αυτή ήξερε να μαγειρεύει, να καθαρίζει, να πλένει και να δημιουργεί την κατάλληλη ατμόσφαιρα. Οι φίλοι, ε, αυτοί καταλάβαιναν τον κακόμοιρο σε δύσκολες εποχές και τον υποστήριζαν, του δάνειζαν χρήματα και τον βοηθούσαν ολοπρόθυμοι στην γέννηση των τερατουργημάτων που δημιουργούσε -και ούτω καθεξής. Αυτή η στάση είναι πλατιά διαδεδομένη. Τη βρίσκουμε στην βάση όλων των αυτοβιογραφιών και των βιογραφιών. Τη βρίσκουμε σε πραγματικά μεγάλους στοχαστές (ο Σωκράτης, λίγες ώρες πριν από το θάνατο του, ξεφορτώνεται τη γυναίκα και τα παιδιά του για να μπορέσει να ψιλοκουβεντιάσει για βαθιά ζητήματα με τους γεμάτους λατρεία μαθητές του: Φαίδων 60a7). Αυτή η αντίδραση μου είναι ξένη, ακατανόητη και ελαφρώς τρομακτική.

Ευχαριστώ Στηβ

Εγώ ευχαριστώ, και σε όσους τυχερούς προλάβουν να διαβάσουν το ποστ πέντε λεπτά μετά τη δημοσίευση χαρίζω την αυτοβιογραφία μου με ιδιόχειρη αφιέρωση.

Είσαι υπέροχος Στηβ

Haec Est Finis Graeciae

Ποιος Γιανναράς;

Είδα την Άννα κάποτε (αδύνατη και νευρική)

Έθνος 3/5/1940, συνέχεια από το προηγούμενο

Μύρισε Άνοιξη

Jason Bell, μέσω My Modern Metropolis

Πνευματικοί διάλογοι, για τη γλώσσα και το σεξ

Το άρθρο με τον τίτλο «Φίλε, αναρχικέ» έψαχνα. Αλλά θα το βρω, που θα μου πάει!!! (τα θαυμαστικά ελάχιστη σπονδή στην Αιθεροβάμονα)

Αιθεροβάμων

Γιατί τόση υποχώρηση;;; Γιατί αυτός ο συμβιβασμός;;; Σε ποιανού το στόμα, σε κάθε εξόρμηση, έρχεται η φράση:Ορθόδοξο Χριστιανικό περιοδικό “Η Δράση μας”;;; Καταφέραμε κάτι επί της ουσίας με αυτή την αλλαγή;;; Γιατί δεν αντικαθιστούμε και το πολυτονικό τότε;;;
Κάποιες αλλαγές, είναι πραγματικά τρομαχτικές… σε κάνουν να σκέφτεσαι ότι ίσως, κάποτε αλλάξουν όλα…! Λίγο- λίγο προχωρούν όλα… γιατί όχι κι εμείς…;;;

friedlich

Εγώ δε βλέπω καμία υποχώρηση, κανένα συμβιβασμό, μόνο μια διόρθωση, που μάλιστα μπορούσε (και ίσως έπρεπε) να είχε γίνει εδώ και καιρό. Επίσης εκτιμώ, πως στο στόμα των περισσότερων θα στέκεται πολύ καλύτερα το “Η Δράση μας” από το αρχαιοπρεπές “Η Δράσις μας”, αν δεν είχε εκλείψει ήδη το τελευταίο δηλαδή.
Η γενίκευση από τη διόρθωση της κατάληξης ενός ουσιαστικού στην κατάργηση του πολυτονικού μου φαίνεται υπερβολική. Άλλο η προσαρμογή στη σημερινή κλίση και τις καταλήξεις των ουσιαστικών και ρημάτων και άλλο η κατάργηση του πολυτονικού.
ΥΓ. Περισσότερο τρομακτικό βρίσκω το να μην μπορούμε να διακρίνουμε πού αξίζει να υψώνουμε τη φωνή μας.

Ωραιοζήλη

Η αλλαγή έγινε μόνο στο εξώφυλλο,στη “βιτρίνα” θα λέγαμε του περιοδικού κι αυτό γιατί είναι το πρώτο και ίσως το μόνο που βλέπουν κάποιοι συμφοιτητές μας.Το αρχαιοπρεπές “Η Δράσις μας” ίσως να τους προκαταλάμβανε αρνητικά.

Αιθεροβάμων

Γιατί δεν αρχίζουμε να φοράμε παντελόνια τότε;;; Και πιο προσβάσιμες θα είμαστε και πιο οικείες προς τους συμφοιτητές μας!!! Εξάλλου, η “βιτρίνα” θα αλλάξει… το περιεχόμενο θα μείνει το ίδιο!!! 

Γεώργιος Φ. Κ.

Και σε τι υστερεί δηλαδή μια Χριστιανή που φοράει παντελόνια από μία άλλη που δε φοράει; Είναι μέτρο σύγκρισης αυτό;

Όποιου του μέλλει να πνιγεί

Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται

Κύριε μάρτυς, το 1953 ή 1954, όταν εγένετο η πρώτη προσφυγή της Ελλάδος εις τα Ηνωμένα Έθνη, σε μια μικρή εφημερίδα που εξεδίδετο τότε, τα «Αστυνομικά Νέα», είχε γραφή ένα άρθρο εναντίον του Μακαρίου. Κατηγορούσε τότε ο αρθρογράφος τον αρχιεπίσκοπον ότι αντί να πάρη τον «επισκοπικόν σάκκον», «περιεφέρετο εις τας πρωτευούσας των μεγάλων χωρών» κλπ. Αποτέλεσμα του άρθρου εκείνου ήτο, μεταξύ των άλλων, δι' ενεργειών Ιωάννου Πανοπούλου, του στρατηγού Μπενηψάλτη και του υποφαινομένου, να αποταχθή ο τότε αρχηγός της αστυνομίας Άγγελος Έβερτ. Διότι εκ μόνου του γεγονότος ότι το άρθρον ανέφερε περί «σάκκου» και όχι περί «ράβδου» ποιμαντορικής, συνήγετο το συμπέρασμα ότι ο αρθρογράφος ήτο ξενοκίνητος, καθ' όσον, όπως είναι γνωστόν, τοιαύτην έκφρασιν δια τους επισκόπους μας δεν χρησιμοποιούμεν ημείς οι ορθόδοξοι, αλλά οι προτεστάνται.Και ο Έβερτ κατήγετο από προτεσταντικήν οικογένειαν... Τα λέγω όλα αυτά για να επιστήσω την προσοχήν σας εις το ότι, όπως και στην συγκεκριμένη εκείνη περίπτωσι, έτσι και τώρα και ένα ασήμαντον γεγονός θα ήτο δυνατόν να οδηγήση εις την συναγωγήν άκρως σημαντικών συμπερασμάτων.

Μακεδονία 20/12/1966, σελίδα 9, 7η στήλη, Δίκη ΑΣΠΙΔΑ

Ετοιμάστε τα σερβίτσια, το δείπνο προβλέπεται μακρύ

Εδώ είναι λοιπόν, που προσδιορίζουμε τον κυριότερο εχθρό μας. Στην ακροδεξιά, στην πολιτική εκείνη τάση που μας έχει ως ζωτικό χώρο τον ''Εθνικό χώρο''. Τους εθνικόφρονες αστούς, τους πατριδοκάπηλους βιβλιοπώληδες, τους τηλεοπτικούς αστέρες, τους '' πατριώτες'' Ιεράρχες, τους ''δικούς μας'' αστυνομικούς, τους μαϊντανούς του star system, τους θρασύδειλους μασόνους, τους φετιχιστές ρατσιστές με ανώτερα σπέρματα, τους ιδεολόγους της εξωγήινης καταγωγής μας, τους σκυλάδες και τους μπουζουκόβιους της αριστοκρατίας, τους αριστεροδεξιούς ορθόδοξους Ελληναράδες του καναπέ και τους ηλίθιους που περιμένουν η ζωή τους να αλλάξει αν επέμβουν οι Ρώσοι στην Πόλη!

Ποιος τα γράφει αυτά; Αν έλειπαν οι "δικοί μας" αστυνομικοί και οι θρασύδειλοι μασόνοι, μάλλον κάποια οργισμένη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως όχι. Τα γράφει ο σάπιος ανθός του νεοναζιστικού χώρου.

Επανάσταση

The roof is on fire

Find me one person in #Egypt who has not wanted to burn that building down. RT @sarahraslan: BBC reports that Mogama is on fire.

If it's true the Mogama is now on fire, then these protests are a victory for #Egypt, anyone who has ever lived in Cairo, & the human race.



The Mogamma

Ουκ επ' άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος

Σύμφωνα με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εστιατορικών και Συναφών Επαγγελμάτων ο χώρος αριθμεί 121.000 επιχειρήσεις. Καταλαβαίνω πως δεν είναι αναγκαστικά όλες ευθέως ανταγωνιστικές μεταξύ τους αλλά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όλες απευθύνονται στο στόμα του πελάτη. Είτε μιλάμε για το σουβλατζίδικο της γειτονιάς, είτε για το σικ χορτοφαγικό εστιατόριο «Ο Βάαλ»

Είναι δυνατόν με μία επιχείρηση ανά 91 κατοίκους, κατά μέσο όρο, να μη βλέπουν τον ελέφαντα στο δωμάτιο;

Εκτός κι αν δεν τους αφήνει το ντουμάνι να δουν

Τριμηνιαίοι ισολογισμοί ΠΑΣΟΚ

Στις 12 Ιανουαρίου έστειλα στη διεύθυνση gendirector@pasok.gr την εξής επιστολή

Κύριε Σπυρόπουλε

Τον Μάιο του 2010 με δύο ηλεκτρονικές επιστολές σας ζήτησα να μου υποδείξετε που έχουν αναρτηθεί στον ιστοτόπο του ΠΑΣΟΚ οι τριμηνιαίοι ισολογισμοί των κεντρικών γραφείων και των νομαρχιακών επιτροπών.

Απάντηση δεν έλαβα και οι μέχρι σήμερα αναζητήσεις μου δεν είχαν αποτέλεσμα.

Θα ήθελα να με πληροφορήσετε αν υπάρχουν κάπου στο pasok.gr οι τριμηνιαίοι ισολογισμοί ελεύθερα προσβάσιμοι.

Αν όχι, έχει εκδοθεί κάποια ανακοίνωση που εξηγεί για ποιο λόγο δεν έχει τηρηθεί η δέσμευση;

Ευχαριστώ

Π(άντα) Α(ισιόδοξος)

Απάντηση δεν έλαβα. Σκεπτόμενος ότι το κόμμα μπορεί να πλέον να θεωρεί ξεπερασμένο το μέιλ κατέφυγα και στο twitter. Τζίφος.

Αν νομίζετε πως έχει κάποια αξία να μάθουμε την τύχη των περίφημων τριμηνιαίων ισολογισμών του ΠΑΣΟΚ επικοινωνείστε με το κόμμα με κάποια μέθοδο που αποδεδειγμένα δουλεύει αμφίδρομα ή ζμπρώχτε το #pasokbalancesheet ή ότι άλλο σας φαίνεται ότι μπορεί να έχει αποτέλεσμα.

Αρχές Φεβρουαρίου λέω να δοκιμάσω το μέιλ του ΓΑΠ.

Περισσότερος Λη Φενγκ

The Good Soldier Lei Feng





Μακεδονία 9/6/1963